Wybraniec Zapdosa

Eevee radził sobie wręcz znakomicie. Jego przeciwnik, był na tyle zszokowany i obolały, że nie mógł nawet odpowiedzieć na kombinacje pokemona. Walka zbliżała się ku końcowi, ale przede wszystkim ku zwycięstwu!
- Świetnie Eevee. - wykrzyczał Lukas. - Skoro masz problem z celnością ogona to użyjmy go w inny sposób. Użyj Tail Whip pod sobą by wzniecić pył. Następnie użyj Growl, by zwabić w to miejsce Ekansa, po czym odskocz i zaszarżuj na rozkojarzonego przeciwnika, używając Tackle!
Chłopak ściskał mocno kciuki za swojego podopiecznego. Jeśli wszystko pójdzie dobrze to może być już koniec tej walki.

Niecodzienne użycie ataku statusowego jakim był Tail Whiip okazało się skuteczne. Może i tak użyte nie osłabiło obrony Ekansa ale z pewnością piasek powstały w wyniku takiego machania ogonem go zamroczył. Następnie wąż natarł w miejsce w którym chciałeś by się znalazł. Zwabiony Growlem bez zastanowienia ruszył w miejsce z którego dobiegał ów odgłos i zarył w ziemię. Eevee okazał się nad przeciętnie zwinny i z łatwością uniknął wymierzonego weń ataku. Lądując od razu przystąpił do kontry. Uderzył krytycznie i znokautował przeciwnika, a ty wygrałeś pojedynek.

Podsumowanie:
Wynik: Zwycięstwo
: + 1 lvl, + 2% przywiązania

Eevee po wygranej walce podszedł do ciebie dysząc nieco ze zmęczenia i trucizny. Filip w milczeniu odesłał Ekansa do pokeballa ale po chwili na jego twarzy zagościł szczery uśmiech.
- To było niesamowite. Twój Eevee jest naprawdę silny. Z pewnością masz już jakieś odznaki – stwierdził entuzjastycznie.
Chwilę grzebał w torbie po czym wyjął z niej jedną Pecha Berry i podsunął w twoją stronę.
- Podaj mu ją – powiedział – bez obaw mam ich sporo. Zresztą takie zaopatrzenie przy trującym pokemonie to podstawa – przerwał na moment jakby wahając się czy powinien to powiedzieć po czym dodał – Słuchaj nie chciałbyś może zająć się jajkiem? Jinx mojej siostry miała ostatnio spory miot, a nie możemy sobie pozwolić by zatrzymać je wszystkie. Po tej walce nie miałbym wątpliwości, że przekazuje je w dobre ręce.
To mówiąc wyjął z plecaka różowe jajko z drobnym żółtym wzorkiem przypominającym odciśnięte usta.

Szesnastolatek przecierał oczy, ale nie ze zdziwienia, o nie. W kąciku prawego oka pojawiła się łza szczęścia. Nie był typem płaczka, ani człowiekiem nad  wyraz wrażliwym, ale walka to było coś co płynęło w jego żyłach. Chwilę euforii przerwał Filip proponując Pecha Berry. Chłopak natychmiast podał ów owoc swojemu partnerowi.
- Proszę Eevee, zasłużyłeś!
Lukas wręczył Berry pokemonowi po czym zwrócił się w kierunku Filipa.
- Mówisz serio?! Naprawdę chcesz wręczyć mi to jajo?! Z wielką przyjemnością!
Mówiąc to zaczął grzebać w swoim plecaku, po czym wyjął dwa plastikowe dyski. Jeden wyglądał jak zwyczajna pokrywka od słoika z dużym czerwonym guzikiem na środku. Drugi był bardzo podobny, jednak wnętrze delikatne wgłębienia wypełniała miękka pianka.
- To jest inkubator nowej generacji. Babcia dała mi takie dwa. - tłumaczył dalej - Gdy położysz jajo na piance, ja przykryję je pokrywką i nacisnę przycisk. Aktywuje to pole siłowe, przypominają szklane ścianki, dzięki czemu inkubator będzie mógł dostosować odpowiednie warunki wewnątrz.

Eevee wyraźnie zdyszany ale równie szczęśliwy co ty posłał ci pełen radości uśmiech po czym i jego uwagę przykuło jajko.
- Proszę bardzo – powiedział Filip zgodnie z twoją prośbą kładąc jajko na urządzeniu.
Użycie go było dobrym rozwiązaniem bo chociaż jaja radzą sobie i bez nich to lodowe pokemony cechują się tym, że do wyklucia zamiast ogrzewania potrzebują schładzania. Inkubator bez problemu to wyczuł i dostosował odpowiednią temperaturę. W małym okienku wyświetlił się napis: Gotowość 0%. Wiedziałeś, że gdy dojdzie do stu będziesz miał nowego towarzysza podróży. Wiedziałeś z doświadczenia jakim była pomoc w hodowli starterów, że opieka nad nowo narodzonym pokemonem nie jest łatwa ale z pewnością opłacalna. Kto wie. Może znajdujący się jeszcze w skorupce malec odegra dużą rolę w twojej podróży na szczyt.
- To ja będę już leciał – powiedział Filip wyciągając do ciebie rękę na pożegnanie – Naprawdę fajnie było ciebie spotkać i mam nadzieję, że to nie ostatni raz jak się widzimy.

- Mam również taką nadzieje Filipie. Jeszcze raz dziękuję. Bądź pewny, że ten pokemon może liczyć u mnie na dobrą opiekę.
Lukas wyjął pokeballa i chciał zdematerializował swojego Eevee, jednak po chwili namysłu postanowił tego nie robić. Do plecaka włożył inkubator, na którego ściankach było widać już delikatny szron.
- Eevee postanowiłem Cię zostawić przy moim boku, póki nie znajdziemy jakiegoś dzikiego pokemona. Bądź gotów!
Chłopak wyjął również pokedex, by mógł zeskanować dzikiego pokemona. Tak przygotowani ruszyli dalej i kontynuowali podróż po drodze z numerem jedenaście.

Najbliższa okolica była spokojna co niezbyt dziwiło. Dzikie pokemony musiały się poukrywać spłoszone twoją walką z Filipem. Jednakże zostawienie przy sobie Eevee koniec, końców okazało się być dobrym pomysłem. Po kilku minutach w głąb terenu, kiedy przechodziłeś obok większego drzewa coś niespodziewanie na ciebie skoczyło, a po chwili poczułeś coś jakby pacnięcie w głowę.
- Pi Pichu – krzyknął napastnik lądując naprzeciw ciebie.
Był to mały Pichu. Pichu, który trzymał w jednej z łapek patyczek celując nim w ciebie jakby był to miecz. Elektryczny stworek przez moment mierzył cię wzrokiem po czym przystąpił do czegoś co miało być chyba atakiem.
- Pi, pi,.pi, pi – krzyczał stworek skacząc wokół ciebie i raz po raz okładając patyczkiem.
Biorąc pod uwagę jego rozmiar i nikłą siłę ciosy te były praktycznie nieodczuwalne ale wojowniczy pokemon nie zamierzał przestać.
- Eevee, evv – starał się uspokoić go twój partner, a kiedy to nie pomogło złapał ząbkami jego ogonek zmuszając by stanął w miejscu choć to nie było takie łatwe bo ten, choć niewielki mocno się wiercił.

To był genialny moment, by użyć wcześniej przygotowany pokedex. Skaczący pokemon wyglądał bardzo podobnie do Pikachu, który był niezwykle popularnym pokemon. Patrząc na stworka, Lukas zauważył patyk, który najprawdopodobniej miał odzwierciedlać miecz. Czy właśnie tak, atakuje ten gatunek? W trakcie ataku pokemona, Eevee próbował opanować sytuację, ale wydawało się, że napastnik niewiele sobie z tego robi. W końcu złapał go za ogon, ale wyglądało na to, że żółty stworek nie zamierzał odpuszczać.
- Hej uspokój się mały rycerzu - uspokajał Lukas. - Co ty tutaj robisz i czemu nas napadasz?
To mówiąc Lukas, czekał na wiadomości, jakie miał mu dać pokedex.

Pichu wiercił się jeszcze przez moment ale po chwili jego uwagę przykuło małe urządzenie, które właśnie trzymał w ręku. Sam pokedex po chwili wyświetli następujące informacje:


Pichu #172 – niższa forma Pikachu. Woreczki na jego policzkach mają małą pojemność przez co często nie wytrzymują natężenia elektryczności sprawiając, że pokemon rani sam siebie. Jest to stworzenie o łagodnej i przyjacielskiej naturze przez co jest doskonały dla dzieci.

Wyświetlone przy tym zdjęcie pokemon przedstawiało radośnie uśmiechniętego stworka, który nie trzymał żadnego patyka. Jakkolwiek by nie interpretować tego zapisu wszystko wskazywało na to, że albo trzeba zaktualizować dane albo masz do czynienia z bardzo nietypowym Pichiu, który ani myślał zachowywać się jak na swój gatunek przystało. Nie miałeś jednak okazji nawet porządnie się nad tym zamyślić bo mały gryzoń jak strzała odbił się od ziemi w skoku wyrywając ci pokedex po czym jak strzała uciekł z nim w wysoką trawę.
- Eevee – krzyknął twój partner ruszając za nim w celu natychmiastowego odzyskania twojej własności.

Niższa forma Pikachu. To wiele wyjaśniało w kontekście podobieństwa. Wyglądało jednak na to, że ten żółty szermierz nie był jak jego gatunkowi pobratymcy.
- Eevee goń go! - krzyknął Lukas.
Razem ze swoim czworonożnym towarzyszem ruszyli w pościg za drobnym złodziejaszkiem. Nie było mowy, aby stracić pokedex już na początku podróży. Zwłaszcza, że bez niego nie dało się zapisać do ligi.
- Eevee postaraj się go wyniuchać.
Padła kolejna komenda, sam czarnowłosy rozglądał się to w lewo, to w prawo. Cóż to była za kuriozalna sytuacja. Dał się okraść tak małemu i niewinnemu pokemonowi. Gdyby dowiedzieli się o tym jego koledzy, byłby zapewne punktem drwin.

Trawa była gęsta i wysoka tak że nie sposób było zobaczyć tak małego pokemona jakim był Pichu. Twoim jedynym punktem nawigacyjnym był czubek ogona Eevee. Brązowy pokemon co raz to zatrzymywał się by nie wpaść na buszujące wszędzie Rattaty lub by namierzyć trop węchem. Gonitwa trwała dobry kwadrans a z każdym krokiem posuwaliście się w głęb terenu. Wreszcie wybiegliście na mał ą polankę na środku której stała niewielka może dziesięciometrowa skała ze szczeliną w środku. To właśnie do niej wskakiwał właśnie Pichu.
- Ee - Eevee rzucił się za nim ale niestety on sam mógł jedynie wcisnął łebek w skalny otwór.
Z dobrej strony było to prawdopodobnie jedyne wejście do kryjówki elektrycznego pokemona ale z drugiej, znacznie gorszej nie wiadomo jak długo postanowi tam posiedzieć. Nie mogłeś też nic zrobić by go wypłoszyć. Eevee nie znał ataków, które zaszkodziłby skałom, a nawet gdyby to uderzanie w nie może spowodować zawalenie, które nie tylko skrzywdziłby Pichu ale też najprawdopodobniej uszkodziło Pokedex.

Skała wydawała się bardzo solidna, więc nie można było liczyć na jej rozkruszenie, zwłaszcza, że Eevee nie był jeszcze potężnym pokemonem. Jedynym pocieszającym faktem było wejście, które pełniło również rolę wyjścia. To była jedyna droga do kryjówki małego złodzieja. Eevee nie był wstanie się tam wcisnąć, pozostawało  wymyślić coś kreatywnego, by wypłoszyć elektrycznego stworka.
- Eevee widziałeś ten jego patyk? Może wyzwiemy go na pojedynek rycerski? Czy mógłbyś znaleźć dla mnie jakiś patyk, bym mógł spróbować go wyzwać na małą walkę?
Pomysł wydawał się genialny, ale pytanie, czy w ogóle będzie skuteczny.

Eevee spojrzał na ciebie nieco zdziwiony tym planem ale posłusznie pokiwał łebkiem i dał nura w zarośla. Słyszałeś jak dłuższą chwilę w nim buszuje by za moment wyskoczyć trzymając w ząbkach małą gałązkę. Teraz i ty miałeś swój miecz. Pytanie tylko, czy mały złodziejaszek zgodzi się na pojedynek w celu odzyskania twojej własności. Eevee chcąc pomóc ci zrobić ten pierwszy krok ostrożnie podszedł do kryjówki żółtego pokemona i delikatnie zastukał łapką w skałę. Prawie natychmiast w szczelinie pojawiło się oko stworka.
- Pichu? – rzucił tylko takim tonam jakbyście byli wyjątkowo nieproszonymi gośćmi w jego gospodzie. A same słowo można przetłumaczyć jako wyjątkowo gburowate: Czego?

- Yyy.... Hej - wahał się Lukas.
Miał on doświadczenie z pokemonowymi maluchami, ale ten jak na swój wygląd wyglądał dość dojrzale, a może bardziej próbował zachowywać się dorośle.
- Słuchaj, ten pokedex to moja własność i bardzo chciałbym go odzyskać. Co powiesz na małą walkę rycerską? - zadając pytanie, chłopak wskazał na swój drewniany miecz. - Stawką będzie, mój pokedex. Chyba, że masz coś innego do zaproponowania.
Chłopak czekał już tylko na odpowiedź Pichu i zaciskał kciuki by tylko odzyskać jego cenne urządzenie.

W tej chwili raczej bez wątpienie było, czy owy Pichu jest nad wiek dojrzały, czy tylko takiego zgrywa. Bez pokedexu nie będziesz mógł zawalczyć o odznaki, o uczęszczaniu do ligi nie wspominając. Mimo to Pichu nie zamierzał ci niczego ułatwiać.
- Pi pi – usłyszałeś jego śmiech po czym wysunął łebek ze szczeliny – Pi pichu chu? - spytał co można by przetłumaczyć jako: Ty tak na serio?
Mówiąc to wyskoczył z ukrycia trzymając swój cenny patyczek.
- Pi pi pichu – zadeklarował jakby chciał powiedzieć: Nie jestem rycerzem...
- Pichu chu chu – dodał po chwili jednym susem znajdując się tuż przy twoich stopach: ...jestem Mścielem.
Pichu z każdą chwilą okazywał się być co raz dziwniejszy ale cokolwiek kierowało takim zachowaniem elektrycznego stworka było raczej nieważne. Istotną kwestią było jak najszybsze odzyskanie pokedexu. .

- Mścicielem?! Co to ma niby znaczyć - odpowiedział zdziwiony Lukas.
Faktycznie, jak na tak małego pokemona, miano mściciela nie bardzo współgrało. Najważniejszy był jednak pokedex i jego odzyskanie.
- Czemu tak właściwie zostałeś tym mścicielem? - mówiąc to chłopak dalej ściskał patyk w ręce. - Na kim tak bardzo chcesz się zemścić? Może mógłbym Ci pomóc, ale tylko jeśli odzyskam swoją własność.
Lukas oczekiwał teraz na wyjaśnienia i swój drogocenny przedmiot. Eevee również oczekiwał na rozwój wydarzeń, był gotów w każdej chwili zaatakować, by chronić swojego trenera jak i przyjaciela.