Tajemnicze wspomnienia

- Zasadniczo to wszystkie moje Pokemony nie mają doswiadczenia, to były nasze pierwsze Pokazy. Na pewno nastepnym razem będziemy lepsi - odpowiedziałem dziewczynie po czym ruszyłem do moich przyjaciół.
- Dzięki - rzekłem do przyjaciela odbierając swojego Shieldona i zawracając go do balla - Czy Voreen to nie jest to miasto na północ stąd, to gdzie jest Old Mansion?
Spojrzałem jeszcze na rozpiske by zobaczyć ilu Pokemonow mogę użyć w rundzie apelowej i w walkach.

Vaphel, prosiłabym Cię o nieco dłuższe odpisy. Nie wiem naprawdę co mam z Tobą zrobić gdy jedziesz po minimum. To jest pierwsze ostrzeżenie.
---

Shieldon nie ucieszył się na schowanie go w pokeballu. Na pewno jednak rozumiał potrzebę siedzenia tam, co nie zmienia faktu, że za tym nie przepadał jako żywiołowy pokemon.
Oglądając mapę zauważyłeś, że Voreen rzeczywiście znajduje się nieopodal Old Mansion. Zrujnowane, nawiedzone miejsce z pewnością nie należało do najpopularniejszych, jakie znałeś, ale na pewno można tam było spotkać pokemony typu ghost
Nell przytuliła Cię mocno
- Było tak blisko! Jestem pewna, że następnym razem Ci się uda dojść do finałów! - powiedziała, po czym wręczyła Ci zapakowaną w kolorowy papier paczuszkę - To taki mały prezent z okazji dojścia do finałów - dodała podekscytowana. Kobieta pełna energii, nic dodać, nic ująć. Eusin pokiwał głową, nieco bardziej opanowany
- Pomyśleliśmy, że przyda się na następne pokazy - dodał od siebie.
Tymczasem na rozpisce nie było żadnej informacji, poza tym, że będą to pokazy typu Clever. Żadnej informacji o liczbie konkurentów, o ilości potrzebnych pokemonów, nic. Ach, nie. Była informacja o opłacie wstępnej dla osób, które nie posiadają żadnych wstążek. Opłata ma zostać zwrócona w przypadku dojścia do pierwszej szesnastki. Wychodzi na to, że zrobią eliminacje wstępne

Wyszliście w końcu na świeże powietrze. Było wczesne popołudnie, słońce grzało delikatnie nad waszymi głowami, powodując, że niemal natychmiast zrobiło się wam przyjemnie ciepło. Eusin spojrzał na Ciebie
- To... idziemy odpocząć i wyruszamy jutro, czy może chcesz wystartować już teraz? Wypadałoby sprawić sobie jakiś nowy namiot, w tamtych okolicach jest dość wietrznie, a nasze nie są pierwszej jakości - powiedział po chwili zamyślony

Spoczix. Też tak czasem mam.
_________________________
- Oooo, cóż to może być, dzięki - rzeklem otwierając prezent. Miałem nadzieję, że ukradli wstążke od Kornelii i jednak okaże się, że wygrałem ten Konkurs. Zapewne jednak było to coś innego.
- To wy udajcie się na targ by kupić nam nowy duży namiot a ja pójdę do Centrum Pokemona. Chcę porozmawiać z Pedrem zanim wyruszy w dalszą podróż. Poza tym musze oddać Hoppipa i Prinplupa na odpoczynek. No i obiecałem coś Murkrow - obiecałem swojej ptaszynie, że pomogę jej stać się silniejsza. Zdobyłem Dusk Stone więc jak tylko dojdziemy do PokeCenter ewoluuje ją w jej wyższa forme.

Otwierając prezent zauważyłeś delikatny, miękki, lekko błyszczący materiał. Był czarny, podobny do piór Murkrow. Do tego w zestawie był gustowny kapelusz z białym paskiem przebiegającym u spodu ronda. Przez biały pasek przechodziła cieniutka, czarna kreska, uwydatniając miejsce, w którym był środek. Nell uśmiechnęła się
- Będziesz pasował do swojej podopiecznej - powiedziała oglądając Twoją reakcję. Zapewne spodziewała się ochów i achów, a także dziękowania na kolanach za jej gust. Przyjaciele pożegnali się z Tobą, by udać się na targ, a Ty ruszyłeś do CP. Pielęgniarka bez problemu przyjęła Twoje pokemony, zaznaczając, że potrwa to nieco, bo mają kolejkę pokemonów do wyleczenia. Pedro siedział przy jednym ze stolików, czytając coś. Widząc, że podchodzisz uniósł głowę
- Witaj, co słychać? - zapytał, jakby nie miał pojęcia. Jego plecak był już spakowany, wyglądał, jakby na coś czekał

Podziękowałem przyjaciołom za ten prezent i schowalem go do torby. Na pewno się przyda. Mozliwe, że już na najblizszym Contescie. Tymczasem jednak po oddaniu Prinplupa i Hoppipa na odpoczynek poszedłem razem z Murkrow i Shieldonem na spotkanie z Pedrem.
- Cześć - przywitalem się siadajac przy stoliku, przy którym siedział chłopak - jak Ci poszło w konkursie? Nie zauważyłem kiedy odpadłes. Poza tym gdzie teraz się udajecie? No i czy wiesz coś o tej całej Kornelii?

Mężczyzna westchnął
- Jak mam być szczery, też nie mam pojęcia, kiedy odpadłem. Szlag by ich trafił - powiedział, wywracając oczami - Brakło mi tylko trzech punktów i bym przeszedł do trzeciej rundy - dodał, wyraźnie na siebie zły. Jego pokemony zapiszczał cicho, z opuszczonymi uszami. Pedro podrapał go po głowie
- To nie Twoja wina - rzucił, ale mało przekonująco
- Cóż, zamierzam zrobić sobie krótką przerwę, ruszam na południe. Wiesz, potrenować, poćwiczyć, a potem może przyjadę na następne pokazy. A Ty? Co planujesz? - zapytał

Spojrzałem na jego Fennekina i na chwilę się zamyśliłem. Miałem nadzieję, że Hoppip szybko zapomni o naszej przegranej i dostarczy nam wiele wygranych w kolejnym Konkursie.
- Postanowiliśmy ruszyć na północ do Voreen. Po drodze sobie potrenujemy i pozwiedzamy Old Mansion. Może złapię jakiegoś Pokemona, choć szczerze powiedziawszy chciałbym potrenować z moim nowym Shieldonem i trochę podrasować zdolności bitewne mojego Hoppipa. W Voreen wezmę udział w Konkursie najprawdopodobniej a potem wrócimy na naszą rodzinną wyspę na chwilę - odpowiedziałem.

- O, niezły plan. Ja dam Fennekinowi trochę więcej czasu. Chciałbym, żeby do kolejnych pokazów ewoluował, to da nam większe możliwości. Widziałem, co potrafił wyczarować Twój Prinplup - powiedział.
- Panie de la Rosa, pańskie pokemony są gotowe do odbioru - powiedziała pielęgniarka zaa kontuaru, odkładając pokeballe w specjalne zagłębienia - Życzymy miłej podróży i zapraszamy ponownie - dodała, uśmiechając się. W tym samym momencie do PC wpadł Eusin z ogromnym plecakiem
- Co Ci wpadło do głowy wysyłać mnie na zakupy z Nell? - zapytał, odkładając plecak na ziemię z głośnym "ŁUP". Cóż, mogłeś być pewny, że przynajmniej połowa zawartości to nowe ubrania, ewentualnie coś w stylu wyjątkowo drogiego bioekodegradowalnego, niespryskiwanego jedzenia, na które tak często dawała się naciągnąć.. - Następnym razem Ty idziesz z nią. Zostawiłem ją na straganie z ręcznie robionymi pokeballami, nie mogłem już słuchać tego marudzenia!

- Myślę, ze to dobry plan. Silniejsze Pokemony to większe możliwości. Nell i Eusin wrócili, muszę spadać. Do zobaczenia kiedyś - odparłem do chłopaka i poszedłem najpierw odebrać swoje stworki a potem na spotkanie z Eusinem.
- Sorki, ale musiałem załatwić to i owo. A teraz zgodnie z planem chodźmy na zewnątrz ewoluować Murkrow - rzekłem wypuszczając moją ptaszynę z balla i zwracając się do niej - obiecałem Ci, że staniesz się dzięki tej podróży silniejsza dlatego proponuję Ci ewolucję. Co Ty na to?

Wyszliście obaj na zewnątrz. Z oddali widziałeś Nell, niosącą torbę. Prawdopodobnie z pokeballami, no bo z czym. Wyglądała na zadowoloną...
Tymczasem Murkrow spojrzała na Ciebie. Nie miała jak się uśmiechać, ale wiedziałeś, że była zadowolona z tego, co do niej powiedziałeś. Skłoniła głowę, po czym zaczęła krakać cicho, pełna emocji. Chciała być silniejsza i z pewnością chciała mieć więcej możliwości. Czas więc było podać jej kamień ewolucyjny. Eusin przypatrywał się temu z uśmiechem. Uwielbiał obserwować ewolucję pokemonów

Spojrzałem szybko na Nell i pomyślałem, ze skoro zrobiliśmy już wszystkie niezbędne zakupy to można by było wyruszyć już dzisiaj w podróż. Przynajmniej opuścilibyśmy miasto. Tymczasem jednak wyjąłem Dusk Stone z torby i dotknąłem nim dzioba mojej Murkrow. Następnie zacząłem obserwować ewolucję z zapartym tchem. Na koniec zostało mi tylko wymierzyć Pokedex z Pokemona by dowiedzieć się czy coś się w nim zmieniło oprócz formy.

Pokemon zaczął się świecić. Jego kształty zmieniały się, aż w końcu na ziemi stała dojrzała Honchkrow, machając skrzydłami z głośnym skrzekiem. Pokemon spojrzał na Ciebie z błyskiem w oku. Stała się silniejsza, tak jak chciała, ale czy to na pewno dobrze? Jej charakter zmienił się. Pokedex po chwili wypluł z siebie takie oto informacje:
"Od kiedy nauczyła się walczyć uważana była za samozwańczego obrońcę lasu. Ma silne pragnienie ochrony pozostałych członków grupy. Po ewolucji i pierwszej zwycięskiej rundzie w pokazach jej postrzeganie swojej siły zmieniło się - Wiedziała, na co może sobie pozwolić. Jej niechęć do przemocy osłabła, wzrosła również jej pewność siebie. Teraz stanowiła niepowstrzymaną siłę, z którą należało się liczyć. Jeżeli uważa, że jej trener nie ma racji, z pewnością to okaże, potrafi jednak przyjąć konstruktywną krytykę. "

Eusin i Nell przyglądali się temu z uśmiechem
- No to co, czas ruszać, nie? Gdzie konkretnie się udajemy? - zapytała Nell, chcąc mieć dokładny wgląd na plan podróży - Mam nadzieję, że będziemy spać na ziemi jak najkrócej, to niszczy cerę - i wróciła pani narzekająca na niewygody...

- Witaj Honchkrow. Teraz to już na pewno pokonamy Kornelie i jej Kirlie - rzekłem do ptaka po czym wymierzylem w jej kierunku Pokeball - wracaj. Odpoczywaj sobie.
Nastepnie odwrocilem się w stronę moich przyjaciół - musimy się kierować na północ. Eusin na pewno już zbadał trasę na mapie. Mam rację? - rzekłem do przyjaciela. W glowie już planowałem jutrzejszy trening. Dziś natomiast miałem ochotę tylko opuścić miasto. Jutro potrenujemy z Shieldonem i sprawdzimy siłę Honchkrow.

Pokemon zanim wylądował w pokeballu zaskrzeczał głośno, machając skrzydłami. Chwilę potem był już bezpiecznie schowany w swojej kulce.
Twoi przyjaciele wysłuchali Cię. Eusin pokiwał głową
- Tak, zerknąłem sobie. Droga wiedzie najpierw przez góry, jakoś pół dnia, potem las, to już 1,5 dnia, a potem mamy dość długą drogę przez pola. Na pewno będzie interesująco. Las duchów ma niesamowitą historię. Podobno połowa ludzi, którzy tam weszli popełnili samobójstwo - powiedział mężczyzna. Nell zadrżała delikatnie
- Nie mamy innej trasy? Jakiejś, która niekoniecznie prowadzi do śmierci? Jestem zbyt piękna, żeby umierać! - powiedziała. Wyszliście już poza miasto i zaczęliście kierować się w stronę drogi prowadzącej do gór

Historie o lasach samobójców istniały chyba w każdej kulturze i każdym kraju. Zazwyczaj były powielane przez ludzi, którzy bali się Pokemonów duchów, które takie lasy nawiedzały.
- Spokojnie, obronimy Cię - rzekłem stawiając pierwsze kroki w kierunku wyjścia z miasta - rozglądaj się za tym Eevee, którego mi obiecałaś w zamian za jajko Smoochum. A wlaśnie, jak ono się miewa, zamierza się niebawem wykluć?