Upadły Świat

Fakt, że miała przed sobą nie Ninetails'a, a Ditto nieco ją zaskoczył ale też wszystko wyjaśniał. W tym jak ten się od tak przemienił. Musiała przyznać, że już obawiała się, że ten po prostu komuś zwędził cenny kamień. A tak wystarczyło, że zobaczył jakiegoś przedstawiciela tego gatunku dzikiego lub nie i mógł się zmienić. Niestety nie zmieniało to jednego. Nadal był nieco zbyt ekscentryczny by od tak zostawić go tutaj samego.
- Słuchaj mam do ciebie pytanie - zaczęła głaszcząc delikatnie Vulpix by ją udobruchać - Mówiłeś wcześniej, że chcesz wyruszyć w podróż z jakimś trenerem, więc może pójdziesz z nami? - zaoferowała.

Ditto wyglądał teraz nieco mniej uroczo, chodź dalej emanował pewnością siebie i uwielbiał kokietować.
- Słuchaj laleczko, dla ciebie pójdę w ogień. Tylko pamiętaj, że lubię soczyste buziaczki.
Ditto szybko wygrzebał pokeballa z plecaka.
- Czyli to jest to ustrojstwo. - chrząknął.
Po czym kliknął przycisk i kula wessała czerwoną energię. Pokeball chwilkę się pokiwał po czym ustał w bezruchu. Gratulacje twój pierwszy złapany pokemon! W momencie podnoszenia pokeballa do pokoju wszedł dobrze znajomy osobnik - Blue!
- Jak tam nocka. Wyspałaś się?! Podobno Centrum Pokemon to nic specjalnego, ale idzie się tutaj dobrze wyspać.

Ekwipunek:

Ditto:

Czy mogła powiedzieć, że rzeczywiście go złapała jeśli sam wszedł do pokeballa to kwestia dyskusyjna. Jednak tak czy inaczej Ditto znalazł się teraz pod jej opieką. Nie miała nawet czasu się nad tym zastanowić ani wypuścić różowego stworka, gdy do pokoju wszedł Blue święcie przekonany, że noc minęła jej spokojnie.
- Nawet nie miałam okazji wypróbować tutejszych łóżek ale odkryłam, że małe wygrzebane w ziemi norki są całkiem przytulne- westchnęła ale uśmiechnęła się na widok przyjaciela po czym opowiedziała mu co przeżyła w ciągu ostatnich kilku godzin i samym Ditto - Tak więc chyba powinniście się poznać - powiedziała wypuszczając nowy nabytek - To właśnie jest Blue z którym podróżuje - przedstawiła chłopaka - Ciebie też wypadałoby jakoś nazwać. Co myślisz o imieniu Mirror? - po czym znów zagadała do Blue - I co powiedział Oak? To jakiś większy gang czy tylko okoliczni chuligani nas zaczepili?

- Norki? Co Ty mówisz? - Blue lekko się zamyślił.
Miałaś więc czas by wypuścić nowego towarzysza podróży.
- To ma być chłopak dla Ciebie?! Ja jestem o niebo lepszy. Mogę być każdym! KAŻDYM! - oczywiście jego słowa były zrozumiane tylko dla Ciebie, ale wyglądało na to, że Ditto i Blue nie przypadli sobie do gustu. - Mirror, hmm możesz tak do mnie mówić moja królowo. - Ditto od razu rzucił się do twoich nóg ocierając się o nie z niesamowitą czułością.
- Czy wszystko z nim w porządku? Mniejsza. Tak Profesor stwierdził, że ten gościu musi być powiązany z jakąś grupą, jednak jest to tylko jakiś pionek. Prawdopodobnie. Radził też nam byśmy wzięli udział w Lidze Kanto, ponieważ uważa, że ta organizacja może macza palce w tych mistrzostwach. To oznacza, że musimy skolekcjonować osiem odznak. Niestety sala w Viridian jest zamknięta i musimy się udać dalej do Pewter City.

Ditto:

Jako, że Namida jeszcze średnio radziła sobie z pojmowaniem romantycznych aluzji nie do końca zrozumiała o co biega różowemu pokemonowi.
- On chyba cię nie polubił - stwierdziła biorąc glutka na ręce - Daj spokój Mirror nawet go nie znasz, a już oceniasz? - zwróciła się do nowego podopiecznego po czym jej uwagę przykuły słowa Blue.
- Liga mówisz? - serce nieco mocniej jej zabiło.
Spodziewała się, że podczas swojej podróży będą musieli co jakiś czas zahaczyć o salę lub pokazy by nie wzbudzić podejrzeń ale by od razu porywać się na Ligę? Jednak skoro tego chciał profesor powinni chociaż spróbować.
- Sala w Pewter City to typ kamienny, tak? W takim razie powinniśmy pomyśleć nad znalezieniem jakiegoś roślinnego lub wodnego pokemona by zwiększyć swe szanse - stwierdziła analizując sytuacje. Z jednej strony liderzy nakładani byli ograniczeniami karzącymi dobierać wystawiane pokemony proporcjonalnie do ilości odznak wyzywającego. Jednak ich brak nie oznaczał łatwego starcia. Musieli wymyślić odpowiednią strategię. Analizowanie tego co i jak powinni teraz zrobić przerwało jej burczenie w brzuchu. Mimo, że nakarmiła pokemony sama nic jeszcze nie zjadła.
- Jeśli nie masz nic przeciwko to może zejdziemy do jadalni? - spytała - przy okazji zobaczę jak mają się sprawy z jajkiem Elekida. Joy stwierdziła, że był bliski wyklucia i może się to pewnie już wydarzyć lada chwila.
Jako, że jej nieobecność w centrum pozostała niezauważona wątpiła by się to wydarzyło w nocy bo poprosiła wcześniej Joy by poinformowała ją jeśli tak się stanie. Jednak i tak nie mogła się doczekać ujrzenia małego pokemona, którego jajko podarowały jej Digletty.

Blue tylko przytaknął na twoje zdziwienie o Lidze Pokemon, ale skoro miało to was zbliżyć to innych ważniejszych spraw, to czemu nie?
- No to chowaj tego amanta i ruszamy, też jestem ciekaw tego jaja.
Pozbierałaś wszystkie rzeczy i zamknęłaś Mirrora w pokeballu, gdyż stwierdził, że nie będzie on przebywał dłużej z Blue niż musi. Gdy szliście już po schodach Blue wspomniał Ci o pewnej sytuacji.
- Zapomniałem Ci powiedzieć. Po drodze spotkałem pewnego chłopaka i stoczyliśmy walkę dwa na dwa. Świetna zabawa, musimy kiedyś spróbować! Dzięki czemu moje pokemony urosły nieco w siłę!
Gdy tylko zeszliście przy ladzie czekała zniecierpliwiona pielęgniarka.
- Och jesteś właśnie miałam po Ciebie iść. Naszykuj pokeballa! Wykluwa się!
Szybko weszliście do następnego pomieszczenia, gdzie przebywały różne aparatury. Były one jednak mało ważne bo na stole w lewej części, leżało twoje jajo! Zaczęło się świecić, a następnie zmieniać formę! Twoim oczom ukazał się zdrowy samiec Elekida.
- Szybko zamknij go w pokeballu, dla młodego elektrycznego pokemona to bardzo ważne! Wyjaśnię później. - odparła pielęgniarka.

Pokemony Blue:

Ekwipunek:

Elekid:

Cieszyła się że Blue miał okazje również rozwinąć swoje pokemony.
- Myślę, że to dobry pomysł. Jeśli chcemy by nasze pokemony się rozwijały będziemy musieli szukać różnych wyzwań. Jeśli będziesz miał ochotę będziemy mogli spróbować tego zanim ruszymy dalej.
Namida co prawda wolała by Elekid został z nią jeszcze przez jakiś czas na zewnątrz ale ufała wiedzy i doświadczeniu Joy. Dlatego powoli zbliżyła się do nowowyklutego pokemona.
- Hej kochany - uśmiechnęła się do swojego nowego podopiecznego - Myślę, że nazwę cię Tora ale poznamy się za chwilkę bo chyba musisz do tego wejść. Nie martw się niedługo cię wypuczę ale - po tych słowach lekko stuknęła pokemona czerwono-białą kulą - Może mi pani powiedzieć dlaczego to takie ważne?
Nie miała zamiaru podważać wiedzy pielęgniarki ale po prostu była ciekawa co takiego jest w elektrycznych stworkach, że muszą być od razu zamykane.

Pielęgniarka wzięła głęboki oddech.
- Tak kochana, już Ci tłumaczę. Dzikie elektryczne pokemony rodzą się w pobliżu swoich rodziców, dzięki czemu ich charakter jest dość łagodny. W przypadku narodzin elektrycznego pokemona w środowisku ludzkim, najważniejszym aspektem jest asymilacja z pokeballem i jego elektrycznymi impulsami. To pomaga w łagodnym przyjściu na świat.
Blue podrapał się po głowie i wykrzyczał.
- No jasne, przecież mój dziadek pisał o tym parę lat temu! Miał wtedy spore stado Pichu, ale była mordęga. - kiwał głową Blue.
- Kochanie, widzę że twój inkubator jest w bardzo dobrym stanie, a my nie mamy miejsca na trzymanie większej ilości jaj. Tej nocy ktoś zostawił jajo i postanowił je nam oddać. Problem polega na tym, że nie możemy mieć tutaj innych pokemonów iż Chansey. Chciała byś je przyjąć?

Namida jeszcze mało co wiedziała o tym świecie ale co ją winić skoro teoretycznie "urodziła się" jakiś rok temu. Zrozumiała jednak że chodzi o coś związanego z wydzielaną przez nich elektrycznością. Choć ją to ciekawiło nie zamierzała męczyć tym pielęgniarki skoro mogła potem dowiedzieć się więcej od Blue. Skoro sam ma doświadczenie z Pichu na pewno sporo sam może jej wyjaśnić. Jednak kolejne pytanie zadane przez pielengniarkę sprawiło, że praktycznie zapomniała o tym zjawisku. Jajko? Kolejne? Przez moment się wahała. Nie była pewna czy poradzi sobie z dwoma maluchami na raz ale też nie była w stanie pozostawić nienarodzonego stworka na pastwę losu. Po za tym nie mogła zapominać, że nie jest sama. Miała Blue, a także Harukę i Mirrora.
- Ja.. tak wezmę je - powiedziała - Może mi siostra powiedzieć co to za gatunek? - spytała chcąc wiedzieć na co się przygotować.

- Cóż jajo jest pomalowane niezmywalną farbą, więc ciężko stwierdzić. Natomiast powierzchnia skorupki nie przypomina znanego gatunku z Kanto.
Pielęgniarka postanowiła zwrócić Ci uwagę co do Elekida.
- Ten elektryczny stworek, będzie wolał spędzać czas w pokeballu, a przynajmniej jakiś czas. To będzie dobrze na niego działało. - po czym sięgnęła pod blat. - Tutaj masz Cherishball. Dość unikatowy egzemplarz. Idealnie nada się na twojego nowego towarzysza. Jajo już niedługo się wykluje więc bądź czujna.
Blue był nieco zdziwiona, a także lekko zazdrosny. Kolejne pokemon? To już cztery?! A on posiadał zaledwie dwa egzemplarze. Gdy tylko odebrałaś wszystkie rzeczy i przyszykowałaś się do drogi, Blue zakreślił plan podróży.
- "Route 2" przed nami Namida. Musimy jak najszybciej dotrzeć do Pewter City. Tam skomunikujemy się z Profesorem.

Podziękowała siostrze Joy za informacja, jajo i odpowiedni ball. Chociaż sama wolała by jej pokemony były przy niej kim była by im zabronić siedzieć w kuli. Ditto sam to wybrał, a ona to uszanowała. Tym bardziej jeśli ma to mieć wpływ na dobre samopoczucie i zdrowie. Z Haruką jest inaczej ale ona po prostu tego nie lubi woląc biegać luzem. Jak będzie to z nowym towarzyszem to zobaczy się w przyszłości.
- Jaki jej sens pokrywania jajka taką farbą? - spytała chłopaka kiedy wyszli z centrum - I nie patrz tak na mnie. Nikt nie broi ci postarać się o nowego towarzysza. Na pewno znajdzie się tutaj jakiś odpowiedni pokemon - stwierdziła - Sama droga to nic ale las za nią może być trudny. Jak myślisz ile nam zajmie dotarcie do tego całego Pewter City?
Chciała jeszcze spytać jak powinni przygotowywać się do walki z liderem ale stwierdziła, że to temat na inną okazje. Teraz chyba powinni zatroszczyć się o drużynę Blue by mu poprawić humor.

Kontynuowaliście podróż drogą numer dwa. Blue po ostatnich wiadomościach stał się lekko poddenerwowany, ale była to raczej złość motywująca do stania się jeszcze silniejszym. Droga była dość kamienista, co właśnie zaczynał tłumaczyć Blue.
- Ehhh. Tam droga jest taka irytująca. Widziałaś, że w pobliżu jest wielki "Viridian Forrest", można tam znaleźć naprawdę ciekawe pokemony! Wiem też o Digllet Cave, ale to jest droga regionalna i można się tamtędy przedostać do innego miasta.
Blue szybko przemyślał za i przeciw.
- Powinniśmy się udać do lasu! Jeśli mamy brać udział w Lidze, a w Pewter walczyć o odznakę muszę mieć co najmniej trzy pokemony. A Ty mi w tym pomożesz. - uśmiechnął się Blue.
Zejście ze ścieżki i wejście do wielkiego lasu było jednym z lepszych pomysłów, zwarzywszy że z nieba leciał żar, a na drodze nie było krzty cienia.

Blue nie był w dobrych humorze. To było oczywiste. Dla niej sama trasa nie przeszkadzała ale wiedziała, że raczej tu nie spotkają nic co zainteresowałoby Blue. Las był na to odpowiedniejszy. Zresztą idąc zarówno nim jak i wybierając trasę wokół tak czy inaczej postanął się do Pewter. Chociaż jej nie zależało specjalnie na odznakach, czy nawet występowaniu w lidze to z chłopakiem było inaczej. Znała go od raku ale wiedziała, że bycie trenerem jest tym o czym marzył i jego zapał raczej nie ma nic wspólnego z groźbą Oak'a. On naprawdę tego chciał.
- Jasne, jasne - zgodziła się odwzajemniając uśmiech - Jak tylko usłyszę jakiegoś szczególnie chętnego kandydata to od razu ci o tym powiem.

Co do jej składu to nie wiedziała czy nada się na kamiennego lidera ale zawsze mogła spróbować. Nie była też bez szans. Vulpix znała kulę energii. Nowonarodzony Elekid mógł łatwo nauczyć się niskiego kopnięcia, a sam Ditto wyglądał na bardzo doświadczonego jeśli idzie o swą zdolność przekształcania. Tak, więc wystartuje w zmaganiach ale tylko dlatego, że może im to pomóc w powstrzymaniu lokalnych kryminalistów. Jeśli zamieszali się też w tak ważne wydarzenie jakim jest liga nie mogą stać obojętnie.
- A masz w ogóle jakiegoś konkretnego stworka na oku byśmy wiedzieli gdzie szukać. Las wcale nie jest taki mały? - spytała kiedy wchodzili do lasu.

- No cóż. Nie bardzo. Po prostu chcę złapać jakiś okaz. Charmander nie ma szans w walce z kamiennymi pokemonami, a Onix jest jeszcze za słaby, by móc rywalizować w sali.
Blue wyglądał na strapionego, ale jego humor nieco się poprawił, gdy tylko weszliście do lasu. Twój zmysł słuchu prawdopodobnie Cię zawodził, bądź po prostu niebyło niczego w koło. Głucha cisza. Vulpix maszerowała przy Tobie dzielnie krocząc wsłuchując się w głęboki zielony las. Las Viridiański był świetnym miejscem na złapanie czegoś niezwykłego. Obfitował on nie tylko w pokemony robaczego typu, ale też inne gatunki.
- Może jeśli się rozdzielimy to znajdziemy coś szybciej?

Sama cisza niezbyt ją niepokoiła. To raczej normalne, że pokemony żyją głębiej. Jednak to co zasugerował jej towarzysz już tak. Rozdzielić się? Normalnie by protestowała. Zwłaszcza po tym jak ostatnio zakączyła się jej samodzielna przygoda. Jednak bardzo chciała poprawić humor dla Blue.
- Może po prostu naucz go metalowego pazura. To znacznie zwiększy szanse w starciu. Onixa można podtrenować tak samo jak mojego Elekida ale masz też racje co do poszukiwań. Jak się rozdzielimy szybciej coś znajdziemy. Jednak znasz mój styl. Ja nie wciskam pokemona na siłę do pokeballa. Sam musi tego chcieć. - powiedziała - Po za tym jak zamierzasz się potem znaleźć skoro pójdziemy w przeciwnych kierunkach?
Las Viridian był największym w całym regionie, więc pomylenie drogi było bardzo możliwe. Tak znała mowę pokemonów i nie problem był dla niej poproszenie jakiegoś ptaka by w razie czego znalazł jej chłopaka. Jednak co jeśli to ona będzie potrzebować pomocy?