KIRA - Jeszcze zaimponuję ŚWIATU!

Dziewczyna wyjeła z bocznej kieszonki plecaka pokeball startera i na jego miejsce włożyła ten Rattata'y. Następnie przykucnęła i podała Luxrayball Squirtle'a.
- Jeśli chcesz to wejdź do środka, będziesz mogła tam odpocząć - zaproponowała, nie chciała zmuszać stworka do powrotu do kulki więc ostateczną decyzję pozostawiła pokemonowi żółwiowi.
Pora ruszać dalej, jednak było małe ale, dziewczyna zupełnie nie wiedziała w którą stronę jest ścieżka z której zeszła gdy goniła za złodziejaszkiem. Pewnie gdyby Rattata nie byłby nieprzytomny odnalazł by ją, może Pearl wiedziała gdzie ona jest.
- Albo zaczekaj - mrukneła szybko zabierając kulkę stowrkowi - Wiesz może gdzie jest ścieżka? - zapytała pokemona.

Pearl wskazała Ci ścieżkę niedaleko was i pokazała palcem na wschodni kierunek, po czym wróciła do swojego luxuryballa. Teraz miałaś już dwa pokemony, ale za to oba wycieńczone. Szybko jednak odnalazłaś drogę, którą wskazała twoja podopieczna i szybko ruszyłaś w stronę Pallet Town. Dalsza droga przebiegła bez najmniejszych problemów i twoim oczom ukazała się mała mieścina. Nie różniła się niczym niezwykłym od innych mniejszych miasteczek po za jednym budynkiem górującym na wzgórzu. To było laboratorium Profesora Oaka. Idąc główną drogą, która prowadziła prosto do celu twojej wizyty natrafiłaś na małą kłótnie.
- Zostanę trenerką!
- Nie po to z ojcem utrzymujemy ten warzywniak, żebyś teraz Ty pałętała się po lasach i marnowała czas na te głupoty!
- Ja już postanowiłam! Wyruszam!
Wyglądało dość znajomo prawda? Dziewczyna w podobnym wieku do twojego, o zielonkawych włosach poprawiła plecak i ruszyła w kierunku laboratorium. Matka tylko pokręciła głową i otarła łzę z policzka, po czym obróciła się na pięcie i wróciła do sklepu z warzywami. Czy wszyscy trenerzy zaczynają od buntu?

Kira widząc kłótnie od razu przypomniała swoją równie nieciekawą sytuację w domu. Dobrze wiedziała co czuje zielonowłosa nastolatka. To było coś co je łączyło. Czarnowłosa stwierdziła że zagada do dziewczyny choć nie widziała do końca jak, na co dzień była dość nieśmiała, a razmowa z kimś kogo nie znała, czyli prawie wszystkimi poza jej rodziną, była dla niej niesamowicie trudna. Coż skoro zaczęła już spełniać swoje pierwsze marzenie to pora na te drugie? Dziewczyna zawsze chciała mieć choćby jednego przyjaciela, poza jej bratem oczywiście, jednak przez wcześniej wspomnianą nieśmiałość było to dla niej strasznie trudne. Podchodząc do zielonowłosej czuła że nogi zaczynają jej drętwieć, a oddech przyspieszać.
- Czczcześć, też idziesz do Ppprofesora Oak? - zapytała lekko przyciszonym głosem jąkając się.

Zielonowłosa dziewczyna momentalnie odwróciła się w twoją stronę.
- Hejka, Jestem Flora! Kim jesteś? Jak się nazywasz? Masz pokemona? Też się idziesz zapisać? Wybrałaś już startera? Nie znam Cię! Jesteś stąd?
Czarne oczy dziewczyny mimo że duże, stały się jeszcze większe. Wyglądała jakby chciała przebić twoją duszę wzrokiem. Jednak nie miała złych intencji, gdyż na jej twarzy mogłaś (a raczej nie dało się tego nie zauważyć) zobaczyć wielki uśmiech. Stał tak przez chwilę i nim otwarłaś usta zadała kolejne pytanie.
- Hej, czy ty mnie słyszałaś? Obraziłaś się? Co? Nie jestem chłopakiem to już ze mną nie gadasz?

Dziewczyna lekko skołowana postanowiła coś odpowiedzieć.
- Nie ja, nie nie obraziłam się po prostu... - odpowiedziała w końcu, jeszcze bardziej przyciszonym głosem.
Jej oddech jeszcze bardziej przysiepszył choć starała się jakoś uspokoić. Prędkość z jaką mówiła Flora była wręcz zadziwiająca. Jak można było tyle mówić w tak krótkim czasie? Cóż nastolatka wydawała się miła. Może wystarczy że Kira zacznie szybciej odpowiadać i rozmowa zacznie sama się kleić?
- Jestem Kira - starała się jakoś zacząć.

- Kira? A dlaczego takie imię? Ktoś w twojej rodzinie takie nosi? Po babci? Cioci?
Dziewczyna wzięła głęboki wdech i zaczęła kolejny monolog.
- Moje imię oznacza Florę, no wiesz te wszystkie rośliny. Niby takie fajne bo mamy warzywniak, ale ja w tym nic fajnego nie widzę. Zawsze myślałam, że wezmę Bulbasaura, ale sama nie wiem, a Ty co weźmiesz? Charmander? Kurczę może ja też fajnie mieć ognistego pokemona.
Całe szczęście mimo zagadania zauważyłaś, że zaczęłyście powoli kroczyć w kierunku laboratorium, ale osobowość Flory była jakby przytłaczająca, a jej pytań nie było końca
- To co opowiesz coś? Cokolwiek. Jestem ciekawa, o a co masz w kieszeni takie odstające?

- hmm, to? - spytała wyjmując z kieszeni zawinięty przedmiot - Nie wiem, mój starszy brat kazał mi to zanieść do Profesora Oak, ale nie sprawdzałam co jest w środku - dodała.
Nadal czuła się onieśmielona i lekko przytłoczona, ale starała się zachowywać w miarę nautranie.
- Tak właściwe nie przyszłam tu po pokemona, bo już mam jednego, a tak właściwe dwa - starała się powiedzieć coś cokolwiek o sobie, tak jak ,,prosiła" Flora.

Spacer do laboratorium trochę się dłużyła, gdy miałaś wysłuchiwać tych wszystkich pytań, ale mimo wszystko Flora wydawała się miłą i sympatyczną osobą, lecz lekko nadpobudliwą i gadatliwą.
- No i jesteśmy! Co by tutaj wybrać? Bulbasaur, NIE! Charmander, NIE! Squirtle, NIE! Co byś wybrała Kira? - zapytała Flora.
Nareszcie jednak zaniemówiła, gdy chwyciła za klamkę prowadzącą do posiadłości profesora.
- A może się wycofać? W sumie warzywniak nie jest taki zły.
Dziewczyna jakby trochę posmutniała. Teraz już nie przypominała tej wesołej i radosnej osoby z przed kilku chwil.

Kira dobrze wiedziała co czuła ziolonowłosa dziewczyna. Sama też się zawachała, ale w tedy pomgół jej brat, najwyraźniej Flora też potrzebowała takiej osoby. Czarnowłosa nastolatka jedynie chwiciła ją za rękę, a następnie nacisnęła klamkę i wciągnęła ją do środka mając nadzieję że to dobry pomysł. W tym momencie miała nadzieję że ani ona, ani jej nowa znajoma nie pożałują tej decyzji. Cóż może wciągnięcie jej do środka pomoże jej w podjęciu decyzji.

Flora lekko się zarumieniła, ale nie miała większego wyboru jak pójść z Tobą. Waszym oczom ukazał się niesamowity widok. Hol był naprawdę duży i nie przypominał w ogóle Laboratorium. Na środku stała stara kanapa, przed nią mały drewniany stolik kawowy. Po bokach stolika kolejne fotele, który swoje lata świetności miały już za sobą. Było to pomieszczenie, gdzie Profesor Oak przyjmował swoich gości. Po lewej stronie było widać gustowne schody prowadzące na górę. Natomiast po prawej znajdowała się kuchnia, z której wydobywały się niesamowite aromaty. Za sofą było widać ogromne szklane drzwi prowadzące na zewnątrz do sławnego ogrodu Profesora.
- Yyyyyyy.....
Po raz pierwszy Flora była zakłopotana, nie wiedziała co zrobić. Wyglądało na to, że nadal ma jakieś wątpliwości. Najważniejsze było jednak znaleźć kogokolwiek w tej wielkiej posiadłości.
- Jak myślisz, czy w ogóle jest tutaj ktoś?
Miałyście trzy drogi do wyboru i to tylko od was zależało, które miejsce sprawdzicie najpierw.

- Nie dowiemy się jeśli z tąd wyjdziemy - powiedziała lekko zestresowana i trochę przyciszonym głosem.
Nadal czuła się się nieswojo i lekko onieśmielona w towarzystwie Flory jednak od momentu gdy ta się bardziej ucieszyła to poczuła się nieco pewniej. Nastolatka rozglądała się jeszcze chwilę chwilę po cholu mając nadzieje że ktoś się tam pojawi, ale po dość krótkiej chwili jej się to znudziło i zaczęła poszukiwania na własną rękę. Postanowiła zajrzeć od kuchni bo skoro czuć z niej jakiś zapach to może ktoś coś tam je bądź gotuję.

Podeszłaś bardzo blisko do drzwi kuchennych i lekko je uchyliłaś. Gdy tylko między drzwiami a framugą zrobiła się większa przestrzeń, uderzył Cię aromat zupy warzywnej. Przy kuchni stał młody chłopak, ubrany jak na prawdziwego kucharza przystało. Nucił sobie coś pod nosem i tupał stopą do rytmu od czasu do czasu było słychać ciche - "Czy już wszystkie masz?". Ta chwila nie trwała jednak długo, gdyż roztrzęsiona Flora wpadła na Ciebie i obie runęłyście jak kłody prosto przez drzwi kuchenne.
- Oooooo! A kogo tutaj mamy? - uśmiechnął się kucharz.
- Ja jestem Flora, a to Kira przyszłyśmy po odbiór pokemonów.
najwyraźniej dziewczyna nie słuchała Cię zbyt uważnie, gdyż już jej zaznaczyłaś, że posiadasz pokemona.
- Hmmmmm, Profesor coś wspominał o trenerce i pokemonie, ale tylko o jednej. Może coś źle usłyszałem. Znajdziecie go w swoim laboratorium. Schodami na górę. A teraz zmykajcie muszę dopieścić moje arcydzieło!
No cóż, ważne jest pierwsze wrażenie prawda? Razem skierowałyście się ku schodom i weszłyście na górę by spotkać się z Profesorem Oakiem. Gdy tylko pokonałyście te parę stopni ujrzałyście sławne laboratorium. Menzurki, stare pokeballe, jakieś probówki i inne tego typu naukowe rzeczy. Przy swoim biurku siedział podstarzały Profesor, który zaczytywał się jakąś lekturą.
- Dzień dobry! My po pokemony. - oznajmiła Flora.
Mimo, że była lekko speszona, nadal wykazywała więcej inicjatywy od Ciebie.

Kira przez chwilę nie do końca wiedziała co powiedzieć. Chyba mówiła swojej towarzyszce że nie przyszła tu po pokemona, ale w tym momęcię nie była do końca pewna. Wzięła głęboki wdech i postanowiła w końcu coś powiedzieć.
- Tylko że ja nie przyszłam tu po pokemona - powiedziała starając się być opanowana - Mój brat kazał to panu przynieść - dodała szukając po kieszeniach paczki.
Dość szybko ją znalazła gdyż jeszcze niedawno ją wyciągała. Podeszła powoli do pforesora lekko sztywnym krokiem. Była lekko zestresowana, całą sytuajcją, z nawet jej nie znanej przyczyny. Może po prostu chodziło o to że mogła się w każdej chwili potknąć i zrobić z siebie niezdare, albo mogła upuścić przedmiot który niosła w rękach niszcząc go przy tym. Choć tak właściwe jeśli przetrwał w zębach pokemona to upadek z niewielkiej wysokości też przeżyje. Mimo wszystko w głowie dziewczyny roiłi się najgorsze scenariusze.
-Nie zrób niczego głupiego, nie zrób niczego głupiego - powtarzała  w głowie.

Stawiałaś bardzo ostrożnie krok za krokiem, ale twoja niezdarność dała o sobie znać w najmniej odpowiednim momencie. Gdy byłaś już blisko biurka poślizgnęłaś się. Paczuszka wystrzeliła w powietrze, a Ty poleciałaś do tyłu. Gdyby nie Flora, która złapała Cię w ostatniej chwili, twoje cztery litery mogłyby się nieźle potłuc. Tymczasem pakunek wylądował wprost w rękach Profesora.
- Uff. Nic wam się nie stało? - przejął się Oak.
- Chyba nie. - odpowiedziała Flora.
Cała sytuacja wyglądała na niezwykle komiczną, ale całe szczęście twój pech nie przyniósł żadnych szkód. Przynajmniej tym razem. Profesor przeszedł więc do konkretów.
- Flora widzę, że zdecydowałaś się w końcu. Miałaś tutaj być już tydzień temu. Jednak ważne, że się zjawiłaś. Na stolę po przeciwnej stronie laboratorium leżą trzy pokeballe. Każdy z nich przetrzymuje jednego ze starterów, teraz wybór należy do Ciebie.
Flora ruszyła w kierunku stołu, a następnie Profesor Oak zwrócił się w twoim kierunku.
- Brat powiadasz? Hmmm. Ach no tak. Scott. Więc Ty pewnie jesteś Kira. Jego młodsza siostra. Pamiętam jak dawałem mu Charmadera. Obiecujący i dobrze rokujący chłopak. Jak jego wyniki? Chyba już brał udział w ligach pokemon? Czy Ty też ruszasz w podróż? - dopytywał się Profesor, który zauważył twoje pokeballe.

- Ymmm... Ja... Myślę że Scott dobrze sobie radzi, ma szóstkę pokemonów, niedawno brał udział w lidzę, był w pół finale, ale przegrał, a ja również zdecydowałam się wyrusz żyć w podróż - odpowiedziała lekko poddenerwowana, chcąc odpowiedzieć na wszystkie pytania zadane przez profesora.
Gdy Oak wspomniał o jej bracie zaczęła o nim myśleć sobie . Była mu bardzo wdzięczna za złapanie Squirtle dla niej. Podziwaiała go równierz, przez te sześć lat zebrał wszystkie odznaki z Kanto, Sinnoh i aktualnie miał jeszcze trzy odznaki z Unovy. Jeśli chodziło o ligi w swojej pierwszej nie zajął jakiegoś wysokiego miejsca, w ostatniej poszło mu o wiele lepiej. Poza karierą trenera, był także świetnym bratem często do niej dzwonił i od czasu do czasu wracał do domu, by spotkać się z nią i oczywiście pogadać z ich matką, czasami nawet z ich ojcem, jeśli ten akurat był w domu.