Wybraniec Zapdosa

Kiedy zadałeś to pytanie Pichu zatrzymał się na chwilę jakby się zawahał. Przez moment wpatrywał ci się uważnie po czym zaczął raptownie potrząsać głową.
- Pi pichu pi - krzyknął co można wziąć za dziwnie desperackie: Tak jakby mógłbyś coś zrobić, człowieku!
Można było założyć, że twoje słowa dotknęły czegoś więcej niż zwyczajnego kaprysu dziecięcego pokemona. Czyżby wcześniej to właśnie człowiek zrobił mu coś co pchnęło go do takiego, a nie innego zachowania.
- Vee? - zapytał Eevee bardziej spokojnie i współczująco niż wojowniczo.
Twój pokemon wyraźnie wyczuł coś więcej ale nie zamierzał przekraczać pewnej granicy. Chciał pomóc ale w pierwszej kolejności był wierny wobec ciebie i to twoje bezpieczeństwo było dla niego najważniejsze.

Zielonooki chłopak przykucnął do elektrycznego pokemona, by móc się go wypytać o szczegóły.
- Posłuchaj mnie, oddaj mi mój pokedex, a ja z pewnością Ci pomogę i Eevee może Ci potwierdzić, że nie rzucam słów na wiatr.
Nastolatek wskazał na swojego startera, by ten przytaknął. Zastanawiał się też, co mogło spowodować tak dziwne zachowanie względem ludzi. Czy był to jakiś uraz po walce, a może ktoś go porzucił?
- Więc, jeśli możesz, opowiedz nam swoją historię, wysłuchamy ją i postaramy się pomóc.
Lukas postanowił usiąść wygodnie i czekać na wyjaśnienia, podziwiając preewolucje Pikachu.

Pichu spojrzał na ciebie nieufnie po czym przeniósł wzrok na Eevee, który ufnie pokiwał głową w jego stronę.
- Pi, pi? - upewnił się Pichu.
- Eevee - potwierdził twój partner.
Po tych słowach pokemon ostrożnie podszedł do ciebie i zaczął obwąchiwać uważnie każdy cal twojego ciała. Po czym jakby czegoś szukał wskoczył ci pod kamizelkę i zrobił rundkę między nią a koszulką łaskocząc cię nieco swymi małymi łapkami. Kiedy wyraźnie sprawdził już co miał sprawdzić za pomocą patyczka narysował na pisaku dużą literę "R".
- Pi pi - powiedział wskazując na swój mały rysunek dając do zrozumienia, że cokolwiek nim kieruje jest powiązane z tym symbolem.

Pichu zachowywał się jak rasowy ochroniarz na lotnisku, który z uporem maniaka wyszukiwał narkotyków. Sprawdziwszy wszystko pokemon wskazał na świeżo narysowaną literę "R".
- Pierwszy raz widzę coś takiego. Co to jest i co oznacza?
Lukas drapiąc się po głowie, rozmyślał o znaczeniu tej litery. R....R.....R.... nic mu nie mówiło.
- Kolega, może mógłbyś mi wyjaśnić o co w tym wszystkim chodzi. - zwrócił się do pokemona.
Chłopak zastanawiał się, czy to może nie Rafael. Możliwe, że on miał styczność z tym pokemonem. Nic innego, nie przychodziło mu do głowy, choć wygląd tej litery przypominał mu coś, ale co?!

Stojący obok Eevee nie mniej skołowany niż ty potrząsnął tylko główką dając do zrozumienia, że i on nic z tego nie rozumie co w sumie było spodziewane. Twój starter całe życie spędził na farmie nie ruszając się poza jej obrzeża. Natomiast Pichu był wyraźnie poirytowany. Spojrzał na was jakbyście byli wyjątkowo upośledzeni po czym przystąpił do kolejnego dzieła. Tym razem było większe. Przedstawiało człowieka w stroju z literą „R”, wokół którego leżały znokautowane bądź martwe, jak sądząc po „X” zamiast oczu. Wiele Pichu, Pikachu i Raichu.
- Pi, pi – powiedział Pichu wściekle stukając patykiem w narysowanego mężczyznę jakby chciał w ten sposób wyładować na nim swą złość.
Niestety nie miałeś okazji na jakąkolwiek konkretną reakcje bo jak ten tylko skoczył za twoimi plecami rozległ się szybki tupot i ktoś krzyknął:
- Stać w imieniu prawa!
To był policjant. Policjant, który musiał wziąć cię za jakiegoś kryminalistę bo po chwili dodał.
- Długo zajęło mi wytropienie cię. Pewnie myślałeś, że te wszystkie kradzieże ujdą ci na sucho jeśli wyślesz tak niewinnego pokemona jakim jest Pichu.

Oczy Lukasa otworzyły się szerzej na widok kolejnego rysunku. Teraz pamiętał! Ta litera "R", a postać. Wszystko jednak, miało postać raczej tajemniczą. Niegdyś widział podobnych ludzi, gdy Ci prowadzili w przeszłości rozmowy z ojcem Simona. Czy mogło chodzi o tych samych ludzi? Z natłoku wspomnień wyrwał go głos należący do stróża prawa. Chłopak gwałtownie uniósł ręce do góry w geście kapitulacji.
- Spokojnie! Jestem niewinny! Ja tylko chcę pomóc temu maluchowi. Po za tym, to on mnie tu zwabił kradnąc mój pokedex. Obiecałem mu pomóc w zamian za moją własność.
Cała ta sytuacja, wydawała się absurdalna. Najpierw kradzież pokedexa, a teraz oskarżenia o napaść na niewinny pokemony. Lukas stał jak słup i oczekiwał, że jego wyjaśnienia wystarczą, by udobruchać policjanta.

Policjant zbliżył się o kilka kroków i mogłeś teraz zauważyć, że jest dość młody. Nie mógł mieć więcej niż osiemnaście lat.
- Myślisz, że jestem głupcem? - spytał nie bardzo wierząc twoim słowom – Taka wymówka jest bardzo charakterystyczna dla tobie podobnych opryszków. Zawsze jakoś gubią swój pokedex, a całą sytuacje zwalają na coś z bliższego otoczenia. Mam niby uwierzyć, że te wszystkie kradzieże zostały dokonane przez tego malca – wskazał na Pichu – Mam uwierzyć, że robił to dziki pokemon bez żadnego planu i powodu?
Z jego słów jasno wynikało, że nie byłeś jedyną ofiarą kradzieży. Nie poprawiało to jednak twojej sytuacji, gdyż stróż prawa wyraźnie wziął cię za winnego zbrodni.
- Pichu – oburzył się elektryczny pokemon wyraźnie niezadowolony z faktu bycia niedocenianym.
Stojący obok Eevee poruszył się nerwowo wyraźnie chcąc cię chronić jednocześnie będąc świadomym, że atak na policjanta może tylko wszystko pogorszyć.
- Tak, czy inaczej możesz czuć się zatrzymany – zakomunikował – Pójdziesz ze mną na komisariat dobrowolnie, czy mam użyć siły.
To mówiąc wypuścił z pokeballa Bellsprouta. Był to znaczenie większy niż jego pobratymcy osobnik, który teraz wpatrywał się uważnie w ciebie jakby oczekiwał na jakikolwiek fałszywy ruch, który pozwoli mu wejść do akcji bardziej brutalnie.

Eevee lojalnie stał u boku chłopaka, ale nie ważył się zrobić kroku bez żadnego polecenia. Lukas natomiast coraz bardziej się pogrążał, a cała sytuacja zamiast się uspokajać, była coraz bardziej zagmatwana.
- Poczekaj, poczekaj. Ja nie chcę walczyć, ani robić żadnych przeszkód - uspokajał. - Czy ty przypadkiem nie wspomniałeś o rzeczach! Czyli wielu? Wygląda na to, że jesteś w błędzie, bo jeśli posądzasz mnie, to się mylisz.
Lukas użył palca wskazującego i skierował go na małego Pichu.
- Uwierz mi to jego wina. Sam niedawno mówił, mi o mścicielach i ludziach z literą "R" na strojach. Więc może zamiast mnie oskarżać, mógłbyś pomóc mam rozwiązać tę sprawę?

Młody gliniarz wyciągną przed siebie palec tak szybko i raptownie, że omal nie zderzył się z twoim nosem.
- Tak jak mówiłem – odparł władczym tonem – Zwalanie winy na bezbronnego pokemona nic ci nie da. Jakoś trudno mi uwierzyć, że ten malec mógłby sam to zaplanować. Pokedex i inne skradzione przedmioty raczej się pokemonom nie przydają. Zresztą wątpię by taki mały Pichu sam w sobie był zagrożeniem skoro już po samym wyglądzie można stwierdzić, że jest słaby.
Te ostatnie zdanie musiało mocno się nie spodobać Pichu bo momentalnie zaatakował stróża prawa Thunder Shockiem.
- Tego to już za wiele – warknął młody mężczyzna – za atak na funkcjonariusza posiedzicie trochę w areszcie.
Już sięgał po kajdanki ale zatrzymał się kiedy nadeszła kolejna osoba.
- Derek co ty wyprawiasz? - powiedziała około dwudziestoczteroletnia policjantka – mam nadzieje, że to nic co narazi na pośmiewisko nasz oddział.
- Ależ skąd – zaperzył się – Właśnie złapałem winnego za te wszystkie kradzieże.
Kobieta przez moment patrzyła na ciebie i towarzyszące ci pokemony po czym tylko potrząsnęła głową.
- Jesteś pewien? Bo jeśli idzie o moją opinię to ów młodzieniec wygląda na początkującego trenera, który po prostu przypadkiem znalazł się w tym miejscu i czasie. Wysłuchałeś chociaż jego wersji.
- Tak Shelly ale on zmyśla coś o zgubionym pokedexsie – Derek wyraźnie stracił pewność siebie.
- A brałeś pod uwagę, że mógł mówić prawdę – po tych słowach zwróciła się do ciebie – Przepraszam cię za brata. Jest nowy w tym biznesie i bardzo pragnie szybko się wykazać. Możesz powtórzyć mi jeszcze raz na spokojnie co się stało?

- Jest dokładnie tak jak mówisz, ale zacznę od początku.
Zielonooki zaczerpnął powietrza i rozpoczął opowieść.
- Więc tak. Jeszcze jakiś czas temu walczyłem z młodszym trenerem i jego Ekansem. Po walce postanowiłem powiększyć moją drużynę o jakiegoś pokemona, jednak nie mogłem nic znaleźć, gdy nagle z drzewa zeskoczył ten mały pokemon. - Lukas wskazał na Pichu i mówił dalej. -  Zeskanowałem go moim pokedexem i nagle hyc! Pichu ukradł mi urządzenie i zaniósł do tej szczeliny przy której stoimy. Próbowałem z nim negocjować i dowiedziałem się, że jest swego rodzaju mścicielem i najprawdopodobniej miał zatargi z ludźmi z jakiejś grupy, bądź organizacji. Wtedy pojawił się twój brat, a następnie ty. To już wszystko.
Lukas zaczął głębiej oddychać, by móc wyrównać oddech po takiej wypowiedzi.

Policjantka wysłuchała cię na spokojnie i tylko zapisała coś w notesie.
- Widzisz - awanturował się Derek, który wyraźnie uparł się by zrobić z ciebie najgorszego człowieka na ziemi - Mówiłem ci, że to jakieś śmieszne wymysły.
Shelly była jednak daleka od podzielenia jego zdania.
- Czasem po prostu trudno mi uwierzyć, że przeszyłeś wstępne egzaminy - westchnęła ciężko - Zwłaszcza, że możesz w każdej chwili w bardzo łatwy sposób to sprawdzić. Wystarczy, że twój Bellsprout za pomocą swych pnączy sprawdzi tą szczelinę w skale.
Derek widocznie nadąsany zlecił to swojemu pokemonowi i tak straciliście plisko dziesięć minut na tym jak ten wyjmował ze szczeliny rozmaite przedmioty. Naprawdę rozmaite. Były to łyżki, jakiś wisiorek, kilka kolorowych papierków, szklane kulki, oraz wiele innych drobiazgów.
- Proszę to chyba twoje - powiedziała Shelly zwracając ci pokedex - I widzisz Derek dlaczego nie wolno przesadzać z oskarżeniami.
- Ale przecież te wszystkie rzeczy tylko dowodzą tego, że jest złodziejem - upierał się młody stróż prawa - Z jakiegoś powodu te przedmioty się tu znalazły. Na pewno coś szykuje z użyciem tych rzeczy.
- Tak na pewno - Shelly nawet nie kryła sarkazmu w głosie - Na pewno chce zawładnąć światem za pomocą zardzewiałego widelca i.. - trąciła coś ręką po czym odsunęła się ze wstrętem - Czy to jest sztuczna szczęka? - szybko jednak się opanowała - To mi raczej wygląda na przypadkowe działania pokemona, który ma jakiś cel ale nie wie jak się do niego zabrać - na koniec ponownie zwróciła się do ciebie - Wspominałeś, że ten Pichu próbował ci przekazać coś o ludziach z organizacji - przeniosła wzrok na wyryte w piasku rysunki - Biorąc pod uwagę kilka ostatnich zdarzeń to, że malec przeżył coś podobnego jest bardzo prawdopodobne.
W przeciwieństwie do swego młodszego brata Shelly podchodziła do swego zawodu z dużą rozwagą. Zamiast skupiać się na losowych podejrzeniach brała pod uwagę fakty i łączyła je w całość za pomocą logicznego myślenia.

- Bardzo dziękuję. Tak to mój pokedex.
Lukas odebrał swoją własność i szybko skierował urządzenie na roślinnego pokemon.
- Pozwolisz że zrobię skan twojego pokemona.
Chłopak oczekiwał na informacje i w między czasie zwrócił się do Pichu.
- Słuchaj mały urwisku. Nie wiem co Ci zrobili, ale jeśli do mnie dołączysz, to może będziesz miał możliwość wykonać swoją misję. Wiesz przecież, że zostanie tutaj na "Route 11", nie przyniesie Ci żadnych korzyści. Co ty na to?
Lukas wyjął pokeballa ze swojego plecaka i pokazał go Pichu, po czym zwrócił się do Shelly.[/b]
- Shelly prawda? Czy ty wiesz coś więcej o tych ludziach?

Pokedex szybko wyświtlił podstawowe informacje dotyczące skanowanego pokemona.



Bellsprout #69 – pokemon sadzonka. Mimo ekstremalnie chudego ciała w porusza się z ponadprzeciętną szybkością.  Zazwyczaj preferuje gorące i wilgotne środowisko.

Pichu widząc podsuwany przed niego pokeball nieco nastroszył uszy i zaczął uważnie obwąchiwać kulę jakby nie był do końca pewny co mu proponujesz. Tymczasem Shelly korzystając z okazji postanowiła bardziej jasno nakreślić sytuacje.
- Niestety tak – przyznała – Wydaje się że wszystko zaczęło się jakąś dekadę temu. Jeśli podane mi informacje są poprawne było to tylko kilka ataków na sezon i to niezbyt groźnych. Tu ktoś ukradł jakiś przedmiot ewolucyjny, a to z czyjejś hodowli znikło kilka jajek. Niezbyt miłe ale też nie jakieś groźne biorąc pod uwagę, że nigdy nie zginął cały asortyment a jedynie pojedyncze sztuki. Niestety teraz jest gorzej. W całym regionie już w tym miesiącu doszło do pięciu poważnych przestępst, których wykonawcami byli ludzi ubranie w stroje z literą „R” lub jak poprawnie się nazywają „Rocket'ci” - przez chwilę się jakby zawahała zanim dodała – A skoro jesteśmy przy ich temacie to skorzystajmy z okazji i sprawdźmy wspomnienia tego Pichu by móc określi co teraz planują – mówiąc to wypuściła Abrę – Nie martw się maluszku po prostu za pomocą kombinacji ataków Abry zobaczymy to czego byłeś świadkiem ale tobie nic się nie stanie – zapewniła – Myślę też, że jeśli chcesz się nim zająć ty również powinieneś je poznać panie.. pan się chyba jeszcze nie przedstawił – zauważyła.
Kiedy ci to zaproponowała mogłeś zauważyć nadąsaną minę Dereka. Gość miał osiemnaście lat ale teraz przypominał bardziej nadąsanego ośmiolatka, któremu odmówiono nowej zabawki i cały czas przyglądał się ci spode łba.

Patrząc na małą roślinkę, nie można było powiedzieć, że jest ponadprzeciętna, ale pokedex nie kłamie. Chłopak położył pokeballa na ziemi, by dać się zastanowić elektrycznemu stworkowi i zwrócił się do Shelly.
- Rocket'si? Coś mi to mówi, ale niewiele. Słyszałem już tę nazwę, ale nigdy jakoś nie zwracałem uwagi na jej znaczenie. Myślę że sondowanie pamięci to bardzo dobry pomysł, ale czy Pichu będzie chciał współpracować? Sam chcę go przekonać do dołączenia do mojej drużyny.
Lukas zaakcaptował skan Bellsprout'a i skierował pokedex na Abre. Zauważył również zachowanie Dereka, który dąsał się jak mała dziewczynka, która właśnie została skrzyczana przez rodzica. To nieco poprawiło humor Lukasowi.

Po chwili miałeś już skan Abry:



Abra #63 – psychiczny pokemon. Potrafi spać nawet osiemnaście godzin dziennie regenerując swoje moce. W razie zagrożenie szybko ucieka za pomocą Teleportacji.

Pichu słysząc, że chcecie zajrzeć mu do wspomnień przerwał na chwilę badanie pokeballa. Przez dłuższą chwilę przypatrywał się Abrze po czym pokiwał ostrożnie główką. Widząc to Shelly poinstruowała was jak powinniście się ustawić. Czyli w jak największym ścisku naprzeciwko Abry. Chcąc, nie chcąc znalazłeś się tak blisko Dereka, że aż ocieraliście się ramienicami. Eevee widząc, że za nim nie przepadasz z wyraźną wzajemnością wskoczył ci na ręce rzucając ostrzegawcze spojrzenie na młodego policjanta. Dawał tym samym do zrozumienia glinarzowi, że w razie jakichś numerów nawet mundur i odznaka nie uchronią go przed zemstą od strony brązowego pokemona. Kiedy byliście już gotowi Shelly dała znak ręką Abrze i się zaczeło.

Nagle nie byłeś już nastoletnim chłopakiem. Byłeś małym Pichu, który mieszkał w lesie z rodziną. Patrząc jego oczami widziałeś wokół siebie wiele innych Pichu, grupkę Pikachu oraz nawet kilka Raichu, które same w sobie są bardzo rzadko spotykane w dziczy. Było to szczęśliwe miejsce. Istny raj dla tych pokemonów. Naglę wszystko się skończyło. Blisko kilkunastu mężczyzn ubranych na czarno z lśniącą, krwisto czerwoną literą „R” na mundurach wyskoczyło z zarośli. Któryś z nich wypuścił Koffinga. Potem całą widoczność pokrył gęsty czarny dym, a chwilę później nastąpiła eksplozja, która odrzuciła cię na znaczną odległość. Kiedy ocknołeś się leżałeś w krzakach. Przez gałęzie obserwowałeś jak ci ludzi chwytają znokautowane stworki do klatek. W jednej chwili cała twoja rodzina, całe stado, wszyscy bliscy zostali ci zabrani. Zostałeś sam ale najgorsze było uczucie, że byłeś za słaby by cokolwiek zrobić. Potem było kilka momentów, które przewineły się błyskawicznie. Trenowałeś uderzając małymi łapkami o pień drzewa, próbowałeś za pomocą elektryczności rozwalić kamień oraz zbierałeś losowe przedmioty w nadziei, że jakieś z nich przydadzą się w zemście. Kiedy jako Pichu schylałeś się by wyjąć śpiącemu dziadkowi sztuczną szczękę Abra uznał, że na tym należy zakończyć...

Wróciłeś do siebie. Ponownie stałeś się nastolatkiem stojącym z dwójką policjantów na małej polanie. Teraz jednak mogłeś lepiej zrozumieć zachowanie elektryczne pokemona.
- To zastanawiające – zamyśliła się Shelly – Nie jest problemem, gdy ktoś chwyta jednego lub dwóch przedstawicieli tego samego gatunku. Ale taka ilość? To musi być coś więcej niż zwykła zachcianka.