~Znaleźć w odbiciu swoją prawdziwą twarz...~

Sytuacja w restauracji była mocno dziwaczna i sprawiająca spore zakłopotanie. I to nie dotyczyło tylko Ciebie, ale również Simona. Chłopak postanowił jednak walczyć ze wstydem i trochę się rozluźnić.
- Yyy, tak, tak. Słodkie i Kwaśne. Po jednym? Ja wezmę moje ulubione z Pecha Berry. Są wyśmienite.
Chłopak położył swoją torbę na kanapie i zaczął coś w niej szperać. Wyciągnął dwa pokeballe. Przetarł je dokładnie ściereczką, co można było uznać za nieco pedantyczne podejście, ponieważ kule i tak już lśniły czystością.
- Posłuchaj właściwie, to zagadałem do Ciebie ze względu na Growlithe'a. Możliwe, że będzie mi bardzo pomocny w okiełznaniu mojej przyjaciółki. Z moim Seviperem, jest wszystko w porządku, lecz ona nie daje mi spokoju.
Chłopak mówiąc to trzymał czarną kulę. Był to Ultraball. Okularnik miał najwyraźniej spory problem. Zdjąć okulary i lekko przetarł oczy.
- Nigdy mnie nie słucha. Działa na własną rękę, choć nie raz wydaje mi się, że robi to na złość i robi wszystko na odwrót. Dochodziło do tego, że zamiast robić uniki, podstawiała się pod ataki. Jest wytrzymała i już nawet nie pamiętam kiedy przegrała walkę, ale taki styl może jej nie pomóc, a nawet zaszkodzić. Tutaj pojawiłaś się Ty i twój Growlithe. Czy pomożecie mi okiełzać jej charakter?
Chłopak opowiadał jeszcze trochę o trudnych chwilach i niepotrzebnych nerwach. Zaproponował również, by zaraz po obiedzie ruszyć na wycieczkę, by jak najszybciej znaleźć się w okolicach ruin. Nie tylko je zwiedzić, ale też przeprowadzić jakąś sesję terapeutyczną bądź sparing.

Otworzywszy pokedex i wstukując nazwę "Seviper", mogłaś ujrzeć ekran wczytywania. Najwidoczniej manualne wyszukiwanie bez skanowania trwało nieco dłużej, ale nie powinno zająć nie wiadomo ile czasu. Mając okazję do zaczepienia kelnera, szybko złożyłaś zamówienie, by nie czekać już więcej. Postanowiłaś zamówić po trzy naleśniki dla każdego, na dwa rachunki. Mogłaś więc wrócić do rozmowy z Simonem.
- Widzisz. Moja siostra podarowała mi tego pokeballa. - wskazał na czarnożółtą kulę. - Jest to bardzo potężny przedmiot, który może złapać niesamowicie silnego pokemona, bez próby osłabiania go i mi się udało. Problem polega na tym, że taki pokemon nie słucha się mnie, gdyż nie ma do mnie respektu.
Dźwięk pokedexu przerwał wypowiedź chłopaka. Wyszukiwanie manualne, było znacznie ciekawsze niż skanowanie. Informacji było znacznie więcej niż mogłaś się spodziewać, ale najważniejsze rzeczy znajdowały się na samej górze. "Seviper to pokemon trujący. Mierzy w granicach 2.5 metra, a także waży około 50 kilo. Jego naturalnym wrogiem jest Zangoose. Jego ogon działa jak miecz, w dodatku nasycony jadem. Wąż ma wrodzone zamiłowanie do oplatania się na przeciwniku, by wykorzystać swoje mięśnie do zwycięstwa.". Informacji było znacznie więcej jeśli chciałabyś kontynuować, ale myślę że to skończyło by się głodowaniem, gdyż Argo już wyniuchał nadchodzące naleśniki.
- Proszę. Oto zamówienie i rachunki.
Simon momentalnie rzucił 5$ w kierunku kelnera. Na twoim rachunku widniało 10$. Naleśniki wyglądały znakomicie i prawdopodobnie smakowały równie dobrze, gdyż Simon i Argo od razu rzucili się na potrawę.
- Wcinaj wcinaj, musimy się pospieszyć jeśli chcemy zdążyć.
Simon miał nadzieję, że gdy tylko zjecie udacie się dalej i ruszycie na wycieczkę do ruin.

Chłopak widząc jak płacisz za swoje danie znów zalał się czerwienią, ale nie odezwał się słowem. Najwyraźniej tak przejął się pomocą dla swojego pokemona, że zapomniał o twoim rachunku. Resztę czasu przesiedzieliście w ciszy, pałaszując swoje naleśniki. Zostawiliście puste talerze i ruszyliście wspólnie na obrzeża miasta, gdzie prowadził Cię Simon.
- Przepraszam Cię, że tak wyszło z tym rachunkiem. Za to wycieczka będzie darmowa!
Simon wyjął jakąś książeczkę i napisał notatkę. Przejście jakiegoś kilometra zajęło wam parę minut i dotarliście do miejsca docelowego. Sporej wielkości bus już czekał i grzał silnik. Spora grupa ludzi zaczęła wsiadać do środka.
- Nie martw się. Ja mam zawsze miejsce na początku, więc usiądziemy razem. Pytałaś mnie o mojego pokemona. To Mawile. Poznasz ją na miejscu.
Kierowca spojrzał przez drzwi i machnął w waszym kierunku. Był to ostateczny sygnał byście wsiedli do środka i zajęli miejsca. Okularnik tylko kiwnął ze zrozumieniem i zaprosił Cię do środka.

Growlithe:

Ekwipunek:

Twoja mamusia zdawała się być jakaś przybita, ale prawdopodobnie chodziło o to, że została sama jak palec. Może nie do końca. Zawsze miała jeszcze Flaczka, który swoimi głupotkami rozbawiał ją do łez. Informując ją o postępach podróży, znalazłyście czas na małe pogaduszki. Dzięki nim dowiedziałaś się, że Makuhita próbował żonglować trzema talerzami i nie skończyło się to dobrze. Po zakończonej rozmowie, mogłaś wreszcie rzucić okiem na pokedex, który już czekał z informacjami na temat Mawile. Mawile to pokemon stalowo-wróżkowy. Mierzy około sześćdziesiąt centymetrów z wagą w okolicach dwunastu kilo. Pokemon może przejść MEGA ewolucję podczas walki. Ludzie widząc urok tego pokemon podchodzą niebezpiecznie blisko narażając się na atak stalowymi szczękami, które są umieszczone na czubku głowy. Można spotkać tego pokemona w jaskiniach, gdzie stara trzymać się z daleka od ludzi.
- Dojeżdżamy! - krzyknął kierowca.
- Nareszcie! - krzyknęła jakaś dziewczyna z tyłu, ale ten głos mógł wydawać Ci się znajomy i to bardzo!
W oknie mogliście już zauważyć ruiny. Wielkie pionowe skały okalające "coś". Ciężko było zgadnąć co to tak właściwie jest. Wychodząc z autobusu Simon szybko skierował się wraz z Tobą w pobliże ruin. Czekała tam już jego siostra. Nie można tutaj było się pomylić. Czerwonowłosa dziewczyna w okularach, wyglądała niemal jak on. Był jednak nieco starsza i dojrzalsza. Miała zielonkawe leginsy i krótką żółtą bluzkę z wizerunkiem ruin. Gdy zebrali się już wszyscy, mogłaś się uspokoić, gdyż wśród tłumu ludzi nie widziałaś Agnes.
- Witam was serdecznie! Jestem Marta. Przewodniczka i organizatorka tej wycieczki. Przygotujcie się na zwiedzanie, zjedźcie coś, naszykujcie aparaty i delektujcie się tym widokiem. - Dziewczyna wskazała na naturalny basen za jej plecami. - To jest Reliktowe Oczko. Zwiemy je tak, gdyż w tejże wodzie żyją Relicanthy. Woda ma swoje ujście w ocenia, dzięki podwodnemu tunelowi. Jednak tylko Relicanthy mogą nim uczęszczać, dzięki czemu mają tutaj swój azyl. Macie trzydzieści minut nim ruszymy dalej.
- Hej Mart. To jest Sai. - chłopak przedstawił Cię i szepnął na ucho siostrze, jednak tak że mogłaś spokojnie usłyszeć co mówi. - Walnąłem gafę w restauracji, więc dałem jej darmową wejściówkę na wycieczkę.
Dziewczyna przytaknęła głową i skierowała głowę w twoim kierunku.
- Witaj Sai. Mam nadzieję, że będzie Ci się podobało. Jesteś z moim braciszkiem, więc nie musisz włazić krok w krok za grupą. Na pewno pokarze Ci wszystko i zapewne nie ściągnął Cię tu z byle powodu. A tymczasem muszę się przygotować do wycieczki, jeśli będziesz się chciała czegoś dowiedzieć daj mi znać.
Dziewczyna odeszła na obok i zaczęła przeglądać jakiś katalog i zaznaczać coś długopisem.
- Więc? Pomożesz mi z Mawile czy może chcesz dowiedzieć się więcej o tym miejscu i zobaczyć co nie co?

- Oczywiście! Tak pojedynek to jest to na co liczę. Twój Growlithe'a będzie idealnym pokemonem, by utemperować zapał mojej Mawile. - chłopak wskazał w kierunku oczka. - Za tym zbiornikiem znajduje się spory teren, który możemy wykorzystać do pojedynku. Wracając do Heleny. Helena to moja starsza siostra, a Marta młodsza. Niestety obie nie przepadają za sobą. Są zazdrosne o ojca. Tata to wspaniały człowiek, jednak jego sprawy miłosne potoczyły się dziwacznie. Helena jest dzieckiem z poprzedniego związku mojego taty. Natomiast ja i Marta z obecnego. Dlatego jedna oprowadza po ruinach i próbuje odciąć się od całego świata, a Helena zajmuje się organizacją busów i nie tylko. Może nawet zaproponować wyjazdy do innych miast w regionie.
Obeszliście zbiornik i przed wami ukazał się naprawdę spory otwarty teren. Twarda ubita ziemia z niewielkimi kępkami trawy była idealnym placem treningowym. Simon trzęsącą się ręką postanowił wypuścić Mawile z Ultraballa.
- Maw! - ryknęła.
Pokemon wydawał się nieco większy niż opis w pokedexie. Mawile wydawała się słodziutka, ale bardzo zadziorna, jednak to co wystawało z jej łowy, mogło budzi lęk i przerażenie. Wielka metalowa paszcza, gotowa by rozgryźć przeciwnika w pół.
- Mawile. Masz się mnie słuchać! Inaczej przegrasz! - wykrzyczał okularnik.
- Maw, Maw!
To raczej nie brzmiało przyjaźnie, a raczej jak "odwal się". Cóż pokemon od razu pokazał swój charakterek i czekał teraz na oponenta. Wiedziała bowiem że jest przywoływana wyłącznie do walki, a nie pieszczot.

Wyglądało na to, że Simon przyjął do serca co powiedziałaś o więzi z pokemon. Problem polegał jednak na tym, że Mawile kompletnie nie miała zamiaru się podporządkowywać. Chłopak wiele razy szukał nici porozumienia, jednak każda próba kończyła się niepowodzeniem. Growlithe wyskoczył przed siebie i momentalnie chciał osłabił ofensywę przeciwnika.
- Przydatna umiejętność, lecz bezużyteczna w przypadku Hyper Cutter - tłumaczył chłopak. - Moja Mawile jest niewrażliwa na obniżanie jej ataku. Może to zrobić tylko ona sama.
Mawile wsłuchiwała się w to co tłumaczył Simon. Kiwnęła tylko głową z aprobatą i ruszyła przed siebie nie czekając na żadną komendę. Jednak nie spodziewała się szybkiej reakcji psiaka. Growlithe wykonuje Bite i wgryza się w rękę pokemona. Ta odpowiada z pomocą swoich szczęk i wgryza się w twojego pokemona jakby chciała go rozgryźć na pół.
- Świetnie! - wykrzyczał Simon.
Mawile spojrzała złowrogo na twojego startera i uderzyła go druga pięścią w pysk. Po czym otworzyła usta z których wyleciały różowe gwiazdeczki.
- Fairy Wind w takiej sytuacji. To genialne Mawile!
Nie był to atak najwyższych lotów, ale na pewno pomagał w skomplikowanych sytuacjach. Po chwil Growlithe ruszył na Mawile ze swoim Flame Wheel. Płonący walec trafia stalowego pokemona, który solidnie odczuwa skutki tego ataku. Wygląda na to, że ogniste ataki są niezwykle efektywne na tego pokemona. Mawile otrzepała tylko swoje futerko i spojrzała w kierunku Simona, a następnie skupiła wzrok na twoim pokemonie.

Growlithe: 90%
Mawile: 82%
Może używać do czterech ataków, to znacznie przyspieszy walkę.

Chłopak wysłuchał twoich rad. Wiedział że musi kontrolować ruchy Mawile, tak jak to robił z Seviperem.
- Mawile spróbuj użyć Bite ponownie.
Pokemon tylko prychnął jakby oznajmił, że dobrze wie co robi. Growlithe w tym czasie używał swojego Howl, gdy nagle przed jego pyskiem ukazały się wielkie szarawe szczęki. KLAPS. Cała głowa ognistego pokemona uwięziona w potrzasku. Piesek jednak zachował przytomność umysłu i rozpoczął Flame Wheel! Cóż za obrażenia, cóż za moc!
- Mawile uważaj! - wykrzyczał Simon.
Stalowy pokemon odskoczył na chwilę, by użyć Fairy Wind w odpowiedzi. Słaby ruch, ale przynajmniej robiący cokolwiek.
- Wiem! Mawile kombinacja Iron Defense i Bite!
Coś jakby drgnęło w głowie pokemona, ale nie zamierzała się bronić. Przechwyciła Double Kick za pomocą Bite i wyrzuciła Argo w powietrze. Ten ponownie wykorzystał sytuację i spadł z impetem na Mawile z użyciem Flame Wheel. Zbierając się z ziemi pokemon zabłysnął na chwilę. Ewolucja? Nie! To był właśnie Iron Defense.

Growlithe: 74% (+1 Atak)
Mawile: 54% (+2 Obrona)