Gra Mabh Liddel

Oto kontynuacja historii o dzielnej, młodej dziewczynie, która ruszyła w świat by odzyskać Pokemona lidera gymu, w którym sekretnie się podkochuje. Dzięki swojej determinacji i odwadze dzielnie prze do rozwiązania tej sprawy... i stanięcia na ślubnym kobiercu.

Link do dziennika (20 stron przygody na koncie).

MG: Gdy dotarlyscie pod dom, o którym mówił wam Chuck, Marnie uscisnela Cię i pożegnała życząc Ci powodzenia. Ty natomiast weszłas pewnym krokiem do domu, który w środku okazał się dość przestronny. Wystrój przypominał domy z Wysp Wirow, które miałaś okazję zobaczyć. W środku było trochę ludzi, conajmniej dwudziestu. Po Tobie przyszło jeszcze z pięć. Siadali na czym się dało, inni podpierali ścianę. Zauważyłaś Chucka i jego żonę a także swojego starego towarzysza Eusina. W sumie jego obecność nie powinna dziwić.

Birdy: Mabh spodziewała się może pięciu, sześciu osób w całej ekspedycji... widok tak wielkiej grupy zaskoczył ją, ale nic nie powiedziała tylko kiwnęła głową liderowi sali w Cianwood oraz jego żonie. Zauważyła Eusina i pozwoliła, by ich spojrzenia się spotkały, ale uznała że po jego niegrzecznym zachowaniu nie ma mu nic do powiedzenia. Zamiast tego starała się znaleźć inne osoby w podobnym do siebie wieku z nadzieją, że to z nimi przyjdzie jej bliżej współpracować. - Cześć, jestem Mabh - szepnęła, gdy udało jej się jakieś znaleźć. Mówiła cicho, by nie zwracać na siebie niepotrzebnie uwagi. Zastanawiała się, kim byli ci wszyscy ludzie... czy poza nią i Eusinem byli tam jacyś przyjezdni, czy wszyscy byli lokalsami? W każdym razie kiedy już udało jej się nawiązać nić relacji z obecnymi, znalazła dla siebie kąt i czekała na rozwój wydarzeń. Skoro było tu tyle osób to z pewnością istniał jakiś złożony plan działania.

MG: Po krótkich oględzinach mogłaś stwierdzić, że byłaś najmłodszą uczestniczka napadu na zły team. Nikt za bardzo nie zwracał na Ciebie uwagi toteż Twoje przedstawienie się poszło w eter. Glownodowodzacym była kobieta w średnim wieku. Przedstawiła się jako Vicky i ogłosiła, że jest z Interpolu. Przedstawiła plan, który był dość prosty. Zespół R miał swoją bazę w górach na zachodzie wyspy. Jutro w nocy mieli przewozić skradzione Pokemony. Muszą się przedostać po płaskowyżu do dzikiego portu po drugiej stronie wyspy. Tam spotka ich zasadzka. Podzielila was na grupy po pięć osób. Pierwsza, Twoja, miała stworzyć zasłonę dymna z pylkowych i nie tylko ataków Pokemonow. Kolejne dwie miały zaatakować - jedna z góry, druga od tylu. Czwarta miała pojmac wrogów i uwolnić skradzione Pokemony. Mieliście zebrać się jutro o dwudziestej drugiej pod gymem. Po tych ogloszeniach ludzie zaczęli rozchodzic się do domów. Żona Chucka dotknęła Twojego ramienia i wyszła razem z mężem. Ty też musiałaś opuścić dom.

g: Sytuacja musiała być naprawdę zła, skoro w akcji brały udział takie osoby. Wszyscy byli tacy poważni i Mabh poczuła się trochę nieswojo... jak dziecko w towarzystwie samych dorosłych, którzy oczekują po niej poprawnego zachowania. Na szczęście robota jaką dostała była stosunkowo prosta, a dodatkowo była przygotowana do takich zadań mając po swojej stronie dwa robacze pokemony. Po opuszczeniu domu, dziewczyna udała się znów nad brzeg i wypuściła tam paras oraz butterfree.
- Jutro czeka nas bardzo ważna misja, wiele osób na nas liczy i nie możemy ich zawieść... ja liczę na was, to dla mnie bardzo ważne. Znajdziemy się w niebezpiecznym miejscu, chcę żebyście o tym wiedzieli. - Mówiła to przede wszystkim do paras, gdyż potrzebowała jej współpracy. Mabh pomyślała, by wrócić do Centrum Pokemon, ale uznała że jutro przecież czeka ich jeszcze cały dzień nim zjawią się przed gymem. - Co powiecie na trening przed snem?


MG: Czy zarywanie nocy przed tak ważną misją było rozsądne? Raczej nie, ale postanowiłas potrenowac co było dobrym pomysłem. Butterfree był Ci całkowicie oddany i jego udział w misji był skazany na sukces. Paras była nieprzewidywalna. Czy mogłaś liczyć na to, że jutro skupi się na zaslonie i nie rzuci się w wir walki? Wiele osób na Tobie polegało. Przede wszystkim jedną z nich był Bugsy, ale sprawa była od niego i jego Scythera wiele większą. Twoje stworki tymczasem były gotowe do treningu.

- Jutro wieczorem czeka nas bardzo ważne zadanie i dużo ludzi oraz pokemonów będzie na nas polegać. Nie możemy ich zawieść i nie możemy zawieść siebie nawzajem. Zrobię wszystko co w mojej mocy, byście mogli mi zaufać, ale liczę również na wasze zaufanie. Jako próbę przez jutrzejszą misją chciałabym, byście dali z siebie wszystko na dzisiejszym treningu... proszę was o użycie wszystkich pyłkowych ataków jakimi dysponujecie, lecz nie używajcie ich na sobie. Skupcie się na kierunku wiatru, gdyż to będzie jutro kluczową sprawą... starajcie się celować w konkretne miejsce nie uszkadzając ani siebie nawzajem, ani mnie. Dzisiaj jesteśmy sami, ale jutro będzie z nami kilka innych osób oraz pokemonów. Dodatkowo, kiedy pójdziemy spać chciałabym byście skupili się na produkcji jak największej ilości pyłku do wykorzystania jutro.

- Świetnie! O to chodzi! Teraz Ran, postaraj się użyć swoich skrzydeł, by manipulować kierunkiem lotu tyłków. Ty Rydz cały czas posyłaj dodatkową porcję pyłków! - Zawołała Mabh, całkiem zadowolona z wyników swojej drużyny. Miała nadzieję, że wszystko się uda i w tym celu pokemony musiały być przygotowane na to, czego będzie od nich oczekiwać jutro wieczorem. Poza tym jednak robiło się już dosyć późno i niedługo zabierze je do Centrum Pokemon na odpoczynek. Na zakończenie powiedziała: - Postarajcie się wytworzyć przez tą noc jak największą ilość pyłków, bo będą nam bardzo potrzebne.

- Dobra, myślę że w tym miejscu przerwiemy. Jest już co prawda późno, ale mam zamiar dać wam odpocząć do południa, gdyż mamy zjawić się na miejscu dopiero późnym wieczorem. Skupcie się tylko na nadprodukcji pułków i idźcie spać tuż po kolacji. Świetna robota, myślę, że ten trening sporo nam dał. - Po tych słowach Mabh wróciła oba stworki do ich Poke Balli, podniosła meowth by wtulić się w jej cieplusie futerko i ruszyła do Centrum Pokemon. Chciała jeszcze tylko nakarmić ich trójkę (nie było sensu budzić psyducka, zje rano) i iść spać. Jutro po południu wszystko wyjaśni Marnie, a teraz może i lepiej, że nie wiedziała o jej powrocie. Mabh nie żartowała mówiąc, że chce pozwolić im wszystkim spać do południa. Liczyła na to, że cała akcja przebiegnie szybko, ale musiała się liczyć z ryzykiem większego konfliktu i walki. Lepiej, żeby wszyscy byli na to gotowi.

Pobudka zajęła Mabh dobrych kilka minut, podczas których miotała się na łóżku. Gdy w końcu otworzyła oczy, jej myśli cały czas krążyły wokół tego, co akurat jej się przyśniło... i wzdrygnęła się przestraszona słysząc głos Marnie. Wspomnienia poprzedniego dnia zaczęły do niej powracać i usiadła nagle w łóżku przecierając oczy. - Dzień dobry Marnie - powiedziała, a  następnie zasłoniła buzię, by ziewnąć. - Wczoraj wieczorem zabrałam moje pokemony na mały trening... trochę się przedłużył, ale było warto. Dziś w nocy się wszystko rozwiąże i chciałam, byśmy pospali trochę dłużej. A co u ciebie? Robiłaś dziś coś ciekawego? - Po tych słowach Mabh zaczęła zbierać świeże ubrania z zamiarem udania się pod prysznic. Miała ogromną ochotę zobaczyć Bugsy'ego, ale zdecydowała się nie dzwonić do niego... miała nadzieję, że będzie mogła zrobić to jutro, z dobrymi wiadomościami. -  Zjemy coś i może pójdziemy się odprężyć na plaży? Szkoda by było nie skorzystać z takiej pogody...

- Wow, co to takiego? - Zapytała Mabh przyglądając się różowemu stworkowi. Z tą nadąsaną miną wyglądał przeuroczo, szczególnie że sama nie musiała się z tym użerać. Nie była też pewna co to za gatunek, gdyż sama mieszkała daleko od morza i nie do końca rozpoznawała żyjące w nim stworzenia.
- Zabawa w morzu z pewnością poprawi mu humor. - Zapewniła Marnie starając się dodać jej otuchy. I cóż, plaża, morze i słońce miały zbawienny wpływ niemal na każdego. Mabh również miała ochotę popluskać się w wodzie dlatego w drodze kupiła strój kąpielowy oraz ręcznik plażowy i poszła do przebieralni, by go na siebie włożyć. - Kochani, zrelaksujcie się dziś na świeżym powietrzu! Marnie ma nowego towarzysza, pobawcie się z nim i poprawcie mu humor. Marnie, ty też chodź! - To była pierwsza okazja popluskać się z psyduckiem, jej wodnym pokemonem i miała zamiar z niej skorzystać. W końcu był to jego żywioł, więc z pewnością będzie się tu czuł znakomicie. Może nawet nauczy się dzięki niemu pływać? - Moru, miej oko na nasze rzeczy!

- Nie wracam z tobą do Centrum Pokemon - powiedziała Mabh, gdy razem z Marnie wracały w kierunku miasteczka. Mogła ją odprowadzić aż pod drzwi lecznicy, lecz dalej musiała iść w kierunku sali, gdzie była zbiórka. Była trochę głodna po tych zabawach w wodzie, ale z drugiej strony zaczęły ją męczyć nerwy i nie była wcale pewna, czy zdołałaby coś teraz zjeść. - Mam nadzieję, że spędzisz miło wieczór. Jeśli nie wrócę do rana to być może coś poszło nie tak... ale nie przejmuj się. Jeśli długo ode mnie nie usłyszysz to spróbuj sama odwiedzić salę, może ktoś będzie miał jakieś informacje... jeśli nie to... nie, nie martw się tym, na pewno damy sobie radę. - Mabh zdawała sobie sprawę, że gada od rzeczy i to całkiem sporo, co z pewnością było objawem strachu. To normalne, powtarzała sobie. Przytuliła Marnie na pożegnanie, kto wie czy ją jutro zobaczy? - Dziękuję, że towarzyszyłaś mi do Cianwood, podróż z tobą to była prawdziwa przyjemność.

Mabh nie była z siebie dumna, gdy jej strach udzielił się również Marnie. Chciała być odważna, ale prawda była taka, że nigdy w życiu nie zrobiła niczego podobnego. Skupiała się na chęci odnalezienia scythera i zwrócenia go Bugsy'emu. Teraz, gdy sama była trenerką, rozumiała jak bardzo musiał się martwić. - Moru - szepnęła do kotki, gdy już były same, by ta wskoczyła jej w ramiona. - Jeśli coś pójdzie nie tak, będę liczyć na twoją pomoc. - Na miejscu zbiórki w ogóle się nie odzywała, była mocno stremowana tym wszystkim i chciała skupić na wykonywaniu rozkazów. Była pod wrażeniem pozostałych trenerów, szczególnie oddziału latającego i cieszyła się, że nie jest w tym sama. Podążała za swoją grupą gotowa wypuścić butterfree oraz paras, gdy będzie to potrzebne.