Wybraniec Zapdosa

- Kombinezon? Super! - po chwili namysłu, Lukas kontynuował. - Tylko że, ja nie mam wodnego pokemona, by walczył pod wodą. Czy samo użycie pokeballa wystarczy?
Tak okazja! Jednak brak wodnego pokemona, był tutaj dużym problemem. Chociaż?
- Panno Misty. Czy Smoochum może wytrzymać długo pod wodą? Wiem, że jest niedoświadczona, ale może ona będzie mogła dać radę?
Była to jedyna nadzieja Lukasa na nawiązanie jakiejkolwiek walki z tą podwodną bestią.

- Niestety. Chociaż ten gatunek uwielbia zimne kąpiele nie wykształcił ani skrzeli, ani zbyt wielkich płuc. - odpowiedział za liderkę twój przyjaciel, który dość dobrze znał się na anatomii pokemonów - Mogę ci jednak jeśli chcesz pożyczyć Squiltre. Nie powinien mieć żadnych problemów z poruszaniem się pod wodą. Gorzej, że jesteśmy otoczeni prze całą ławicę tych rozgwiazd. Musisz znaleźć sposób by odciągnąć jedną nie zwracając uwagi reszty. - poradził - pokeballe owszem są wodoodporne, więc sam system łapanie nie powinien być kłopotliwy.

Lukas spojrzał na skafander i zaczął się powoli w niego wciskać. Nie lubił zbyt obcisłych ciuchów, które krępowały jego ruchy, ale cóż było zrobić, skoro Staryu był na liście marzeń trenera.
- No dobrze. Ale nie zamierzam pożyczać Squirtle'a. Po prostu zrobię to po swojemu.
Chłopak był już gotowy do wyjścia na zewnątrz. Miał ciekawy plan. Postanowił udawać, że robi zdjęcia i tym samym nieco rozbijać mniejsze grupki. Gdy tylko zauważyłby osobnika, który został sam, od razu rzuci pokeballem.

- Jak uważasz - powiedziała Misty - Tlenu wystarczy ci na godzinę. Po prawdzie nie musisz się śpieszyć ale wypadałoby powrócić przed zmrokiem do bazy wypadowej.
I tak oto znalazłeś mając na sobie skafander do nurkowania znalazłeś się pod wodą. Część Staryu widząc nieznanego osobnika od razu czmychnęła ale dla większości jakoś twa obecność nie przeszkadzała. Kiedy zacząłeś udawać fotografa jedna z rozgwiazd podpłynęła zaciekawiona małym urządzeniem, które trzymałeś w ręku. Była nieco mniejsza niż pozostałe podrostki ale sprawiała wrażenie wśród nich najodważniejszej.

Podwodna przygoda stawała się coraz bardziej niezwykła. Udział w wyprawie w łodzi podwodnej to było coś, lecz nurkowanie samodzielnie i możliwość złapania Staryu była czymś wspaniałym. Osobnik, który podpłynął do Lukasa wydawał się dość odważny, mimo swojej mikrej postury. Lukas nie miał za bardzo jak wypowiedzieć choć by słowa, więc wskazał na aparat fotograficzny i zaczął cykać fotki jednemu osobnikowi. Następnie postarał się pokazać na ekranie jak wyszły jego zdjęcia.

Małej rozgwieździe bardzo spodobał się już sam aparat. Mimo, że należał do pokemonów z których mimiki trudno cokolwiek odczytać mogłeś łatwo domyślić się, że jest podekscytowana. Pływała wokół ciebie delikatnie trącając to trzymane przez ciebie urządzenie, a to butle z tlenem. Nie na tyle mocno by jakkolwiek to uszkodzić ale bardziej z ciekawości jak to coś zareaguje na dotyk. W końcu wykonując kilka piruetów dla zwrócenia twojej uwag wskazała na statek podwodny, którym tu dotarliście jakby chciała spytać co to konkretnie za maszyna.

Chłopak widząc zaciekawienie pokemona, ruszył wraz z nieznajomą istotą w kierunku łodzi podwodnej. Postanowił pokazać jej najmniejsze szczegóły. Zaczął od wielkich lamp, które były jednak wyłączone, by nie przeszkadzać w całym tym przedstawieniu. Następnie wskazał na małe szczepce, które były wykorzystywane do zbierania materiałów z dna morza. Następnie pokazał szyby, przez które Michael podziwiał całą naturę, a widząc swojego przyjaciela lekko się uśmiechnął. Na sam koniec zostawił coś specjalnego. Lukas wyciągnął pokeball i pokazał go Staryu. Skoro pokemon był ciekaw wszystkiego, może nie zorientuje się, że chce go złapać. Chłopak liczył, że Staryu naciśnie przycisk i wskoczy do kuli.

Staryu faktycznie zainteresowała się nowym przedmiotem. Może nie w ten sposób w jaki chciałeś ale wyglądało to ciekawie. Mała rozgwiazda za pomocą promienia konfuzji poderwała pokeball z twojej ręki i zaczęła się nim ostrożnie bawić popychając w to w jedną to w drugą stronę. Szybko też zorientowała się, że wszystkie starsze od niej osobniki wolą trzymać się od niej z daleka. Po minucie zabawy, podczas której straszyła swych kompanów wysyłaniem w ich stronę kuli sama postanowiła zbadać co w niej takiego szczególnego. Szczęściem dla ciebie aktywowała go i została wciągnięta do środka. Chociaż nie osłabionemu uw żaden sposób pokemonowi łatwo by było opuścić takie "więzienie" to ta z jakiegoś powodu postanowiła w nim zostać z własnej woli. Miałeś, więc właśnie kolejnego ze swych wysmażonych pokemonów i mogłeś spokojnie wrócić na ląd.
- To co wracamy - zawołał Kuba kiedy już byłeś na pokładzie - Nikt nie ma nic więcej do załatwienia?


Staryu
Imię: ---



Typ:
Poziom: 10
Ewolucja: Staryu - (water stone) -> Starmie
Ataki: Tackle, Harder, water Gun, Confuse Rey
Umiejętność: Natural Cure
Trzyma: ---
Charakter/historia: Wyjątkowo ciekawski okaz. Całe swe życie spędziła pod wodą ale nie ma nic przeciwko byciu czyimś pokemonem. Wręcz przeciwnie,. jest bardzo ciekawa świata na powierzchni i niczym pokemonowa wersja Małej syrenki zachwyca się wszystkim, nawet tym co dla nas jest normalne. Jak przedmioty codziennego użytku, drzewa, odgłosy, czy nawet porzucone przez kogoś śmieci. Potrafi wyjść z pokeball tylko po to by sprawdzić co jest w pomieszczeniu, które mijacie. Jeśli idzie o walki to nie ma nic przeciwko jednak ma małe problemy z wymierzaniem odpowiedniej siły i czasem walnie za mocno lub niemal nieodczuwalnie.
Rozmiar: Small
Natura: Relaxed (wyluzowany) ⋆ +Obrona ⋆ - Szybkość
Smak: ⋆ Lubi kwaśne ⋆ nie lubi słodkiego
Data złapania:Nieznana
Trener: 6.12.2020
Przywiązanie: 0%

Złapanie w pełni sprawnego pokemona było jak marzenia, zwłaszcza w środowisku naturalnym danego gatunku. Lukas niezmiernie się cieszył i złapał pokeball, gdy tylko ten wydał dźwięk oznajmiający złapanie wodnego pokemona. Chłopka wrócił do łodzi podwodnej i rozebrał się ze skafandra.
- Widziałeś? - wykrzyczał do Michaela.
Szybko wyjął swój pokedex i zaczął skanować pokeball. Zapomniał jednak, by uwolnić pokemona, co wprawiło go w małe zakłopotanie. Szybko naprawił błąd i wypuścił rozgwiazdę, po czym użył pokedexu do skanowania i ponownie zamknął gwiazdę w kuli. Przyłożył kulę do Eevee'go.
- Mamy nowego przyjaciela! - uśmiechnął się.
Następnie zwrócił się do Kuby.
- Ja mam wszystko, a nawet więcej! Możemy wracać, muszę ruszać do Lavender Town.

Pokedex od razu wyświatlił nowe dane:


Staryu #120 - Pokemn rozgwiazda. Dopóki jej kryształ jest cały potrafi zregenerować każdą z utraconych kończyn. W nocy czasem można zobaczyć jak ich klejnoty błyszczą na dnie oceanu.

Podwodna misja zakończyła się sukcesem. Zarówno Kuba jak i Misty byli zachwyceni danymi jakie udało im się zebrać. Liderka oświadczyła, że pewnie przez następne kilka dni zanim wszystko poukłada. Tobie jednak to nie przeszkadzało bowiem twoim celem nie była woda sala, a miasto słynące z wieży duchów.
- No to chyba pora znów się pożegnać - powiedział Michael - nie wiem kiedy znów się spotkamy ale mam nadzieję, że nie będziemy z tym czekać do ligi.
Twój przyjaciel postanowił jeszcze przez kilka dni pokręcić się w okolicy zanim wyruszy dalej. Ciężko stwierdzić czy bardziej chodziło o to że może towarzyszyć Kubie w badaniach, czy też o łamanie zakazu swojej rodzicielki jakim było wchodzenie do wody powyżej kolan ale wyglądało na to, że będzie się dobrze przy tym bawił.

Cała ta podwodna historia, była czymś niesamowitym. Chłopak wykazał się sprytem przy łapaniu wodnego stworka, ale miał przy tym od groma szczęścia. Złapanie pokemona bez uprzedniej walki to naprawdę wyczyn. Gdy wszyscy wrócili na brzeg zaczęły się pożegnania, aż przyjaciele zostali sami.
- Michael pamiętaj nie mówić o niczym swojej mamie. Chyba by Cię zabiła. - rzekł Lukas i machnął na pożegnanie.
Przed nim czekała kontynuacja podróży do Lavender Town. Miał tylko nadzieję szybko przebyć drogę "11" i "12". Był niezwykle ciekawy, jak wygląda miasto duchów, a zarazem liczył tam na jakąś walkę bądź sparing. To miało go przygotować do walki o pierwszą odznakę, ale gdzie zacznie zdobywanie tych małych przepustek to zostawiał na później.

Chapter III: Pora na pora

Kilka dni po zamieszaniu z drogą wody dotarłeś na skrzyżowanie dróg 11 i 12 w Kanto. Dwunastka podobnie jak poprzednia wiodła wzdłuż wybrzeża. Była pora obiadu i szczęściem udało ci się znaleźć nieco większy kawałek lądu w sam raz na rozstawienie mini obozu na czas posiłku. Pichu w ciągu tych kilku dni stał się również trochę bardziej ufny wobec współtowarzyszy, a Smoochum pokazała, że mimo młodego wieku wcale nie boi się walczyć i trenować. Staryu natomiast co raz zaskakiwała nagłym entuzjazmem dla całkiem przyziemnych rzezy. Furkotała właśnie radośnie nad grządką mleczy kiedy z krzaków nieopodal jak strzała wyleciał pokemon. Był to Farfech'd i w dodatku wściekły.
- No nie.. znowu. Ktoś widział gdzie tym razem poleciał - usłyszałeś czyjś głos zza pobliskich drzew.

Kolejne dni mijały przepięknie. Bez problemów i trosk. Mimo to członek rodziny Voltów parł przed siebie. Nareszcie doszedł o dwunastki, która przybliżała go do Lavender Town. Droga bez przeszkód i niespodzianek? No właśnie się skończyła.
- Co do...! - wzdrygnął się chłopak.
Momentalnie wyciągnął pokedex by przeskanować nowego pokemona. Widział już wiele pokemonów, ale nie takiego.
- Czym ty jesteś? - szepnął do siebie.
Eevee również był nieco zaskoczony, ale zachowywał względny spokój. Dobrze że reszta drużyny znajdowała się w pokeballach, bo mogło być tutaj małe zamieszanie.

Farfech'd #083 - pokemon dzika kaczka. W walce używa swego pora. Ze względu na ceniony przez kucharzy smak mięsa został wpisany na listę gatunków zagrożonych wymarciem.

Wściekła kaczka nie zamierzała przestać cię atakować. Chociaż w przeciwieństwie do ego co twierdził pokedex nie używała do tego pora a dzioba i płetw. Dopiero po chwili udało ci się zorientować, że ten osobnik wcale go nie ma. Eevee obserwował tą sytułacja mocno zirytowany. Z jednej strony chcąc jak najszybciej rzucić się na agresora, a z drugiej bojąc się, że trafi w ciebie.
- O jest - usłyszałeś czyiś głos - O nie znów wdał się w bójkę. Donald przestań on na pewno ci go nie ukradł.
Rozległ się tupot małych stóp i przed tobą stanęła grupka dziesięciu ośmiolatków ubranych w zielonkawe uniformy harcerzy.
Jedna z trzech dziewczynek złapała "Donalda" dając ci chwilę oddechu.
- Bardzo pana przepraszamy - powiedział chłopiec z rudymi włosami i twarzą usianą od piegów - Donald jest pod opieką naszej grupy od kiedy drużynowy znalazł go w lesie ze złamanym skrzydłem. na początku był miły ale kiedy wyzdrowiał zaczął bardzo agresywnie szukać swego pora.
- Próbowaliśmy mu wytłumaczyć, że pewnie zaginął jeszcze przed tym jak go znaleźliśmy ale on nie słucha - dodał blond-włosy chłopiec, którego fryzura była tak bardzo umorusana żelem, że aż świeciła.
- Nie chce też innego i każdego napotkanego oskarża o kradzież swej własności - dokończyła najmniejsza w grupie dziewczynka z dwoma brązowymi warkoczykami. To właśnie ona trzymała teraz agresywnego ptaka w ramionach próbując uspokoić go głaskaniem.