O Howly Night

Słowa Escavaliera dotarły prosto do mojego rozumku, niestety - przeciwnik źle trafił. Mówi się, że wilki są lojalne... I nie mówi się tego bez powodu. Prychnęłam cicho, strosząc futro na całym ciele
- Oszczędź sobie tej gadaniny - warknęłam tylko. Fakt, nie znaliśmy świata, ani Liepard, ale to nie oznaczało, że zamierzałam pozwolić, żeby ktoś zabrał mi ją sprzed mojego wilczego noska. Tym bardziej, że samica była częścią mojego nowego stada. Spojrzałam na moich towarzyszy
- Wycofać się! Dido, Tail Whip! Obserwuj przeciwnika i rób uniki gdy tylko to będzie możliwe. Chlups, to samo. Czekajcie na mój sygnał. Kiedy powiem "już" zaatakujcie razem kombinacją Water Gun i Ancient Power - powiedziałam nadal nastroszona. Sama zamierzałam po raz kolejny uderzyć Sand Attack, tym razem chlapiąc błotem prosto w pysk robala. W końcu oczy nie były w żaden sposób chronione, a w taki sposób może uda mi się oślepić go chociaż na chwilkę. Następnie po cichu przesunęłam się na jego lewą stronę - większość istot które znałam używało prawych łap jako wiodących, więc zamierzałam iść za tropem i założyć, że on też będzie słabszy po tamtej stronie. Gdy tylko się tam dostanę, użyję Tackle. Potrójne osłabienie pozwoli mi go nieźle uderzyć, nawet, jeśli stalowy potwór jest odporny na normalne ataki. Potem odsunę się w prawo i do tyłu, tak, żeby skierował się lewą stroną w kierunku moich towarzyszy
- Już! - krzyknęłam, żeby odwrócić jego uwagę od nich

---
Koori: Tackle, Sand Attack, Leer
Dido: Scratch, Tail Whip, Water Gun, Confusion, Confuse Ray
Chlups: Water Gun, Tail Whip, Rain Dance i Ancient Power

Robal ewidentnie poddenerwowany sytuacją nagle zaryczał potężnie i ruszył w Twoim kierunku. Ogonek Dido zdał egzamin, jednak Escavalier nie robił sobie z tego absolutnie nic. W jednej chwili stalowa powłoka robala zabłysnęła jasnym światłem i choć z pozoru wydawało się, iż był to jedynie efekt wizualny - wkrótce miałaś się przekonać, jak bardzo się mylisz. Piaskowa strategia przyniosła oczekiwany skutek, w wyniku czego przeciwnik na chwilę stracił Cię z oczu. Zwinne wilcze ruchy powiodły Twoje łapki w kierunku lewej strony Escavaliera. Szybka szarża spotkała się jednak z niecodzienną sytuacją - choć spodziewałaś się osłabienia w wyniku Leer i Tail Whip sprzed ostatnich dwóch rund, Escavalier zdawał się twardo trzymać. Jak się okazało, wcześniejszy rozbłysk był wynikiem Iron Defense, które skutecznie wzmocniło robala. Niemniej jednak otrzymał on dozę obrażeń z zaskoczenia. Jednak, czy następnym razem da się tak łatwo podejść? Robal nie zdążył jednak zareagować, gdyż oberwał z drugiej strony salwą wody z kamieniami. Oj poharatało go to, poharatało, ale wciąż trzymał się dzielnie. Jednak na tym nie poprzestał w jednej chwili Escavaliera opatuliły dziwne pyłki w kolorze srebrzystym, które opadały na jego kopie sprawiając, iż te wizualnie wydawały się większe. Nie trzeba było długo czekać, aż pierwszy boss w tej przygodzie wyda z siebie kolejny ryk.
-KONIEC ZABAWY DZIECIAKI...- w jednej chwili wizualna zagwozdka przerodziła się w praktyczne zagrożenie. Kopie faktycznie stały się dużo większe i teraz dodatkowo rozbłyskiwały na srebrzysty kolor pyłku, który się na nich osadzał. Escavalier wówczas rozłożył kopie na boki i zaczął się obracać z dużą prędkością, tworząc swojego rodzaju wir. Ten robaczy fidget spinner ruszył w Twoim kierunku. Steel Wheel
Atak ten był wyjątkowo skuteczny, przez co odfrunęłaś na drugi koniec jaskini. Miałaś jednak wrażenie, że robal powstrzymuje się. Nie miałaś tylko pewności dlaczego... Dido i Chlups szybko dołączyli do Ciebie i pomogli Ci się podnieść. Coś Ci mówiło, że to był właściwy moment na ostateczny atak!

CEL: Zmniejszyć poziom życia Escavaliera do 50%

Koori:

Chlups:

Dido:

ESCAVALIER:

Status: Def(-1), Acc(-2), Confused
Ataki: Smart Strike, Take Down, Iron Defense, Steel Wheel (?)
- - - - -

Color Code:

Lecąc w stronę ściany zapiszczałam głośno. Atak zabolał bardziej, niż się spodziewałam, uderzenie o ziemię również. Ale nie był to powód, żeby się poddać. Nie zamierzałam tak łatwo oddać Liepard, nie zamierzałam też pokazać, że nie potrafię sobie poradzić.
Nie byłam typem alfy - wolałam wykonywać polecenia, kryć się w cieniu powodowanym przez blask innych i tylko dodawać co nieco od siebie. Słowem - sytuacja była dla mnie wyjątkowo niekomfortowa. Dido i Chlups oczekiwali mojej inwencji, a mi jej po prostu zabrakło. Osłabianie potwora nie było skuteczne - potrafił się bardzo szybko zregenerować. W dodatku był większy, szybszy i silniejszy. Nie miałam pojęcia co z tym zrobić.
Co nie znaczyło, że miałam teraz usiąść na zadku i się popłakać. Obnażyłam kły, warcząc cicho
- Żebyś się nie zdziwił - odparłam na jego wcześniejsze słowa. Tylko co tu zrobić... Zdecydowanie kopia była największym problemem, z którym należało sobie poradzić
- Okay. Dido, potrzebuję Twojego Water Gun. Celuj prosto w ślepia Escavaliera i nie przestawaj uderzać wodą, nawet, jak będzie robił uniki. Oślep go na tak długo, jak się tylko da. Chlups, gdy tylko będziesz miał wolny strzał, uderzaj Ancient Power, ale nie prosto w niego, raczej tak, żeby musiał się przesuwać do tyłu - powiedziałam cichutko. Zmrużyłam oczy i czekałam. W pewnym momencie będę miała idealne podejście - gdy Escavalier będzie się poruszał mając wodę w oczach. Wtedy uderzę Tackle, ale kłami złapię kopię i wyrwę mu z łap. Bo chyba to nie są jego łapy, tylko taka broń, co nie?

---
Koori: Tackle, Sand Attack, Leer
Dido: Scratch, Tail Whip, Water Gun, Confusion, Confuse Ray
Chlups: Water Gun, Tail Whip, Rain Dance i Ancient Power

Ledwo udało mi się uniknąć przygniecenia pod wielkim cielskiem. Naprawdę nie spodziewałam się, że te kopie to jego łapki! No cóż. W środku walki nie ma czasu na zbyt wiele myślenia. Całe szczęście Liepard przerwała nam w samym jej środku, choć nie spodziewałam się za choinkę, że to tylko część próby. Na głos samicy podniosłam się z ziemi zdziwiona jak mało kiedy i spojrzałam na robala. Na jej słowa aż usiadłam na zadku. Udało mi się... Zdałam test! Nie mogłam się poruszyć... No w większości, bo mój ogon latał jak szalony. Nie mogłam w to uwierzyć, udało nam się! Podniosłam się, ale dotarły jeszcze do mnie ostatnie słowa samicy. Tak, wiem, że jestem lekkomyślna. Ale nie potrafiłam wymyślić innego wyjścia z sytuacji, a to które mi wpadło zadziałało, więc chyba pozytyw, co nie?
-[bPostaram się nad tym pracować[/b] - odpowiedziałam cicho, ruszając wraz z drużyną o obozowiska. Udało mi się... Rodzice będą tacy dumni!

Gdy wszyscy już zasnęli rozejrzałam się dookoła. Liepard dalej pilnowała naszego bezpieczeństwa... Czy może raczej wypoczynku. A ja nie miałam ochoty spać. Gwiazdy były tak jasne... Usiadłam i przez dłuższą chwilę wpatrywałam się w nie z uwielbieniem.
- Chciałabym zadać Ci pytanie - powiedziałam cichutko do Liepard, żeby nie obudzić nikogo innego - Mówiłaś, że nie zamierzałaś robić nam testu w jaskiniach... Gdzie zazwyczaj się on odbywa? I w jaki sposób? - rzuciłam, patrząc na samicę. Była naprawdę niesamowita. Chciałabym kiedyś być jak ona - wzbudzać respekt samym spojrzeniem, ale jednocześnie prowadzić młodzież w stronę ich przeznaczenia. Bo to, że Nocna Straż była moim przeznaczeniem, nie ulegało wątpliwości.

Wysłuchałam słów Liepard i uśmiechnęłam się lekko
- Toporny czy nie, nawet z nim nie poszło nam łatwo, a mieliśmy przewagę liczebną. Muszę się jeszcze wiele nauczyć... - mruknęłam, po czym zwinęłam się w kłębek i zasnęłam szybko. Ciekawe, co przyniesie następny dzień...

Nie zdążyłam jeszcze otworzyć oczu, a już ktoś kwakał mi nad uchem. Poruszyłam nim, nie otwierając oczu. Było zdecydowanie zbyt wcześnie... Ziewnęłam w końcu szeroko i dotarł do mnie sens słów Dida
- O kurczę, serio? To fantastycznie! - powiedziałam, trącając kaczkę nosem. To było świetne, kolejna osoba do pomocy! Machnęłam zadowolona ogonem - Ale lepiej nie każmy czekać Liepard - dodałam z uśmiechem na pysku i zbliżyłam się do niej. Nie zdążyłam jednak nic powiedzieć, a już został mi przedstawiony Wódz. Wyglądał dość... Hm... Nie-wodzowo. Ale skoro jego wioska prosperuje, to chyba daje sobie radę, nie? Machnęłam ogonem na jego słowa, przyjmując wianek. Za cholerę nie będę pamiętać mojego tytułu za jakieś dziesięć minut, ale no dobra, niech im będzie...

Słuchałam więc dalej, ruszając z Liepard na wycieczkę. Lombre wyglądał na idealnego mentora dla zwiadowców, ale ja zdecydowanie poruszałam się zbyt niezgrabnie, by chociaż przykuć jego uwagę. Choć mój świetny węch i słuch z pewnością byłby miłym dodatkiem.
Kryształowa grota oczywiście wzbudziła moją ciekawość, ale Liepard nie wyglądała na osobę, która rzuca ostrzeżeniami ot tak. Chwilowo raczej nie będę się tam zapuszczać. Chociaż, kto wie, może za jakiś czas wpadnę, żeby przetestować swoje umiejętności?
Bar wyglądał chyba najspokojniej. Przyjęłam kolejne ostrzeżenie i zapisałam sobie w łebku imię kangurzycy. Jej wskazówki dotyczące zdrowia z pewnością mi się przydadzą i to tego powinnam chyba nauczyć się jak najwcześniej. Byłam wysoce niezdecydowana jeśli chodziło o mentora... Tak czy siak nadszedł koniec wycieczki. Przyjęłam apaszkę i uśmiechnęłam się
- Dziękuję za oprowadzenie nas, Liepard. Miłego wypoczynku - powiedziałam, po czym spojrzałam na Dido i Chlupsa
- To co, trzymamy się na razie razem? - zaproponowałam. Wilki są stadne, więc... - Co o tym wszystkim myślicie? Ja się chyba najpierw wybiorę do Kang, a potem rozejrzę po obozie. Wypadałoby też zobaczyć się z Umbreon - może będzie miała jakieś wskazówki na temat mentora? - rzuciłam po chwili. Choć... Sama już miałam pomysł, kogo chciałabym jako trenera. Kogoś silnego, odważnego, zdeterminowanego i kogoś, kto pomoże mi wytępić złe cechy i nauczyć się jak najwięcej. Kogoś takiego jak Liepard... Ciekawe, czy ona mogłaby być mentorem. Zapytam ją o to wieczorem. Na razie czekałam na decyzję chłopaków.

Ojej, jak miło. Uśmiechnęłam się szczerze
- Dziękuje bardzo, pani Kang - powiedziałam wesoło, przyglądając się karcie. W końcu wybrałam sobie sałatkę jagodową z kawałkami kurczaka. Miałam ochotę na wielki, surowy stek, ale byli tu też roślinożercy i byłoby to chyba zbyt obcesowe... Zerknęłam na Chlupsa i uśmiechnęłam się lekko. Trochę racji miał, w końcu sprawił nam lekkie problemy, ale nie na tyle, żeby od razu być ciężarem dla drużyny...
- Mnie również interesuje medycyna. Chciałabym być w stanie pomóc w terenie, jeśli zajdzie potrzeba. Ale o wiele bardziej interesuje mnie sama walka. Pani Kang, wie pani, który z mentorów jest najlepiej obeznany z potyczkami i przeróżnymi ruchami? - zapytałam, przekrzywiając łebek. Ciekawe, o czym myśli Dido. No, prócz tego, żeby jak najszybciej uciec od Lady Puff. Ciekawe, jaka historia się za tym wszystkim kryje. Kiedyś go o to zapytam, jak już będziemy bezpieczniejsi. Na razie skierowałam uszka na kangurzycę, ciekawa, czego będę w stanie się od niej dowiedzieć - Poza tym gdyby mogła pani powiedzieć coś więcej o wszystkich mentorach to będę bardzo wdzięczna - dodałam.

Słuchałam Kang z uwagą. Wymieniła siebie samą, Augura, o którym mówiła Liepard, Noctowla, który był niezwykle mądry, o czym już wiedziałam. Poza tym z uwagą przysłuchiwałam się jej słowom o Umbreon i jej zdolnościach łowieckich. To byłoby coś dla mnie. Choć o wiele bardziej spodobał mi się opis Liepard. Skradanie się, ataki z zaskoczenia, dywersje... Tak, to chyba było to. Aż mi się oczka zaświeciły. Ale słuchałam dalej o Glass i Aperze. Ten drugi sprawił, że bardzo, ale to bardzo zachciałam go poznać. Ale jak go spotkać? Kang powiedziała, że to wysoce nieprawdopodobne, a poza tym nikt go nigdy nie widział. Jak znaleźc kogoś, kogo nie widać? Hmm... Zajmę się tym potem. Na razie zajmę się sałatką!
- Smacznego! - powiedziałam, a potem przypomniałam sobie o czymś - Bardzo dziękuję za pani wiedzę, pani Kang. Myślę, że udam się do Liepard. Jej nauki mogą mi bardzo pomóc - rzuciłam po chwili i zajęłam się sałatką - A Ty, panie krzaku? - zażartowałam z Dida widząc jak dalej się chowa. Ciekawe czy w ogóle Kang go zauważyła... Aper byłby dla niego idealnym trenerem jeśli kaczek chce uciec Lady raz na zawsze
- Hm... Drobiny i inne cząstki związane z atakami? Chętnie zobaczę o czym mowa - rzuciłam zamyślona. Plan miałam jasny - zaraz po posiłku ruszę do Magistra zobaczyć o co chodzi, a potem pokręcę się po okolicy i sprawdzę, czy zobaczę lub usłyszę coś ciekawego. Przyszłość zapowiadała się niezwykle intrygująca!

Przez chwilę nie miałam pojęcia o czym on mówi, ale po chwili uśmiechnęłam się lekko
- Dzień dobry! Nazywam się Koori, a to Dido i Chlups. Tak, dopiero wczoraj udało nam się zaliczyć testy i od dzisiaj jesteśmy strażnikami - odpowiedziałam i przedstawiłam nas, a potem słuchałam dalej co do nas mówił i ruszyłam za nim. Escavalier! Przez chwilę nastroszyłam się, ale potem potrząsnęłam łebkiem
- Wybacz... Nie miałam pojęcia, że to tylko test - rzuciłam z lekkim uśmiechem, ale po jego słowach poczułam delikatny dreszcz. Co prawda również i ekscytację, ale mimo wszystko poczułam się, jakby mi groził - Oczywiście... Gdy tylko mój mentor stwierdzi, że jestem gotowa - zażartowałam, a moje spojrzenie skierowało się w stronę Magistra. Drobinki, które pomagają stworzyć niesamowite ataki...
- A więc to było to... Nie, nic mi nie jest. No, prócz siniaków i urażonej dumy - dodałam machając uchem. Jednym atakiem niemal mnie rozgromił. Pytanie Porygona nieco zbiło mnie z tropu
- Huh... Dla nas? Właściwie... Dlaczego nie, jeśli coś znajdę, na pewno do Ciebie przyniosę - zgodziłam się. Co prawda nie miałam zamiaru specjalnie za tym biegać, ale jak na coś trafię, to z pewnością przyda mi się w zwiększeniu mojej siły. No i poza tym może będzie to fajny trening w czasie wolnym? Zobaczymy. A na razie...
- Magistrze, Escavalierze, może wy będziecie coś wiedzieli? To znaczy... Nadal zastanawiam się nad moim mentorem. Myślałam o Liepard, ale również o... Aperze... Może bylibyście w stanie mi pomóc? - zapytałam

Hm. Brzmiało to naprawdę poważnie. Był niesamowicie potężny... Westchnęłam cicho. Ale również niebezpieczny. Nie chciałabym być postrzegana w taki sposób. Chciałam pomagać pokemonom, nie tego, by się mnie bały.
- Jeśli to wszystko prawda, to macie rację. Może lepiej, by go nie spotykać - mruknęłam, po czym pożegnałam się i spojrzałam na Chlupsa - Mówiłeś, że chciałeś się spotkać z Umbreon. Pójdę z Tobą, chcę jej jeszcze raz podziękować za wyjaśnienia po teście - powiedziałam. Samica pomogła mi się uspokoić i dzięki jej słowom udało mi się przejść kolejne testy. Noctowla też potem chętnie zobaczę, ale najpierw Chlups. W końcu wystarczająco długo pokazywałam chłopakom, gdzie ja chcę iść, teraz niech oni poprowadzą.
Zamyśliłam się nieco idąc za Chlupsem i Dido. Dlaczego najpotężniejsze pokemony wzbudzały taki strach? To znaczy, to oczywiste. Chodzi mi raczej czemu nie przejmowały się środowiskiem i słabszymi stworzeniami? Przecież gdyby uważali nieco bardziej, nie byłoby aż tak źle, co nie? Huh... Na mój wilczy łebek to za dużo. Czas się odstresować zwykłą wizytą.