Tajemnicze wspomnienia

- Padnij - szepnąłem mniej lub bardziej cicho. Jeżeli to był zespół R, z którym już mieliśmy nieprzyjemność się spotkać, to wypadało unikać walki. Co prawda od tamtej pory nasze Pokemony urosły w siłę, ale w dalszym ciągu spotkanie z Rhydonem nie będzie przyjemne. A przeciwników jest dwóch i nie wiadomo ile mają Pokemonów.
- Spróbujmy cofnąć się i obejść polankę tak by zajść ich z drugiej strony - rzekłem ściszonym głosem. Walkę możemy zostawić na później. Pomyślałem jednak, ze mimo to będzie nieunikniona.
- Zgadzamy się co do tego planu? - spytałem by upewnić się czy dobrze łączę wątki.

Padliście jak zabici. Na wasze szczęście odległość jaka was dzieliła była znacząca, co ułatwiło ukrycie się. Nell spojrzała na Ciebie złowrogo.
- A co z tymi klatkami? Pewnie zabierają jakieś pokemony z tej okolicy. Może powinniśmy jakoś pomóc! - wyszeptała.
Eusin przytaknął głową, ale również rozmyślał o ucieczce.
- Czy aby na pewno damy sobie radę? Ta parka wydaje się pewna siebie.
Nell jeszcze bardziej się naburmuszyła. Za wszelką cenę chciała pomóc temu czemuś w klatce. Mogliście ją wspierać, bądź próbować powstrzymać.

- Jasne, że musimy pomóc tym schwytanym stworkom, ale musimy to zrobić z głową. Zakradniemy się na około do tych ludzi i podsłuchamy o czym gadają. Potem Twój Oddish obezwładni ich jakimś swoim pyłem i spróbujemy ich związać, albo wrzucimy ich do klatek. Najważniejsze to bym użyć efektu zaskoczenia. Jeżeli dysponują Pokemonami silniejszymi od naszych, albo co gorsza, bronią to na nic nam się zda bohaterstwo - wyszeptałem kierując się na paluszkach w kierunku krzaków. Gęstość drzew i krzewów w tym lesie działała teraz na naszą korzyść. Trzeba było to wykorzystać.

- Brzmi jak plan. - skwitował to Eusin.
Okrążając przeciwników, mogliście dostrzec jakieś pnącze wystające z klatki. To mógł być jakiś pokemon. Możliwe nawet że roślinny.
- Chłopaki. Tylko co Oddish ma zrobić. - zakłopotała się Nell.
Żaden z was jednak nie miał na ten moment pomysł, a zbliżając się coraz bardziej, warto było zachować cisze. Gdy byliście już na tyle blisko, by jednym skokiem Oddisha można zaskoczyć przeciwników, Nell postanowiła działać i wziąć sprawy w swoje ręce. Oddish wyskoczył wprost na dwójkę przestępców i użył Sweet Scent. Nie znał jeszcze Sleep Powder, ale słodziutki zapach również poskutkował jak usypiacz. Duet padł jak rażony piorunem.
- Cholerka. Szybko poszło. Musimy się spieszyć, nie wiadomo jak długo będą spać.

Nell ewidentnie musi zainwestować swój czas w trening tego malucha. Nie to żeby była jakąś super trenerką, ale posiadanie Pokemona wiąże się nierozłącznie z ich trenowaniem i rozwojem.
- Nell, pilnuj ich i w razie czego jeszcze raz uśpij - efekt Sweet Scent na pewno długo nie podziała. Pochyliłem się nad jednym z bandytów wskazując Eusinowi na drugiego i zacząłem go przeszukiwać szukając ewentualnej broni, w tym Pokeballi z Pokemonami, i oczywiście kluczy do klatki. Trzeba było ją szybko otworzyć i uwolnić uwięzione stworki.

Znakomity pomysł. Przeszukanie okazało się najlepszym pomysłem i już po chwili mieliście cztery czarne pokeballe. Eusin szybko wrzucił je do worka i odłożył obok klatek. W ten Nell dostrzegła klucz.
- Mam! Mam! - wykrzyczała.
Podeszła do klatki i zaczęła mocować się z kłódką.
- Już już malutki. Pomoc nadciąga.
Widząc bezradność Nell, Eusin postanowił ją lekko odepchnąć i sam rozprawił się z kłódką.
- Nie mamy czasu! Tak to się robi.
Z klatki momentalnie wystrzeliły dwa zielone pnącza, które odepchnęły chłopaka na parę metrów. Z klatki wyskoczył niebieskawy pokemon, który od razu ruszył w kierunku dziewczyny. W tym samym czasie Oddish stracił nie co orientacje i złodziejaszki zaczęły budzić się ze snu.

Wiedziałem, że akcja się w końcu zagęści i trzeba będzie zintensyfikować działania. Niebieskie pnącza przynosiły mi na myśl tylko jednego Pokemona. Postanowiłem więc złapać tylko drzwiczki i po prostu wypuścić go na zewnątrz. Gdy ten tylko się ewakuuje wrzucam jeszcze śpiących Rocketsów do klatki i zamykam ją na klucz. Kolejnym rozsądnym krokiem będzie schowanie ich balli do torby. Właściwie to ciekawe co się dzieje z Pokemonami ludzi, którzy idą do więzienia? To wypadało zostawić na później, teraz było dużo rzeczy do zrobienia.

Twój plan był dobry, ale nie co za późno zdążyłeś o nim pomyśleć. Nell stała już z wystraszonym pokemonem przy nogach. Rocketsi natomiast zaczęli się szarpać i wyrywać. Więzy, które zrobiliście wraz z przyjacielem były dość solidne i nie chciały puścić.
- Cholerne szczyle! Oddawać go!
To musiał być rzadki pokemon w regionie Oblivia, skoro takie oprychy się nim zainteresowały. Klatka okazała się zbyt mała, by myśleć o ich uwięzieniu. Oddish wrócił do pokeballa, a Nell wykrzyczała.
- Chłopaki w nogi!
Miała rację. Jeden z mężczyzn właśnie włączył jakieś urządzenie przy swojej nodze. Najpewniej był to lokalizator, którego Eusin nie zauważył wcześniej.

Nie pozostało nam nic innego jak posłuchać się Nell. Kto by pomyślał, że ona pierwsza odnajdzie rozsądek w takiej sytuacji? Przycisnąłem torbę do klatki piersiowej i rzuciłem wzrokiem jeszcze raz na schwytanego - uwolnionego Pokemona. Następnie puściłem się biegiem naprzód biegnąc we wcześniej obranym kierunku. Starałem się mieć na oku swoich przyjaciół. Nie mogliśmy się teraz pogubić a nie było to trudne w tym gęstym lesie. Plusem tej sytuacji może okazać się to, że szybciej opuścimy ten cholerny zagajnik.

Cała wasza trójka prysnęła co sił w gąszcz krzaków. Cóż było czynić? Nell przedzierała się pierwsza, lecz jej kroki robiły się coraz krótsze i wolniejsze. Najwyraźniej pokemon nie ważył mało. Dziewczyna kucnęła i wyciągnęła pokeball.
- Posłuchaj mnie przyjacielu. Wiem, że nie znosisz klatek. Jednak będzie o wiele lepiej jeśli zamknę Cię w tej kuli. Pielęgniarka w Centrum Pokemon chętnie Cię obejrzy. Jeśli będziesz zdrów wypuścimy Cię na wolność.
Niebieski pokemon wychylił się nie co i spojrzał złowrogo na Eusina. Jednak mimo to zgodził się wejść do pokeballa. Nagle czerwona łuna pokryła całe jego ciało, a on sam został wessany do środka urządzenia.
- Świetnie, a teraz wynośmy się stąd! - oznajmiła Nell
- Fer! Jakiś pomysł? Musimy szybko znaleźć jakieś miasto lub miasteczko. - zagaił chłopak.

Nell w dość nietypowy sposób zdobyła nowego towarzysza podróży a my tymczasem musieliśmy znaleźć drogę do jakiegoś schronienia. Nigdy bym nie pomyślał, że wada jednego z moich Pokemonów teraz nam się tak bardzo przyda.
- Shieldon, scena jest Twoja! - rzekłem wypuszczając swojego Pokemona o psich zwyczajach - wywąchaj nam drogę do jakiejś osady w tamtym kierunku.
Wskazałem Pokemonowi kierunek, w którym biegliśmy. Musieliśmy znaleźć jakieś schronienie na wypadek gdyby Rocketsi chcieli nas gonić.

Nell nie ukrywała radości, ale miała też wątpliwości. Czy jej nowy towarzysz będzie chciał z nią pozostać po wizycie w Centrum Pokemon? Shieldon pojawił się przed Tobą. Ten niezwykły pokemon o gatunkowej odmienności szybko przystąpił do działania.
- Shiel! - oznajmił
- Chyba mamy trop! - rzekł Eusin.
Ruszyliście przed siebie i już po chwili znaleźliście się na utwardzonej drodze. Może nie była ona asfaltowa, ale ewidentnie wykonana przez ludzi. Wystarczyło teraz wybrać kierunek marszu wschód czy zachód?
- Poszłabym na Wschód!
- A ja na Zachód. - przekonywał Eusin.

Shieldon na szczęście szybko znalazł dla nas odpowiednią drogę. Problem pojawił się jednak chwilę później gdy owa droga rozwidliła się w totalnie dwóch przeciwnych kierunkach. Mój wewnętrzny kompas przez to bieganie po lesie był całkowicie zaburzony. Czego bym nie wybrał byłoby równie dobre. Poklepałem Shieldona po główce i kiwnąłem przepraszająco do Nell po czym ruszyłem na zachód. Eusin zazwyczaj lepiej się orientował w geografii niż Nell, poza tym i tak nie wiedzieliśmy gdzie dokładnie jesteśmy.

Ruszyliście więc drogą, którą ówcześnie wybrał Eusin. Chłopak znał się na geografii, ale czy w tym całym zamieszaniu był pewny wyboru?
- Nadal nie rozumiem czemu nie poszliśmy na wschód. - boczyła się Nell
Eusin lekko tylko wzruszył ramionami. Kobiety! Cóż z nimi robić. Zignorował jednak dziewczynę i zaczął wypytywać o przyszły cel.
- Fernando, gdzie teraz? Co robimy? Oczywiście musimy coś zrobić z tym nowym pokemonem, ale co potem? - zapytał z zaciekawieniem chłopak.
Słoneczko prażyło wam milutko co na pewno umilało spacer i pogawędki.

Zawróciłem swojego stworka do balla. Mieliśmy już obrany kierunek trasy i więcej nam na chwilę obecną nie pomoże.
- Powinniśmy przy najbliższej okazji powiadomić policję, że kręcą się tutaj Ci kłusownicy - oparłem. Nie wiedzieliśmy w sumie do jak dużej osady dotrzemy idąc tą drogą i czy będzie tam policja. Potencjalnie też Team Rocket zwieje zanim kogokolwiek powiadomimy. Co do nowego Pokemona Nell, chciałem zostawić jej ten problem, ale oczywiście pomogę jeżeli zaistnieje taka potrzeba.