~Po niekończącym się śnie, w tym świecie nicości...~

Profesor obdarzył ciebie kolejnym uśmiechem. Ten był już bardziej wymowny i nieco wymuszony. Niby mężczyzna nadal chciał być uprzejmy, ale wolał wrócić do swoich obowiązków. Prawdziwa natura naukowca właśnie wychodziła na światło dzienne. Normalnie NPC traktowali gracza "przyjaźnie" i spełniali jego wszystkie oczekiwania. Najwyraźniej tutaj każdy miał "jakiś" charakter, jak również potrafił nieźle grać.
-Nie musisz mi dziękować chłopcze. Po prostu dbaj o swojego, nowego przyjaciela. Możesz czasami przesłać mi wiadomość jak sobie radzicie. Jeśli będą inne, ważniejsze sprawy, to dam znać. Tymczasem wybacz, ale obowiązki wzywają.- Profesor mówił spokojnie, jednocześnie wyciągając z kieszeni swoją wizytówkę. Widniało na niej: imię, nazwisko, numer, e-mail, specjalizacja i miejsce "przebywania". Chwilę później Profesor uścisnął tobie dłoń na pożegnanie. Grzecznie wskazał tobie drogę do wyjścia, a sam zniknął za poprzednimi drzwiami. Mogłeś pomyszkować wewnątrz budynku bądź mogłeś wrócić do własnych obowiązków. Chyba, że chciałeś przeskanować malucha...