Cariada Island: Widownia

Growlithe rozpoczął zabawę, którą reszta w postaci dwóch lisków przyjęła z miłą chęcią. I już po chwili wszystkie trzy pokemony ganiały się po sali, trącając się nosami i przekazując dalej miano "berka". Bo chyba właśnie w berka grali. Sai tylko raz obejrzała się na swojego psiaka, ale to w sumie tyle. Wiedziała, że daleko nie odejdzie, a w razie potrzeby znajdzie ją z pomocą swojego czułego węchu, nie musiała się więc o niego martwić. Najwyżej całą trójką będą się mierzyć z bałaganem, jaki mogą po sobie zostawić ich podopieczni.
Rozmowa znajomych trenerów wciąż kręciła się wokół nadchodzących starć, w których blondynka miała w końcu brać udział. Sai niby słuchała, ale jakoś tak treść średnio do niej docierała. Wspomnienie siostry, która swego czasu wręcz maniaczyła pokazy koordynatorskie, które starszej bliźniaczki właściwie nie interesowały, obudziło w niej żal i smutek, które starała się jakoś zamaskować. Dopiero na propozycję pikniku jako świętowania zwycięstwa Vi w końcu jakoś się otrząsnęła ze smętnych myśli i nawet szczerze uśmiechnęła.
- Jestem za, jak najbardziej - stwierdziła tylko i również uniosła szklankę z sokiem do toastu.
Szybko zorientowała się, że właśnie ogłosili początek trzeciego etapu, bo dwójka pozostałych koordynatorów pojawiła się na "arenie". Nie dane jej jednak było przyjrzeć się początkowi tego starcia, gdyż zaraz zrobiło się tłoczniej w towarzystwie. Najpierw podeszła do nich kobieta, która wcześniej śpiewała jakąś fajną piosenkę, zaraz jednak zaprosiła do rozmowy mężczyznę, którego Sai chyba już gdzieś widziała. W każdym razie dziewczyna wycofała się nieco, robiąc miejsce nowoprzybyłym i nie chcąc za bardzo przeszkadzać. Wyglądało na to, że Tahira, śpiewaczka, wzięła całą ich paczkę za koordynatorów i dlatego zagadała. Diego zaś, gość w czerwonych futurystycznych okularach z poprzednich pokazów, wydawał się mało zachwycony obecnym poziomem pokazów. W końcu padło jednak pytanie skierowane bezpośrednio do Avalona i Sai, wypadałoby więc odpowiedzieć.
- N-Nie, nie jestem koordynatorem... ja tu tylko kibicuję... - mruknęła trochę niewyraźnie, znów nieco się dystansując. Robiło się zbyt tłoczno, przynajmniej w jej mniemaniu. No i co innego rozmawiać luźno w gronie znajomych, a co innego z obcymi, w dodatku dorosłymi. Znów odstawała wiekiem... niestety...

Lawendowy Zagajnik? Słyszała o tym miejscu, ale nie sądziła, by Argo czuł się tam najlepiej. Wolał tereny zalesione i ogólnie otwarte przestrzenie. Może na ten piknik Sai zabierze małą Il? W sumie będzie miała na to czas, prawda? Na wybór. Ważniejsza była chwila obecna, a tu otuchy dodało Sai zachowanie przyjaciółki, która stanęła bliżej niej. Miło z jej strony.
Diego zdążył wyparować szybciej, niż do nich podszedł, za to Tahira postanowiła podzielić się z nimi przydługą historią Ligi Koordynatorów i zdarzeń sprzed pięciu lat. Cała opowieść była dość wciągająca zwłaszcza, gdy kobieta przeszła do relacjonowania akcji. Jeden z założycieli Ligi poświęcił się, ratując publiczność, reszta obawiała się powtórki z zamachu... O ile to rzeczywiście był zamach. Chociaż takie rzeczy raczej nie dzieją się same z siebie. W powiązania Diega w zamachy, a przynajmniej ten na Ulliake Island, dziewczyna szczerze wątpiła. Chociaż... Mężczyzna kręcił się wtedy po widowni, ale podczas eksplozji już go tam od dawna nie było. Czy rzeczywiście mógł mieć z tym zamachem coś wspólnego? A może po prostu tropił zamachowca? Nie wiedziała.
Ogłoszono wynik pierwszego finałowego starcia, które wygrał Lukas. Oznaczało to, że teraz nadeszła kolej Vi. Czyli blondynka musiała opuścić towarzystwo...
- Jasne, na wszelki wypadek - mruknęła Sai z lekkim napięciem w głosie, zaraz jednak odchrząknęła i rzuciła nieco raźniej w stronę odchodzącej dziewczyny: - Dajcie popalić temu pingwinowi!
Tak o, dla podniesienia morale. Zaraz jednak przywołała do siebie Argo, chcąc w razie czego mieć go gdzieś blisko.