Cariada Island: Hala Główna

Wyszedłem na scenę machając do publiczności. Byłem ubrany w błękitny garnitur skrojony na miarę. Jego kolor pasował do koloru Pokemona, którego miałem zamiar użyć w tym Konkursie - Prinplupa. Miałem również muszkę w niebieskie grochy - super słitaśną.
- Prinplup, scena jest Twoja! - rzekłem wypuszczając mojego Pokemona. On również miał muszkę w niebieskie grochy, identyczną jak moja - zacznijmy naszą zabawę. Na początek Water Sport. Wystrzel w górę fontannę wody i zrób nam tu mały brodzik. Już do Ciebie biegnę!
Po tych słowach zdjąłem buty i podwinąłem spodnie po czym zacząłem taplać się w wodzie z moim Pokemonem - teraz czas na Bubble!
Gdy mój stworek zaczął produkować bąbelki sam wyciągnąłem bańki mydlane z kieszeni i przyłączyłem się do niego - teraz użyj Growl, by zaśpiewać nam krótką piosenkę a na koniec Covet! Zbierz bąbelki jeden po drugim i zgnieć je tworząc nad nami deszcz drobnych kropelek! - po zakończeniu występu stanęliśmy na środku brodzika i ukłoniliśmy się a potem trzymając się za ręcę opuściliśmy arenę.

Viannea weszła na scenę jako ostatnia. Zanim zaczął się jej występ, nastąpiła 15 minutowa przerwa, której potrzebowała, by przygotować wszystko, co było jej potrzebne do szczęścia...
Ubrana była zupełnie inaczej, niż zazwyczaj - otóż założyła na siebie długą, krwistoczerwoną suknię ze srebrnymi elementami, która falowała z każdym ruchem dziewczyny. Jej dłonie ozdobione były srebrnymi błyskotkami, na szyi zaś zawiesiła łańcuszek nawiązujący do elementu, który przedstawiała jako jedyna - ognia. Jej twarz skryta była za maską białego wilka, jej ulubionego zwierzęcia, a włosy upięła w wysoki kok, przytrzymywany przez spinkę z białego złota.

Światło przygasło, muzyka, która umilała wszystkim przerwę między występami umilkła. Viannea spojrzała na publiczność, uśmiechając się ujmująco
- Panie, panowie, pokemony i zwierzęta. Przedstawiam wam jedynego w swoim rodzaju pokemona, władcę ognia, mistrza w swojej dziedzinie i przede wszystkim niezwykle słodkiego pokemona - Vulpixa o imieniu Senzu! - powiedziała, po czym wycofała się do tyłu. Podczas jej ustępowania ze sceny rozbrzmiała muzyka, a dwa słupy światła, które do tej pory oświetlały jej sylwetkę, ustawiły się na środku sceny. W chwili, gdy zabrzmiał puzon, na platformę tanecznym krokiem wkroczył Vulpix. Nie wyglądał jednak tak, jak zazwyczaj - jego futro pokryte było ekologiczną farbą. Każdy ogon miał inny kolor, grzywka pofarbowana została na róż i złoto, a na pyszczku posiadał jaśniejsze paski i kółka, łączące się i tworzące ujmującą maskę.
Pokemon nie przestając dreptać w miejscu skłonił się, po czym pokaz rozpoczął się na dobre!

Pierwszym ruchem, który pokemon wykonał, był Tail Whip - do rytmu nieustającej muzyki zaczął machać energicznie ogonami, w takim tempie, że kolory niemal zlewały się ze sobą, tworząc niesamowitą wariację. W pewnym momencie(0:44) Vulpix uniósł swój pyszczek i wystrzelił z niego strugę ognia. Płomień, podsycony Omnious Wind, wzniósł się w górę i rozjarzył wielki metalowy napis "Senzu", utrzymujący się na niepalnych linach. Lis zapozował, ustawiając się bokiem i wypinając pierś, by dokładnie wyeksponować swoje urocze ciało. Pokemon wrócił do tańczenia, a jego trenerka do niego dołączyła. W końcu stanowili duet, zresztą świetnie dobrany, wirując w świetle reflektorów. Ich ruchy były zsynchronizowane z muzyką i ze sobą nawzajem. Oboje radośni, uradowani nie tyle samym występem, a swoją własną obecnością. Biło od nich szczęście. Po chwili muzyka zaczęła cichnąć. W ostatniej pozie Vulpix wskoczył w wyciągnięte dłonie swojej trenerki, a ta uniosła go nad głowę. Pokemon wystrzelił nad siebie niewielki płomyczek, a wtedy muzyka umilkła na dobre. Nie była już dłużej potrzebna.

Na tym jednak nie zakończył się występ. Nadal mieli nieco czasu. Vulpix zgrabnie wyskoczył z objęć Viannei, robiąc salto w powietrzu i lądując na przednich łapkach, na których zrobił dwa kroczki, po czym usiadł na zadku
- Vuulpix! - jednym "słowem" zwrócił na siebie uwagę całej widowni. Vi stanęła znów z tyłu
-Senzu to pokemon energiczny, uroczy i przede wszystkim skory do wywoływania radości. Lubicie fajerwerki? - zapytała dziewczyna. Lisek tylko na to czekał. Wokół niego rozszalały się siły natury - niewidoczny wiatr utworzył trąbę powietrzną wokół niego, po czym ten wykonał atak Swift. Gwiazdki wpadły w wir powietrzny, układając się w dwa okręgi mniej więcej w połowie wysokości pomieszczenia. Pokemon pozwolił im unosić się przez chwilę, by w końcu wystrzelić w ich stronę Heat Wave. Płomień migotał i zmieniał kolor z błękitnego na niebieski, a w końcu na fioletowy sięgając celu.
Gdy tylko ogień dotknął wirujących kształtów, te wybuchły, strzelając różnokolorowymi iskrami wokół siebie. Vi podeszła do swojego pokemona
- Jestem zdania, że nie należy podawać deseru przed daniem głównym, a to była dopiero przystawka. Mamy z Senzu nadzieję, że podsyciliśmy wasz apetyt, moi drodzy. Do zobaczenia - powiedziała dziewczyna. Razem z Vulpixem ukłonili się. Przez 10 sekund rozbrzmiała z powrotem muzyka, a oni tanecznym krokiem wycofali się za kurtynę
- Świetny występ, mój drogi - wyszeptała dziewczyna do swojego towarzysza, biorąc go na ręce

Dziewczyna przygryzła wargę. zagadki... Nienawidziła zagadek. Zwłaszcza, gdy były w formie wiersza. Chyba naprawdę za bardzo przejęła się konkurencją i niepotrzebnie im to ułatwiła... Westchnęła więc ciężko, wpatrując się w mapę
- No dobra, Senzu. Na razie chodźmy poszukać czegokolwiek, co mogłoby przypominać coś z tego. Zaczniemy od lewej strony - rzuciła, po czym razem ze swoim pokemonem. Gdy doszła do pierwszego skrzyżowania spojrzała na mapę i udała się w lewo, potem w prawo, a potem znowu w lewo. Znalazła się przy pierwszym znaku zapytania. Następnie udała się na południe, jedyną trasą, którą mogła wybrać. Ruszyła według mapy do drugiego znaku, umieszczonego na samym dole mapy, a potem zaczęła wracać na górę, do zapytajnika umieszczonego w kółku. Spodziewała się tam jakiejś fontanny, czy czegoś podobnego. Na sam koniec udała się do znaku zapytania umieszczonego na środku mapy, ale nie tego w centrum, a tego nieco u góry. Planowała zatrzymać się tam i zobaczyć, co udało jej się znaleźć... Spojrzała jeszcze raz na kartkę z zagadkami. Być może po tym, co ujrzała, będzie w stanie odgadnąć choć jedną postać. Nienawidziła zagadek. Mówiła to już, prawda?

Mapka Vi

Niezadowolony werdyktem sędziów ruszyłem w labirynt stworzony przez żywopłot. Ewidentnie prowadzący nie robili nigdy imprez na basenie, na których wzorował mój występ. Teraz jednakowoż byliśmy w środku ogrodu. Prinplup dzielnie wędrował obok mnie. Mogliśmy jedną Hydropompą zrobić sobie przejście w każdym kierunku, ale chyba nie na tym miało polegać użycie Pokemona w tym zadaniu. Poszedłem na lewo uznając, że będzie to lepsza droga. Nie miałem jakiegoś specjalnego planu. Zacząłem skrecać to w lewo to w prawo robiąc sobie oczywiście przy tym słit focie z napotkanymi postaciami. Co do samych zagadek zaprezentowanych na początku to nic mi one nie mówiły więc postanowiłem je olać. Szans na zwycięstwo nie było, więc nie warto było się nimi za bardzo przejmować.
https://ibb.co/pfZ7tFN

Wyniki pierwszej rundy, nieco zdziwiły Lukasa. Nie spodziewał się, że pokemon znający raptem kilka ruchów może spisać się tak dobrze. Teraz zadanie wydawało się łatwiejsze. Pytanie tylko czy faktycznie takie było. Mapa ogrodu, a raczej labiryntu nie była zbyt skomplikowana. Chłopak wraz z Staryu postanowił udać się na lewe skrzydło, by dokładnie przeczesać teren.
- Startyu może nie jest to dla Ciebie idealny teren, ale gdy zauważysz jakąś z fontann, nie krępuj się i nawadniaj.
Pokemon rozgwiazda nie był może idealnym partnerem na taki typ wędrówki, ale ta pewno o wiele lepszym niż Magikarp. Odnajdując posągi przedstawiające postacie zamierzał robić zdjęcia, a właściwie selfie wraz ze swoim towarzyszem. Rzucił też okiem na zagadki.
- Tańczący banan?
Wymamrotał na głos, ale nic mu to nie mówiło. Pozostałe dwie zagadki, również nie należały do najłatwiejszych. Cóż, łatwiejszy etap? Chyba jednak nie.

Mapa:

Robiłem swoje zdjęcia na bieżąco więc nie musiałem cofać się do punktow kontrolnych. Ruszyłem zatem raźnym krokiem dalej przed siebie.
- Prinplup, podlej te rośliny Water Sportem, jakieś takie niemrawe są - rzekłem do mojego stworka przemieszczając się przez korytarze zieleni. Kolejne selficzki robiły się jak tosty z serem, szybko i apetycznie. Nie było czasu do stracenia. Kątem oka dojrzałem przewężenia w okolicy placu środkowego. Może pomysł wyrąbania krzaków z użyciem Hydropump jednak zostanie zrealizowany? Miałem na to wielką ochotę. Tymczasem jednak skupiałem się na niezgubieniu się w tych zaroślach. W sumie to nawet ładnie wyszedł im ten ogródek. Kiedyś może sobie taki ufunduje.

Spoiler:

Lukas Volt wyjątkowo beztrosko podszedł do zadania z zagadkami i statuami. Dla niego najważniejszy był tylko udział i doświadczenie z tego rodzaju zawodów. Nagroda główna? To mogła być tylko dodatkowa wartość dodatnia.
- Staryu świetnie sobie radzisz, oby tak dalej. - pochwalił pokemona za wykonywaną pracę.
Kontynuował marsz skrupulatnie nakreślając na mapie kolejne punkty, które już odwiedził. Z każdym posągiem robił sobie odpowiednie zdjęcie wraz ze swoim Staryu.
- Ten labirynt wygląda na nieco większy niż przypuszczałem początkowo. - zagadał do swojego pokemona.
Roślinność była jednak bardzo bujna i przyjemna dla oka. Ktoś mądrze ją zaprojektował i pielęgnował, gdyż nie było mowy o jakimkolwiek ominięciu ścian. Zajrzenie na sąsiednią dróżkę? Wykluczone!
- Po całym tym spacerze mam ochotę na wizytę w SPA. Co ty na to? -- skierował wzrok na swojego pokemona, licząc na energiczną odpowiedź.
Taki wykańczający spacer nie był czymś, co mogło się podobać wodnemu pokemonowi. Więc jak najszybsze skończenie tego etapu było koniecznością!

Mapa: