Tajemnicze wspomnienia

Wasza trójka ostatecznie dotarła do małego rozwidlenia dróg na którym znajdował się drogowskaz.
- Jeśli odbijemy teraz trafimy do małego miasteczka. Według znaku nazywa się Stone Village. - oznajmił Eusin.
- Ważne, żeby mieli tam Centrum Pokemon. - wtrąciła Nell
- Tego się nie dowiemy, jeśli będziemy tutaj tak stali. Co Ty na to Fer?
Cóż małe zboczenie z głównej drogi wydawało się korzystne. Mogliście uzupełnić wasze wyposażenie i przygotować się do dalszej drogi. Mogliście również znaleźć tam coś ciekawego. Decyzja znów należała do Ciebie.

Spojrzałem na drogowskaz. Nie mieliśmy wielkiego wyboru. Mogliśmy dalej szukać jakiegoś większego miasta, ale Stone Village było na wyciągnięcie ręki. Nawet jeżeli nie ma tam żadnego PokeCenter to może uda nam się znaleźć jakiś sklepik ze środkami do leczenia Pokemonów.
- Idziemy do Stone Village - rzuciłem w odpowiedzi. Byłem ciekaw czemu owa wioska się tak nazywa. Prostym skojarzeniem były kamienne Pokemony, albo jakieś ciekawe skały. No cóż, zobaczymy.

Ruszyliście więc w kierunku nowego miasta, bądź miasteczka. Dochodząc do granic okazało się, że jest to ta druga opcja. Była to raczej mała mieścina, jednak nie brakowało w niej niczego. Przechadzając się główną ulicą mogliście dostrzec jakiś mały hotelik. Dwie restaurację i upragnione Centrum Pokemon. Był też mały ratusz i wysoka wieża. Całe miasteczko na oko miało jakieś pareset mieszkańców.
- Cóż mamy tutaj Pokemon Centrum. Ja jednak udam się do jakiegoś marketu. Nakupuję prowiant. - oznajmił Eusin i odszedł od was jakby nigdy nic.
Mieścina nie była duża, więc spokojnie chłopak mógł was znaleźć. Nell ciągnęła Cię do Centrum Pokemon, jednak mogłeś się wyrwać i zacząć zwiedzać. Możliwe że znalazłbyś jakiegoś trenera do walki. Chodź twoje pokemony mogłyby również skorzystać na wizycie w lecznicy.

Miasteczko wyglądało całkiem przyjemnie. Przynosiło na myśl nasze rodzime Coccona, a raczej jego starą część, bo czasy kiedy nasze miasto było wioską minęły bezpowrotnie. Tylko nazwa została. Pomachałem na pożegnanie Eusinowi i sam poszedłem z Nell. Co prawda moje stworki nie zdążyły się zmęczyć od czasu ostatniej wizyty w PC, ale z treningiem jeszcze zdążę. Tymczasem jednak nowy Pokemon Nell potrzebował pomocy więc pozwoliłem jej zaciągnąć się do Centrum.

Rozeszliście się więc. Wraz z Nell trafiliście do Centrum Pokemon i dziewczyna prosto skierowała się ku recepcjonistce.
- Witam. Mam tutaj małego pokemona. Uratowaliśmy go z rąk oprychów. - mówiąc to, wręczyła pokeball nieznanego pokemona.
- Oczywiście. Już się nim zajmę. Czy to twój pokemon?
- W zasadzie tak, a właściwie to nie. To dość skomplikowane.
Nell nieco się zakłopotała. Wiedziała przecież, że dzikie pokemony mogą mieć problem ze znalezieniem miejsca w Centrum Pokemon, które jest przeznaczone dla oswojonych stworzeń.
- Cóż. Przyjrzymy się temu stworzeniu.
Młoda kobieta wzięła pokeball i zniknęła za drzwiami. Skierowaliście się do mini bufetu, które oferował właśnie darmowe placki z Pecha Berry. Smak był niesamowity, a ten zapach! Po jakiejś chwili powróciła pracownika Centrum.
- Twój Tangela ma się dobrze i nie potrzebuje naszego wsparcia. Jest silny i zdrowy. Powinnaś jednak zadbać o niego i dać mu poczucie ciepła rodzinnego.
Nell spojrzała się na Ciebie zmartwionym wzrokiem. Przecież obiecała mu szybki powrót na łono natury, a teraz miała by go zatrzymać?

Tangela, ciekawy Pokemon. Nie wiem czy akurat pasował do Nell, ale los zdecydował za nią. Teraz już musiała się nim zająć.
- Dziękujemy - odpowiedziałem pielęgniarce po czym się pożegnałem ciągnąc Nell na dwór. Chciałem potrenować skoro tak szybko nam poszło w Centrum.
- Na pewno się zaprzyjaźnicie - rzekłem do przyjaciółki rozglądając się za potencjalnym miejscem do treningu. Hoppip musiał potrenować by stać się silniejszym.