Cariada Island: Widownia

Krążyła między stołami z maską Ninetalesa zahaczoną gdzieś na boku głowy. Tu skubnęła jakąś przekąskę, tam uraczyła się sokiem, a wierny Argo podążał za nią krok w krok, podjadając wszystko to, co "przypadkiem" wypadało z ręki Sai. Niekoniecznie przyszła tu z powodu zabawy, bardziej chciała kibicować jednemu z uczestników. A raczej uczestniczce, biorąc pod uwagę, że faworyzowała swoją znajomą i jej liska. Może właśnie dlatego wzięła taką a nie inną maskę?
Pierwsza część pokazów była fascynująca i tu dziewczyna mogła stwierdzić z całą pewnością świata, że Vi zrobiła robotę. Jurorzy też to zresztą zauważyli, gdyż od każdego otrzymała najwyższe noty. Kolejny etap - poszukiwania w labiryncie - nie był już tak interesujący. Sai więc krzątała się tu i tam, szukając... samej nie wiedzieć czego. Nawet nie zauważyła, kiedy i ten etap się zakończył i ogłoszono przerwę przed etapem walk. W którymś momencie po prostu Argo pociągnął ją za nogawkę, zwracając jej uwagę na kogoś przy stoliku z mapojami. Sai przyjrzała się uważnie i momentalnie na jej ustach pojawił się uśmiech.
- Vi, ślicznotko! Jak dobrze cię znowu widzieć - zawołała wesoło, podchodząc do rozmawiającej z kimś znajomej. - No i nasz karnawałowy mistrz, Senzu. Byłeś cudowny, wiesz? A tu mamy... em... Tundra?
Sai patrzyła na lodowego liska trochę zaskoczona i dopiero po chwili uniosła spojrzenie na rozmówcę blondynki, rozpoznając go.
- Wybacz, Av, nie poznałam cię w pierwszej chwili - przeprosiła nieco skrępowana. - Więc spotykamy się po raz kolejny, co? Ciekawe, gdzie los pośle nas następnym razem, heh.
Trochę niezręczny śmiech miał rozładować atmosferę, chociaż może bardziej rozluźnić samą złotooką. Argo tylko przyjrzał się z ukosa swojej trenerce i pokręcił łbem z zażenowania. Wciąż brakowało jej obycia towarzyskiego, zdecydowanie...

Avalon nie miał nic przeciwko chwilowemu pominięciu go, w końcu sam uznał, że to nie on jest tu gwiazdą wieczoru. Na te słowa Sai uśmiechnęła się delikatnie, ale też nieco rozluźniła. Zaś na słowa Vi wyszczerzyła się już zupełnie.

- Oj, wierz mi, w tej pięknej sukni czy w spodniach i kurtce - wciąż jesteś ślicznotką - zaśmiała się i pochyliła lekko w jej stronę, dodając konspiracyjnym tonem: - Słyszałam i widziałam, jak kilku fajnych chłopaków komentowało twój urok i oglądało się za tobą.

Mrugnęła do dziewczyny, a zaraz potem przykucnęła przy Senzu, drapiąc go za uchem. Argo przysiadł obok, szczeknął krótko i skinął łbem, jakby chciał powiedzieć "dobra robota". Właśnie pochwalił swojego ognistego kolegę za występ!

Pozostałych koordynatorów na razie nie było widać, to jednak nie znaczyło, że nie krążą gdzieś w okolicy. Fernando nie był raczej typem, z którym by się dogadała, Lukasa za to kojarzyła z widowni na halloweenowych pokazach, był jednak raczej małomówny. Jak będzie dziś?

- Co się działo? W sumie niewiele - odpowiedziała na pytanie koleżanki. - Po powrocie z tego lodowca musiałam się wygrzać, więc zabrałam moją paczkę do gorących źródeł. Swoją drogą - polecam Słoneczny Onsen, mają tam naprawdę świetną obsługę i multum atrakcji. No, ale dość reklamy, hah. Jak tam u was od tego czasu?

Uśmiechnęła się pogodnie, popijając w spokoju sok pomarańczowy. W sumie ile czasu zostało do ostatniego etapu?

No i zrobiło się całkiem przyjemnie~~ Z Sai zszedł ten stres i dyskomfort z początku rozmowy i dała się ponieść wspólnej pogawędce. Ona znała ich, oni ją, nikt nikogo nie oceniał, a w szczególności nie patrzył z góry na młodszych. Tak, czasem ciężko być dzieckiem wśród prawie dorosłych, mimo że to tylko kilka lat różnicy. Wyglądało na to, że każde z nich po ostatniej wyprawie potrzebowało trochę relaksu i ciepła, w szczególności pokemony, nawet te lodowe.
- W sumie mam podobnie, jak już się w coś wpakuję, to za nic nie odpuszczę, heh - zaśmiała się na ostatnie słowa Vi. To nic, że zignorowała zaczepkę. W sumie tak było nawet lepiej.
Sai przyglądała się reakcjom pokemonów, których relacja chyba nieco się ociepliła. Argo nie uważał Senzu za zagrożenie, jak to miało miejsce przy pierwszym spotkaniu, a i sam Senzu po pochwałach nie przejawiał jakichś negatywnych uczuć do psiaka. Szybko jednak atencję obu ognistych pokemonów zyskała lodowa lisiczka. I choć Vulpix wyrażał zainteresowanie samiczką, tak Growlithe tylko się przywitał i obserwował.
- Ja na razie chyba też pozostanę przy roli widza - przytaknęła dziewczyna na kwestię Avalona. - Jeszcze nie do końca rozumiem wszystkie zasady, wolę więc na razie poobserwować. Moja siostra pewnie już dawno by wystartowała, uwielbiała pokazy...
Sai spuściła nieco głowę, smutniejąc zrazu. Wspominanie Il wciąż było dla niej dość ciężkie. Argo od razu zauważył tę zmianę w nastroju i szturchnął dziewczynę łapą, chcąc podnieść ją na duchu. Wzięła głębszy oddech, a gdy uniosła wzrok, na jej ustach znów był ten lekki uśmiech. I tylko oczy zdradzały głęboko zakorzeniony smutek.
- Ale nie masz się co martwić, Vi, na pewno to wygrasz - rzuciła luźno. - Senzu poradzi sobie nawet z dwoma wodnymi pokemonami.
Argo tylko szczeknął, jakby chciał tym potwierdzić słowa swojej trenerki, a potem podszedł do Vulpixa i szturchnął go lekko łapą, jakby zaczepnie. Może chciał się trochę pobawić?