I'll make my own future, I won't leave it to fate

"Jak wolisz." Wzruszyłem ramionami po czym kontynuowałem zabawę z moimi podopiecznymi. Chwila takiego relaksu jest dla mnie bardzo wskazana po stresie jaki do tej pory w tym tygodniu przeszedłem i przed stresem który będę musiał jeszcze przejść.

W trakcie zabawy Lencho ponownie zaczął wyczytywać informacje z Serebii, tym razem o Chatot. Słuchałem go tylko w połowie, bo zgubił mnie zaraz po pierwszym 'Ditto'. Pokręciłem głową, co robię coraz częściej w ostatnich czasach - muszę uważać, żeby nie uszkodzić sobie w jakiś sposób szyi. "Po pierwsze - zrozumiałem tylko połowę z tego co przed chwilą powiedziałeś." Jak zwykle, większość potoku słów który wylewa się z jego ust jest na jednym wdechu. "Po drugie, skąd Ty w ogóle znasz takie słowa jak 'konfundujące'? Nawet ja nie do końca wiem co to znaczy. W sensie, domyślam się biorąc pod uwagę kontekst i znajomość angielskiego, ale serio? 'Konfundujące'?" Byłem dość zaskoczony doborem jego słownictwa. Lencho nadal potrafił mnie zaskakiwać swoją nietypowością.

"Ale odpowiadając na Twoje pytanie - nie wiem. Bardziej ciekawiłoby mnie, czy gry w naszym świecie powstały na bazie świata Pokemonów, który gdzieś tam istnieje. Może alternatywne rzeczywistości? Ale, jeśli rzeczywiście najpierw były Pokemony a potem gry, to stawia kolejne pytanie - jakim cudem twórcy gier wiedzieli? Musieliby mieć stały dostęp do tego świata aby tworzyć coraz to nowsze gry z coraz to nowszymi Pokemonami, nie?" Teoretyzowałem gładząc Kageto po szarym futrze.

Czas minął szybko i dość przyjemnie. Prawie jak zawsze jeśli chodziło o spędzanie go z Lencho. Póki co nie zaprzątało mi to myśli, jednak pomysł, że już niedługo istnieje możliwość, że nie będę mógł się codziennie z nim tak spotykać, nieco ściskał mnie za serce. Wkrótce też u wrót parku dostrzegłem Melody oraz jej kompana. Poklepałem Lencho po klatce piersiowej i wskazałem na parę. "Patrz, to oni. Tylko pamiętaj, zachowuj się normalnie. Z tego co wiem są mniej więcej w naszym wieku, pomimo dość młodego wyglądu." Wyjaśniłem po krótce i założyłem ponownie bluzę. Chyba powinienem zainwestować w lycrową bluzkę z długim rękawem czy coś w tym stylu. Mógłbym zawsze zakładać pod spód żeby moja skóra była schowana nie ważne czy mam na sobie bluzę czy nie.

"Hej Melody, hej Loki." Rzuciłem do zbliżającej się pary i łypnąłem na Kageto. Tego typu zachowanie było dla niego normalne, ale tym razem wydawał się nieco bardziej gotowy do ataku niż poprzednio, dajmy na to, gdy pierwszy raz spotkał się a moim ojcem. Melody jednakże szybko wyjaśniła dlaczego Poochyena tak się zachowuje a ja zacząłem marszczyć brwi. "Pokonaliście stado?" Zapytałem niemal w tym samym czasie co Lencho, jednak powód mojej dociekliwości był zapewne trochę inny od powodu Lencho. "Dlaczego walczyliście z całym stadem?" Wcześniej, gdy Melody pokazywała mi swoje Pokemony nie zauważyłem wśród nich żadnej Poochyeny, co oznaczało, że raczej nie walczyli z nimi po to, żeby je schwytać. "Pytam, bo tego malca znalazłem na skraju śmierci."

Jeszcze jeden detal rzucił mi się na myśl w tejże chwili. Jeśli Melody podróżuje już jakiś czas i jest doświadczonym trenerem, to dlaczego ma tylko trzy Pokemony które wyglądają tak... Podstawowo? I czy serio dała radę przepędzić całe stado takich wilków posiadając tylko trzy Pokemony? Może jakichś mi nie pokazała?
Coś tu delikatnie mi śmierdziało, sprawiając, że zacząłem mieć się na baczności.

Westchnąłem głośno. "No nie mogę powiedzieć, żeby kolega i nas przywitał z otwartymi ramionami." Zerknąłem na Kageto powierzchownie przyjmując to co powiedziała Melody. "No dobrze Kageto, dobrze. Chodź, popilnujesz mnie stąd." Otwierając mój stary plecak zaproponowałem aby szczeniak wskoczył do środka. Już wcześniej przymierzał się do wygrzewania się w tornistrze, co prawda nie tym, więc pomyślałem, że może to być niezłe rozwiązanie. Będzie mnie cały czas miał po opieką, nie będzie plątał się pod nogami i nie będzie zmuszony wylądować w PokeBallu. "A Ty Ikusaba odpocznij. Na pewno trochę się zmęczyłaś zabawą." Swój wzrok skierowałem tym razem w stronę nasionka. Wycelowałem w nią należącą do niej kapsułą i wycofałem ją do niej. "Dawaj Ogawa - zbieramy się!"

"No dobra, prowadźcie." Przytaknąłem parze i kiwnąłem do Lencha. "Co porabialiście przez te ostatnie kilka dni?" Zapytałem aby wypełnić czymś ciszę. Nadal jednak miałem wrażenie, że coś nie do końca mi pasuje. Może tylko mi się wydaje i teraz sobie wmawiam jakieś teorie spiskowe, ale mam wrażenie, że Melody nie powiedziała mi wszystkiego - że pominęła jakiś niewygodny detal lub, że przedstawiła mi jakąś półprawdę. Te wilki rzeczywiście wyglądały na niebezpieczne ale do tej pory nie obiło mi się o uszy, żeby w okolicy czaiła się jakaś większa grupa dzikich Pokemonów zażarcie broniąca jakiegoś terytorium. No i jeszcze to w jaki sposób Melody i Loki podchodzą do dzikich Pokemonów... Może to ja jestem za miękki? To w końcu oni są tymi bardziej doświadczonymi trenerami. 'Ach, zaraza. Pewnie znowu niepotrzebnie tyle nad czymś myślę. Nie wszystko musi mieć drugie dno...' Wzruszyłem mentalnie ramionami podążając za grupą.

"To ciekawe." Skomentowałem. "Nigdy bym nie przypuszczał, że cokolwiek silnego ukrywałoby się na terenach Dendemille czy jej obrzeży." Nie wiem czemu, ale moje rodzime miasteczko bardziej wydawało mi się lokacją startową gdzie Pokemony raczej są słabe i przystępne dla początkujących trenerów. Ale to może dlatego, że podchodziłem do sprawy jako żółtodziób a nie jako obeznany trener. "T-treecko?" Powtórzyłem za Melody. "Sama nazwa kojarzy mi się z drzewami. Poza tym pierwsze słyszę."

Doszliśmy wreszcie na skraj wcześniej wspomnianego lasu. Bywałem tu kilka razy ale nigdy sam i nigdy nie zagłębialiśmy się za daleko. Widząc jak Lencho zbliża się do Melody poczułem niepokój, szczególnie, że był nią wcześniej zainteresowany. Co tu dużo gadać - nie myliłem się co do jego zamiarów. Położyłem dłoń na twarzy masując się po brwiach i odwracając głowę w drugą stronę. 'O stary co za cringe. A prosiłem go, żeby się jakoś zachowywał. Dwadzieścia minut temu poznał dziewczynę i już prosi ją o numer telefonu sugerując nawet randkę w przyszłości.' Delikatnie skręciło mnie ze wstydu. Ale dobrze - tak będzie lepiej. Wolę, żeby sam poprosił ją o numer niźli żeby truł mi potem dupę, kiedy dowie się, że go posiadam.

Kręcąc głową odmachałem przyjacielowi kiedy nas opuszczał. "Będą zdjęcia jak będę pamiętał - czyli raczej ich nie będzie!" Lencho doskonale wiedział, że nie lubiłem robić zdjęć. Może dlatego, że nie umiałem, może dlatego, że nie miałem do tego głowy, a może dlatego, że jakoś mnie to zbytnio nie jarało. Wzdychając zwróciłem się do Melody i Lokiego. Zastanowiłem się chwilę nad odpowiedzią. "To może najpierw wy mi pokażecie co i jak? A i co to właściwie jest?" Zapytałem wskazując na coś, co wyglądało jak farbowane kostki cukru. Zauważając jednak zainteresowanie Ogawy od razu domyśliłem się, że jest to coś do zjedzenia - pewnie raczej dla Pokemona.

"Ogawa to generalnie lubi dobrze zjeść, ale to tak jak każdy chyba." Skomentowałem. Na pewno, podobnie jak człowiek, miała swoje ulubione dania i smaki, ale do tej pory nie zauważyłem jakiejś ogromnej różnicy w jej zachowaniu gdy zjada coś słodkiego przeciwko jej zachowaniu gdy zjada coś gorzkiego czy kwaskowatego. Może wypadałoby zacząć eksperymentować? Ciekawe czy jakby Ikusaba dostała do jedzenia coś co bardzo lubi to czy przyśpieszyłoby to jej ewolucję...

Pozostawiając te nieco bardziej zaawansowane taktyki jeśli chodzi o dbanie o Pokemony podążyłem głębiej w las za Lokim i Melody. Temperatura szybko spadła do bardziej znośnej i bluza już tak bardzo mi nie przeszkadzała. Generalnie nie przepadałem za lasami - nie wiem to jakiegoś rodzaju fobia z czasów gdy jeszcze byłem czarnowłosym młokosem denerwujących wszystkich naokoło. Oczywiście podróż przez te gęstwiny z ludźmi nieco bardziej kompetentnymi ode mnie oraz z Pokemonamy dysponującymi magicznymi umiejętnościami dodawała mi otuchy, jednak uczucie niepewności i świdrujące we mnie uczucie niepokoju nie ustępowało. Jednym uchem słuchałem objaśnień moich towarzyszów a drugim nasłuchiwałem czy gdzieś za nami nie łamie się jakaś gałązka lub czy liście jakoś dziwnie nie szeleszczą.

Melody i Loki zaczęli majstrować coś przy polanie na którą się natknęliśmy a ja obserwowałem. "Domyślam się, że to jakiegoś rodzaju pułapka, czy też zasadzka?" Zapytałem szeptem wyczuwając, że raczej wypadałoby być cicho. "Szczerze nie spodziewałem się, że polowanie na Pokemony będzie tak skomplikowane. Sądziłem, że wchodzi się do lasu, szuka kilka minut i potem łapie swoje znalezisko. To bardziej przypomina tą grę Monster Hunter, albo zlecenia w Wieśku." Szeptałem w połowie do siebie a w połowie do Melody z którą obecnie znalazłem się w krzaku.
Nie powiem - dość niecodzienna sytuacja. Chłopak i dziewczyna chowający się w krzaku aż śmierdzi czymś 18+, a Melody akurat jest dość ładną dziewczyną - o czym świadczy z resztą popularność jaką się cieszy. Oprócz Lencho którego zauroczyła od pierwszego wejrzenia wydaje mi się, że Loki też kręci się obok niej na więcej niż jeden sposób. Co prawda wygląda dość młodo, ale z tego co się orientuje raczej jest pełnoletnia. Nie?
"To teraz co." Musiałem własnoręcznie przerwać tok myśli który prowadził mnie w coraz to dziwniejsze miejsca. "Po prostu czekamy? Co zrobimy jak ten cały Treecko się pojawi?"

Czas powoli zaczynał się nam dłużyć - no, przynajmniej mi zaczynał się dłużyć. Siedzenie w krzakach, w chłodnawym lesie, obserwując pustą polanę nie należało do najciekawszych i bardzo wciągających zajęć. Uczucie niepokoju zaczęło we mnie narastać - stawałem się coraz bardziej świadomy dziwnych dźwięków, podejrzanych szelestów i nietypowych huknięć dochodzących gdzieś z głębi lasu. 'Oby to się jak najszybciej skończyło...' Moje życzenie zostało dość szybko spełnione.

Z jednego z okolicznych drzew stojących zaraz na skraju polany zeskoczyła mała zielonkawa istota. Była niska i bardzo zwinnie poruszała się na dwóch dolnych kończynach. Spojrzałem na Melody pytająco, już mając coś mówić, ale widząc jej minę nie potrzebowałem werbalnego potwierdzenia - to był ten cały Treecko. Bardzo fajnie wyglądająca jaszczurka pobiegła do smakołyków pozostawionych przez Melody a po chwili ich właścicielka wyszła mu na spotkanie.

Nie minęła nawet minuta gdy rozpoczęła się walka pomiędzy jej Eevee a dzikim gekonem. To był pierwszy raz gdy widziałem prawdziwą walkę z bliska - dobra nauka teorii na moje nadchodzące starcie z nauczycielem. Sam pojedynek wyglądał dość spektakularnie - Pokemony jakby tańczyły, wymieniając się atakami, robiąc pewne uniki, korygując swoje położenie na polu walki oraz szukając idealnej okazji aby wykonać silny oraz celny atak. Zbierało się na remis do póki lisek nie pokazał swoich prawdziwych kolorów - zupełnie jakby do tej pory tylko testował Treecko, czy w ogóle nadaje się na członka drużyny. No i oczywiście trzeba wspomnieć o samej Melody, której pewna i opanowana ręka wiodła jej towarzysza do zwycięstwa, wydając szybkie i zdecydowane rozkazy oraz wybierając zawsze najlepszy możliwy ruch w danej sytuacji.

Gdy było już po wszystkim wyszedłem z krzaków otrzepując bluzę z liści i kurzu. "No, no!" Zagwizdałem ze szczerym podziwem. "Muszę przyznać, że póki co sporo się nauczyłem." Zbliżając się do Melody oraz jej nowego podopiecznego wyciągnąłem telefon z zamiarem zeskanowania go. Ciekawe czy bez zasięgu aplikacja PhoneDex w ogóle zadziała? "Czemu akurat zainteresował was ten Pokemon? Znaczy wygląda bardzo fajnie, ale czy coś jeszcze oprócz estetyki było waszą motywacją?" Kucnąłem przy jaszczurce przyglądając się jej z bliska.
"To teraz co? Moja kolej mam rozumieć? Mam to zrobić tak jak wy? Zostawić jakąś przynętę i czekać? Czy sugerujecie mi inne podejście?" W zasadzie miałem kilka przekąsek dla Pokemonów od Lencho i nawet kilka zwykłych słodyczy - można by było spróbować ich sposobu.

"W zasadzie..." Powiedziałem zastanawiając się chwilę. W ogóle nie poświęciłem takiej myśli żadnego czasu. W zasadzie nawet nie przychodziło mi do głowy, że tworząc drużynę trzeba jakoś w szczególności zwracać uwagę na typy. Myślałem bardziej, że działa to na takiej zasadzie, że bierzesz swoje ulubione czy najsilniejsze osobniki i ta-da masz drużynę. Najwidoczniej było tu trochę więcej niuansu.

"Ach! Daj mi sekundkę muszę coś sprawdzić..." Wkładając rękę do plecaka w którym siedział Kageto zacząłem na ślepo szukać notatek od Fleur - w końcu była tam tabela typów. Jeśli znajdę jaki typ sprawia Ogawie problemy to wtedy będę mógł znaleźć drugi typ, który będzie go kontrował. Okazuje się, że nie licząc Normalnego podtypu Chatot, jej największe słabości to Elektryczność, Lód oraz Kamień. 'To była ta łatwa część - teraz znaleźć typ, który pokrywa te słabości.' Jeżdżąc placem po wykresie główkowałem dalej. Całe szczęście tabelka była bardzo czytelna, pozwalająca na łatwe i szybkie odnajdywanie informacji. "Wygląda na to, że najbardziej przyda mi się teraz jakiś Pokemona Walczący albo Ziemny." Poinformowałem Melody gdy znalazłem już potrzebne informacje. "Jakieś pomysły? Zostawianie przynęty na ślepo może przyciągnąć jakiegokolwiek Pokemona a nie wiem jak efektywne jest szukanie na własną rękę."

"Jaskinie, huh?" Zahuczałem na wieść o naszej następnej lokacji. Wchodzenie do ciemnych i wilgotnych grot to nie do końca to co sobie wyobrażałem na tej wyprawie. Raczej chodzenie na powierzchni, tarzanie się w trawie, szperanie po krzakach. "No dobra, skoro tak mówicie, to prowadźcie." Pomimo tego, że czysto teoretycznie powinienem być lepiej zaznajomiony z tymi terenami pozwoliłem moim towarzyszom przewodzić. Rzadko zaglądałem do lasu o do okolicznych jaskiń tym bardziej.

Niedługo natknęliśmy się też na szereg dziur w skale - wejścia do systemu jaskiń. "Cóż, możemy spędzić trochę czasu na szukaniu naokoło jaskini i generalnie na terenie góry. Jak nic nie znajdziemy to na wszelki wypadek zabrałem ze sobą latarkę, aczkolwiek jedna może nam nie wystarczyć." Powiedziałem towarzyszom oferując Ogawie powrót do kapsuły. Skoro nie czuła się na siłach wchodzić do zamkniętego systemu jaskiń, to wcale nie zamierzałem jej do tego zmuszać. "To jak? Najpierw przeczesujemy teren i dopiero potem wchodzimy do środka?"