~Znaleźć w odbiciu swoją prawdziwą twarz...~

Mogłaś retroaktywnie podziękować swojej wczorajszej, zmęczonej wersji za ustawienie tego budzika. Gdyby nie przeszła Ty, pewnie nie miałabyś czasu zadbać o siebie w łazience, czy nawet czegokolwiek zjeść. A właśnie, skoro o jedzeniu mowa... Może Simon by Ci coś obstawił? Po ogarnięciu się w swoim porannym oszołomieniu, udałaś się do recepcji, gdzie po odebraniu swoich Pokemonów porozmawiałaś z rudzielcem.

Pomimo intensywnego buraka na jego twarzy, chłopak poczerwieniał mocniej, kiedy przyznałaś mu rację. Chyba spodziewał się bardziej czegoś w stylu 'nie przejmuj się, co było to było', niż poprawnego wyjaśnienia. "N-niemoralne? Nie no przecież... Ach..." Przez chwile miałaś wrażenie, że marchewkowy łeb Simona aż się zakopcił od gorącej krwi która właśnie uderzyła mu do głowy. Niestety pomimo Twoich próśb o zaprzestanie buraczenia, wyglądało na to, że uzyskałaś kompletnie przeciwny efekt.

Po wymianie jeszcze kilku zdań, zaproponowałaś aby chłopak, w akcie rekompensaty, ogarnął Ci coś do jedzenia. Rudzielec kiwając szybko głową polecił Ci abyś usiadła gdzieś niedaleko i zaraz Ci coś przyniesie.
Chwilę na niego czekałaś, sprawdzając co jakiś czas zegarek. Wypadałoby wyrobić się z jedzeniem jeszcze przed odjazdem. Dało Ci to jednak okazję rozejrzeć się po Centrum. Ze względu na wczesną godzinę nie było tu zbyt dużo ruchu. Po piętrze kręciło się kilka osób - zauważyłaś od czasu do czasu główkę wystającą zza szklanych barierek. Na parterze, przy recepcji, również dostrzegłaś garstkę trenerów. Przekazywali swoje PokeBalle do wyleczenia lub odbierali je po spędzonej tu nocy. Pomimo wbrew pozorom sporej liczby osób przemieszczających się po terenie budynku, było tu dość cicho. Ludzie rozmawiali pół-szeptem, albo przynajmniej nie na tyle głośno aby kuło Cię to w uszy. Delikatna i uspokajająca atmosfera połączona z mieszaniną zapachów uciekających od czasu do czasu z kuchni i łącząca się z przyjemnym, kwiecistym aromatem emanującym z recepcji relaksowały Cię całkiem efektywnie - szczególnie po zalegających stresach wczorajszego dnia.

Simon wreszcie wrócił z tacką na której znajdował się talerzyk wraz z pustą szklanką oraz czajniczkiem. "Wiem, że nie ma dużo czasu więc przygotowałem Ci wiosenne kanapki i naparzyłem herbaty. Mam nadzieję, że jakoś Ci posmakuje." Rudzielec postawił tackę i pozwolił Ci przyjrzeć się dokładniej Twojemu śniadaniu. Na talerzyku leżały cztery kanapki ze świeżym chlebem użytym jako baza. Wysmarowane były masłem na którym ułożone były sałata, szynka, ser, zielone ogórki i rzodkiewka a całość posypana była szczypiorkiem oraz solą. Z czajniczka unosił się wyraźny zapach parzonej zielonej herbaty a sam instrument tylko czekał aż go użyjesz. "Dobra, ja uciekam - mam jeszcze kilka rzeczy do załatwienia zanim zaleją nas trenerzy. Pozdrów moją siostrę i mam nadzieję, że jeszcze do nas wpadniesz!" Chłopak pomachał wreszcie ręką i odbiegł gdzieś na zaplecze, oglądając się za siebie ostatni raz zanim zniknął za podwójnymi drzwiami.

Czas na odjazd powoli się zbliżał. Myśl o przybyciu do Mauville i odkryciu wreszcie gdzie udał się Twój ojciec nie dawała Ci spokoju od wczoraj i wyglądało na to, że dzisiaj wreszcie zbliżysz się do odkrycia powodów jego nagłego zniknięcia. Pytanie tylko gdzie zacząć? Od czego zacząć? Z tego co się orientowałaś, Mauville wcale nie było małym miasteczkiem. Jak zaatakujesz ten problem?

Po zjedzeniu części śniadania i odłożeniu jego reszty na późniejszą godzinę udałaś się na przystanek. Pogoda dzisiaj sprzyjała - słońce skwierczało delikatnie a łagodny wiaterek świstał po ulicy kompletnie negując jakiekolwiek uczucie nieprzyjemnego gorąca. Na błękitnym niebie rozsiane były białe, puchate chmurki, przepełzające po nim w powolnym tempie, rozciągając się leniwie ale nigdy kompletnie nie przysłaniając ognistej gwiazdy.
Blask dziennego światła odbijał się od okien niedawno otwartych sklepów i penetrował rozruszoną ulicę. Samochody śmigały w te i we w te w mniejszych grupkach a chodniki wypełniały się młodymi ludźmi udającymi się do szkół czy na kolejne przygody. Oldale było stosunkowo małym miasteczkiem, więc całe szczęście uliczny zgiełk nie był dla Ciebie nadto przytłaczający.

Szybko dotarłaś do przystanku i wynajdując sobie zacienione miejsce odprężyłaś się chwilę, odpływając w kontemplację. Ta cała sprawa była tak samo tajemnicza co i problematyczna. Zaczynając z tropem który dawał Ci zaledwie kierunek podróży musiałabyś pewnie liczyć na jakiś łut szczęścia, a tego w życiu za dużo niestety nie miałaś. Nie pozostało nic innego jak po prostu próbować.
Argo wtulił Ci się w nogę wyczuwając narastający w Tobie stres i polizał Cię po łydce. Jego ciepłe futerko zalało Cię falą spokoju i poczuciem bliskości.
Miętosząc pomiędzy palcami zdjęcie Il zagadałaś do niej, zupełnie tak jakby tu była. Zupełnie tak jak kiedyś. Zabrzęczało Ci w uszach i kątem oka dostrzegłaś coś jasnego. Twój wzrok mimowolnie podążył za nowym bodźcem i zatrzymał się na znajomej, acz niewyraźnej sylwetce stojącej po drugiej stronie ulicy. Jej długie, jasne włosy falujące na wietrze wraz ze śnieżno-biała sukieneczką rozmazały Ci się w oczach. Stała daleko i trudno było dostrzec jej twarz, ale na pewno była uśmiechnięta. Po prostu to widziałaś, czułaś to. Przechyliła odrobinkę głowę i miałaś wrażenie, że słyszysz jej chichot, kiedy z turkotem podjechał autobus i zasłonił kompletnie Twoją wizję.


Drzwi otworzyły się skrzypiąc lekko i buchnęły gorącym powietrzem. Zupełnie tak jakby cała maszyna odetchnęła po ciężkiej drodze, tak jak żywa istota. Za kierownicą dostrzegłaś rudowłosą kobietę. Rozejrzała się po przystanku i jej oczy ostatecznie spoczęły na Twojej osobie. "Wszystko dobrze?" Zapytała łagodnym, głębszym głosem. "Jesteś trochę blada na twarzy. Pamiętaj żeby dużo pić w tak ciepłe dni." Skinęła głową żebyś wskakiwała do busa. "Ty musisz być Sai. Mam nadzieję, że mój brat nie sprawił Ci za dużo kłopotów." Skrzywiła się lekko. "On ma trochę... Nierówno pod sufitem. Przynajmniej jak dla mnie. No a teraz rozgość się. Droga do Mauville nie jest krótka." Miałaś okazję bliżej przyjrzeć się kierowcy autobusu. Kobieta miała rude włosy podobnie jak jej rodzeństwo. Jej ciało pokrywała lekka opalenizna a na jej głowie spoczywały ciemne okulary przeciwsłoneczne. Helena była lekko przy tuszy, zapewne przez siedzącą pracę. Jej oczy błyszczały ekscytacją i pasją chociaż jej mina nie była zbyt wesoła, szczególnie nie gdy wspominała a głupotach młodszego brata.

Sam bus był pusty - zapewne dopiero wyjechała z zajazdu i nie zdążyła zabrać ze sobą żadnego pasażera. Ciekawe tylko jak bardzo bus będzie zapakowany? Można trzymać się nadziei, że nie zbyt mocno, ze względu na dystans tego kursu, ale w zasadzie trudno było powiedzieć. Do tej pory nie miałaś okazji przemieszczać się na takie długie odległości komunikacją publiczną. Póki co cały bus był dla Ciebie - mogłaś usiąść gdzie tylko chciałaś.

Wchodząc niepewnie do środka busa zerknęłaś od razu za okno wychodzące na przeciwną stronę ulicy. Pusto. Przynajmniej tam gdzie ją widziałaś. Wokół chodziło trochę osób, ale żadna z nich ani nie wyglądała jak ona, ani nie sprawiała wrażenia, że zauważyła właśnie coś nietypowego. Twoje serce nadal waliło nierównomiernym tempem, przyśpieszając wraz z tym jak raz za razem przypomniałaś sobie co właśnie się stało i zwalniając kiedykolwiek Helena coś do Ciebie mówiła i musiałaś wrócić do świata żywych - dosłownie i w przenośni.
"Upewnię się żeby podziękować za pozdrowienia jak go zobaczę." Kobieta pokręciła głową po czym ponownie na Ciebie spojrzała. Wyczułaś w jej głosie, zarówno jak w jej spojrzeniu, szczyptę obawy. "Na pewno wszystko gra? Hej, jak kręci Ci się w głowie to śmiało - częstuj się." Stuknęła w butelkę wody stojącą w specjalnych uchwycie zaraz obok jej siedzenia; jeszcze nie otwarta.
Ruszając powoli z miejsca rzuciłaś niepewnie pytanie, mając może nawet nadzieję, że go nie usłyszy. Niestety jako kierowca autobusu, Helena miała wytrenowany słuch. "W białej sukience? Nie, chyba nie. Wybacz, zazwyczaj skupiam się na ulicy a nie na chodnikach." Wybrzmiała odrobinę zawiedziona faktem, że najwidoczniej nie może Ci w czymś pomóc.

Helena coś tam jeszcze gadała, ale teraz to był już tylko monolog. Odpłynęłaś w swój świat, z Argo przy swym boku. Wewnętrzne ciepełko które od niego biło ponownie pozwoliło Ci się odrobinę wyluzować i odprężyć. W między czasie znalazłaś jeszcze chwilę na wysłanie wiadomości mamie która niedługo później odpisała:
'Bądź ostrożna skarbie! Mauville jest dużym miastem, więc nie szwendaj się tam po nocach! Powodzenia w poszukiwaniach! <3'

Droga trochę trwała więc miałaś czas na swoje własne przemyślenia. W trakcie podróży do autokaru wdarło się jeszcze kilku pasażerów, jednak całe szczęście każdy usiadł w dalekich odstępach od siebie i co najważniejsze, od Ciebie. Głównie byli to dorośli lub starsze osoby wybierające się do Mauville albo w celu większych zakupów, albo do pracy, albo cholera wie po co.
Wkrótce, wraz z coraz wyżej wdrapującym się słońcem, dotarliście do elektrycznego miasta Mauville; centrum elektromechaniki i najpewniej największym zanieczyszczaczem powietrza w całym Hoenn. Srebrzyste odbicia oceanu przebijały się pomiędzy drzewami wraz z tym jak zjeżdżaliście w stronę nowoczesnej mieściny.
Niedługo potem byliście na miejscu. Helena podjechała nieopodal centrum miasta i oznajmiła, że dojechaliście co celu. Większość pasażerów wysiadła po drodze i przy okazji weszło jeszcze więcej ludzi gdy przekroczyliście progi Mauville, więc może i lepiej, że wysiadasz już tu; w busie zaczynało się robić coraz goręcej.

"Jakbyś szukała kiedyś podwózki do Oldale to pytaj tu o mnie. Nie wiem czy przewiozę Cię za darmo, ale w razie czego możesz na mnie liczyć!" Uśmiechnęła się szeroko po czym drzwi zamknęły się, prychając i puszczając parę.
Wraz z Argo staliście teraz pośrodku dość ruchliwego skweru. Naokoło dostrzegałaś kilka godnych uwagi miejsc. Należały do nich między innymi Centrum Pokemon, gigantyczny budynek który na pierwszy rzut oka przypominał centrum handlowe, mały park z fontannami i posągami, długą alejkę z siecią różnorakich sklepów, oraz kilka innych, mniejszych budynków czy sklepików rozrzuconych po okolicy. Żeby jednak dowiedzieć się co każde z tych miejsc (no może oprócz CP) zawiera, trzeba by było się wybrać na spacerek. Ty jednak nie byłaś tu po to aby spacerować, byłaś tu po to, żeby znaleźć ojca. Tylko od czego właściwie zacząć?

Zaraz po tym jak Helena ruszyła w dalszą trasę, Ty udałaś się do miejscowego Centrum Pokemon. Miasto biło przedpołudniowym życiem i było zdecydowanie bardziej hałaśliwe i ruchliwe niż Oldale. Stały strumień elektrycznych pojazdów świszczących na linach wysokiego napięcia i sunących lekko ponad ulicami nadawał temu miejscu nieco futurystyczny vibe, jednak w zasadzie tego można było się po tym mieście spodziewać. Animowane bilbordy uczepione ponad budynkami zmieniały co chwile reklamy, jednak nikt nawet nie spoglądał na te przedmioty rewolucji technologiczno-komunikacyjnej. Każdy zajęty samym sobą podążał przed siebie, czy to do szkoły, czy to do pracy, czy to na kolejną podróż. Pomimo widocznego postępu technologicznego w Mauville, szybko zorientowałaś się, że w zasadzie wcale to nie przypomina tych miast z futurystycznych filmów sci-fi. Po ulicach przewijały się jeszcze zwykłe pojazdy i nawet napotkałaś sporadyczny rower. Nie było żadnych lewitujących samochodów, żadnych cyberpunkowych neonowych mostów, żadnych niewyobrażalnych nowoczesnych gadżetów. Zwykłe miasteczko z nowoczesnym twistem.

Wspomagana broszurką oraz swoim własnym wzrokiem szybko byłaś w stanie odnaleźć poszukiwany budynek. Stał nieopodal placu głównego, w bezpośrednim sąsiedztwie gigantycznej budowli która na oko była jakimś centrum handlowym. Charakterystyczny wizerunek białego PokeBalla wraz z wybitnie jaskrawym i intensywnym żółtym dachem nieomylnie wskazywały na charakter tego miejsca. Drzwi automatycznie rozsunęły się przed Tobą wraz z tym jak się do nich zbliżyłaś. W tym samym momencie para trenerów właśnie opuszczała Centrum, zwinnie Cię wymijając i znikając prędko za rogiem.
Wchodząc do środka napotkało Cię podobne wnętrze co w Centrum z Oldale. Centralna lada ze schodami po prawej i lewej stronie wiodących na piętro gdzie znajdowały się między innymi pokoje. Mała kafeteria rozmieszona za rejestracją napełniała się powoli głodnymi ludźmi a z od czasu do czasu otwierających się drzwi prowadzących do kuchni ulatniała się mikstura przyjemnych zapachów. Od Twojego lekkiego śniadania minęło już może jakieś 2 godzinki max, ale Argo zaczął bardzo intensywnie merdać ogonem gdy wspominałaś o posiłku.

Młodsza kobieta o długich, platynowych włosach, stojąca za ladą na recepcji uśmiechnęła się na Twój widok i ukłoniła bardzo delikatnie. "Witamy w Centrum Pokemon w Mauville, jak dzisiaj mogę Pani pomóc?" Zapytała łagodnie głaszcząc Cię swym tonem po uszach.

Pomimo tego, że przechodziłaś przez dość krótki odcinek Mauville, skala i atmosfera tego miasta definitywnie zabierała momentami dech w piersiach. Unikatowość tego miejsca pod względem postępu elektrotechnicznego była na zupełnie innym poziome do którego byłaś przyzwyczajona. Mauville nie było co prawda technologicznym centrum Hoenn, słyszałaś bowiem o miastach w których technologia jest jeszcze bardziej do przodu, jednak na pewno kawał nowinek technologicznych pochodził właśnie z tego miejsca. Mogłabyś nawet teoretyzować, że PokeDex miał swoją genezę właśnie tu, jednak pewności nigdy nie ma.
Na samą myśl o PokeDexie przypomniało Ci się, że fajnie by było zaktualizować w jakiś sposób swój PokeDex aby uwzględniał Pokemony ze wszystkich regionów. Postanowiłaś więc przy okazji zapytać w Centrum co i jak.

"Ach, Tymczasowa Karta Trenerska!" Kobieta skomentowała odbierając od Ciebie kawałek plastiku z uśmiechem. "Polecałabym na przyszłość zainwestować w stałą Kartę Trenerską jeśli planuje Pani darmowe pobyty Centrach oraz inne przydatne usługi. Ale póki co... Zobaczmy... Pokój 26. Pierwsze piętro, korytarz po prawej stronie." Kobieta, wraz z kartą, przekazała Ci kluczyki do Twojego pokoju. "Najłatwiejszym sposobem na uzyskanie stałej Karty Trenerskiej jest zdobycie przynajmniej jednej odznaki. W Mauville znajdzie Pani lidera, ale poleciałabym porządnie przygotować się do takiej walki. Zdobycie odznaki nie jest takie proste jak może się to wydawać" Poleciła Ci ekspedientka.
Porozmiatałyście chwilę po czym zadałaś istotne dla Ciebie pytanie. "Hmm... Wie Pani - możliwe, że był tu taki Pan. Codziennie przyjmujemy sporo trenerów, więc trudno wyłapać tak specyficzną osobę. Jeśli jednak przewinęła się tu taka osoba to na pewno Xu będzie coś o niej wiedział. To okoliczny kuglarz kręcący się nieopodal parku szukający ofiar w turystach czy bogato wyglądających trenerach. Na Pani miejscu poszukałabym go i spróbowała coś z niego wycisnąć. Arcanine to dość rzucający się w oczy Pokemon. Xu na pewno by go nie przegapił." Odpowiedziała kłaniając się delikatnie.

"Nie ma Pani dostępu do National Dexu?" Zapytała nieco zdziwiona. "Większość z trenerów otrzymuje PokeDexy z zainstalowaną aktualizacją." Nieco zmartwiona zastanowiła się chwilę. "Wydaje mi się, że najlepszym krokiem byłaby wizyta w firmie Silph. Mają swoja placówkę w Kompleksie Mauville. To ten wielki budynek obok Centrum. Znajduje się tam też sala lidera - może się tam Pani rozejrzeć." Poradziła Ci kobieta po czym ukłoniła się nieco głębiej, mając wrażenie, że odpowiedziała na wszystkie Twoje pytania. "Czy mogę Pani pomóc w czymś jeszcze? Chyba nie jest Pani stąd. Może polecić Pani jakieś miejsca do odwiedzenia? Czy jest Pani zainteresowana czymś specyficznym?"

Twoja konwersacja z ekspedientką rozwijała się stopniowo. Wypytywałaś wyłapując ważne dla Ciebie informacje.
"Fakt, kiedyś otrzymanie NationalDexu było zdecydowanie bardziej restrykcyjne - w najgorszym momencie będąc ekskluzywnym bonusem dla trenerów którzy zdobyli do ośmiu odznak. Obecnie uzyskanie do niego dostępu jest zdecydowanie łatwiejsze i nie wiem dlaczego tak Pani powiedzieli. Może dawno nie aktualizowali swoich broszur informacyjnych dla pracowników? Nie mam pojęcia, w każdym bądź razie same posiadanie PokeDexu uprawnia Panią do dostępu do NationalDexu. Także gorąco polecam wizytę w sklepie Silph. Tam na pewno powiedzą Pani więcej." Wyjaśniła kobieta z nieco zdezorientowaną ekspresją.

Ekspedientka wskazała Ci też miejsce gdzie najprawdopodobniej dorwiesz Xu. Nieopodal parku znajdował się system sklepów z labiryntem alejek położonym za nim. To w tych okolicach Xu podłapuje naiwniaków a gdy robi się gorąco czmycha w pogrążone cieniami zaułki. "Nie ma gwarancji, że będzie tam teraz, ale jeśli pokręci się tam Pani przez jakiś czas, może dzień czy dwa maksimum, to na pewno go Pani złapie." Poradziła ostatecznie.

Po wejściu na pierwsze piętro i rozejrzeniu się, szybko odnalazłaś swój pokój. Przekręcając kluczykiem w zamku drzwi otworzyły się z cichym skrzypnięciem. Pokój nie był duży, ale niczego chyba nie brakowało. Biurko z wbudowanym laptopem oraz lampką, elegancko wyścielone piętrowe łóżko, większa komoda oraz szafa z lustrem stojącą na przeciwległej do drzwi ścianie. Dodatkowo zaraz obok biurka stał mały stoliczek z dwoma wyższymi taboretami, po jednym z każdej jego strony.
Mogłaś się rozgościć, wypakować, zająć sobą oraz swoimi Pokemonami czy zrobić cokolwiek byś chciała w swoim prywatnym zaciszu.

Po wizycie w Centrum udałaś się do Kompleksu Mauville, gdzie znajdowała się placówka Silph oraz wiele innych atrakcji. Kompleks był gigantyczny - chyba największy budynek jaki kiedykolwiek widziałaś. Ciemno-żółte ściany z szarymi elementami i zdobieniami górował nad wszystkimi okolicznymi budynkami. Trudno było powiedzieć, ale na oko było tu może z dziesięć pięter?
Mechaniczne z szumem otworzyły się gdy do nich podeszłaś i uderzyła w Ciebie fala ciepłego powietrza i powitało Cię lobby Kompleksu. Obszerna hala przyozdobiona siłą roślin, posążków i rzeźbionych kolumn była praktycznie pusta pod względem innych atrakcji. W jednym z rogów znajdowała się przestrzeń w której ułożone były wygodne sofy i fotele i nawet dostrzegłaś kilka worków do siedzenia. Bezpośrednio po Twojej prawej stronie, przy wejściu, znajdowała się oszklona komórka służąca jako coś w stylu recepcji. Weń przebywali obecnie kobieta i mężczyzna którzy przerwali swoją luźną rozmowę jak tylko do budynku wszedł kolejny klient. Witamy w Kompleksie Mauville!" Powitali Cię po czym wrócili do konwersowania.

Zaraz obok tego małego pomieszczenia znajdowała się mini-mapa budynku. Dowiedziałaś się, że jest tu 7 pięter łącznie z dachem. Parter na którym obecnie się znajdowałaś nie miał żadnych atrakcji poza punktem informacji i recepcji przy której teraz stałaś. Na drugim oraz trzecim piętrze znajdowała się galeria handlowa z pełną rozpiską sklepów. Wśród nich wyłapałaś też słowa 'Silph Co.'. Czwarte i piąte piętro mieściło pokoje mieszkalne dla ważniejszych pracowników, klientów oraz tych, którzy gotowi są zabulić. Finalnie, na szóstym piętrze umieszczona była sala Lidera Wattsona, a zaraz nad nią znajduje się otwarty dach z terenami zielonymi.

Wiedziałaś więc gdzie się udać, jednak budynek oferował zdecydowanie więcej niż na początku przypuszczałaś. Mogłaś odhaczyć dwa z punktów swojej podróży i przy okazji poszukać jakichś innych ciekawych atrakcji. W galerii na pewno znalazłabyś jakieś sklepy z odzieżą albo lokale z jedzeniem.

________
-4x
kilka Pecha Berry

Rozgościłaś się w pokoju wykładając swoje rzeczy i nieco gubiąc się w swoich własnych rozmyślaniach. Odkąd Il odeszła wszystko było zupełnie inne, nienaturalne. Twój dom stracił na dawnym blasku, pokój był dziwnie pusty, nie było już tak głośno i pełno a atmosfera była zduszona. Wyruszając na poszukiwania ojca zabrałaś to wszystko ze sobą i ta cała breja nieprzyjemnych odczuć gotowała się w Tobie od jakiegoś czasu a pozostawanie w prywatnym zaciszu tylko amplifikowało tego efekt.
Widok piętrowego łóżka zalał Cię kolejną falą wspomnień i Twój umysł powrócił ponownie do Il. Na Twój tymczasowy pokój nałożyła się folia przeszłości i widziałaś jak Ty i Il ścigałyście się do łóżka i każda próbowała jako pierwsza zająć górne łoże. Pomieszczenie wypełniło się echującym śmiechem, chichotem, krzykiem, piskiem, tupotem stup, trzeszczeniem drabinki, cichym strzelaniem sprężyn, dąsaniem się i...
Zimy nosek Argo kontrastujący z jego gorącym językiem wysłały dreszcze po Twojej łydce. Wizje zniknęły i byłaś ponownie w tym samym pustym pokoiku. Psiak polizał Cię jeszcze kilka razu upewniając się, że wszystko jest w porządku i zamerdał puchatym ogonem. Przeszedł pod Twoimi nogami ocierając się o Ciebie ciepłym futerkiem i usiadł na środku pomieszczenia, wywalając jęzor i wpatrując się w Ciebie pociesznie. Chyba nadal oczekiwał jedzonka.
Nakarmiłaś więc Argo oraz Larvitara, spędzając z nimi chwilę czasu. Postanowiłaś też wreszcie zająć się Zigznagoonem którego przechrzciłaś na Ziggy. Mały szop na początku był dość nieufny - jak tylko wypuściłaś go z kapsuły wycofał się lekko. Widząc jednak, że oferujesz mu karmę i między innymi jagody którymi wcześniej się zapychał zbliżył się powoli. Z nastroszonym ogonem na początku powęszył kilka razy jedzenie, upewniając się, czy przypadkiem nie dodałaś do jagód jakiegoś nieznanego zapachu. Kiedy określił wreszcie jagody jako normalne, jego ogon zawirował a jego pyszczek zaraz zmienił barwę na różową. Pokemon dokładnie się wylizał i usiadł rozglądając się naokoło. Szczeknął coś kilka razy do Argo przekręcając śmiesznie przy tym głowę a ten zaraz mu odpowiedział mieszaniną warknięć i parsknięć. Ziggy spojrzał się ponownie na Ciebie i ponownie przechylił łepek. Jego ogon zamerdał kilka razy ale ostatecznie nie zbliżył się do Ciebie. Wyglądało na to, że nie ufa Ci jeszcze w 100% ale jesteś na bardzo dobrej drodze.


Wchodząc z Argo do Kompleksu skierowaliście się do punktu informacji. "Tak, tak. Zazwyczaj sklepy otwierają się ok. 8 i większość zamyka przed 22." Mężczyzna odpowiedział wychylając się do przodu. "Na końcu hali na prawo są schody. Po lewej znajdzie Pani windę."
Uzyskując odpowiednie informacje udałaś się dalej. Placówka Silph była pierwsza na liście i tam też się udałaś. Wchodząc na drugie piętro wybraną drogą zaczęłaś rozglądać się po galerii. Oferowała naprawdę sporo atrakcji - alejki wypełnione były małymi sklepikami z odzieżą, przedmiotami trenerskimi oraz innymi duperelami. Przyuważyłaś nawet sklep z zabawkami i kilka placówek fast-foodowych, jednak byłaś świeżo po drugim śniadaniu więc ich widok zbytnio Cię nie wygłodził. Argo był oczywiście nieco innego zdania, ale widząc, że póki co raczej nic nie ugra kontynuował za Tobą.
Okazało się, że Silph znajduje się na trzecim piętrze na które wjechałaś ruchomymi schodami. Ich siedziba wydawała się dość spora - przerastała wielkością poprzednio zaobserwowane mniejsze sklepiki. Srebrzysto-stalowa framuga otaczająca szklane wejście i witryny nadawała temu miejscu dość technologiczno-futurystyczny charakter. Weń unosiła się woń którą dość trudno było opisać. Jakby mieszanina jakiegoś metalu i niezidentyfikowanych chemikaliów. Nie był to jednak wybitnie nieprzyjemny zapach. Wręcz przeciwnie. Z resztą, za pięć minut i tak nie będziesz go już czuła.
Wnętrze głównego pomieszczenia ozdobione było przeróżnymi wystawami. Spostrzegłaś między innymi gablotkę w której znajdowały się projekty pierwszych PokeBalli. Na innej wystawie zaobserwowałaś pierwowzory PokeDexu oraz jego różnorakie rodzaje, na Twoje oko różniące się tylko i wyłącznie kolorami i kształtem.
"Witamy w Silph! Jak mogę dzisiaj Pani pomóc?" Ekspedientka ubrana w bardzo elegancką marynarkę ukłoniła się zza centralnej lady.