Triton Island - Widownia

Vi już miała wyjść, gdy usłyszała słowa Tahiry. Zmrużyła oczy
- Prywatne rzeczy ludzi są ich prywatnymi rzeczami. Niezależnie od tego, co o nim myślisz. To już nawet nie jest przestępstwo, tylko zwykłe chamstwo i wścibstwo. - powiedziała prosto do kobiety, po czym pokręciła głową
- Powinnaś się wstydzić - dodała, po czym ruszyła w swoją stronę, nagle rozeźlona. Jak można być tak irytującym człowiekiem jak ta dwójka? W połowie drogi usłyszała słowa Sai
- Wiesz... - zawahała się, po czym potrząsnęła głową - Niekulturalne byłoby gdybyś ją popchnęła i nie przeprosiła. Według mnie bardzo dobrze zrobiłaś. To ja jestem ta zła i niekulturalna... Ale szlag mnie trafia jak widzę coś takiego. To tak... - dziewczyny akurat skręciły w korytarz, więc nie było ich widać z sali. Vi utworzyła na dłoni niewielki płomyczek - To tak, jakby ktoś poznał mój sekret i zaczął machać nim na lewo i prawo - dokończyła zdanie, po czym zgasiła płomyczek. Razem z Sai weszła do sali, w której miał siedzieć Jardiniero. Starszy mężczyzna, który jako jeden z nielicznych zdobył jej zaufanie i akceptację. Ciekawe, co miał ciekawego do powiedzenia...

---

Niestety, w połowie drogi usłyszała gong. Obejrzała się. Walka Killjoya się zakończyła i sędziowie wzywali ich na pozycje! Viannea pokręciła głową
-Wygląda na to, że to nasz czas. Hej, Sai, trzymaj kciuki za nas oboje - powiedziała dziewczyna i udała się do wyjścia. Ostatnia walka i te koszmarne pokazy dobiegną końca!

Gdy Pokazy dobiegły końca Vi i Avalon zeszli do reszty na Widownię. Tam Owens i Tahira wiwatowali na cześć waszej walki. Na miejscu czekała również Sai, która "pocałowała klamkę". Ku jej zdziwieniu drzwi do sali Jardiniero były zamknięte. W momencie, gdy zabrzmiał ostatni gong - te same drzwi jakby chrupnęły. Ujrzeliście jak uchylają się delikatnie. No to Ci dopiero!
-Gratulacje Avalon, Vi! Świetnie sobie poradziliście! Z tego co widzę, co niektórzy już zapewnili sobie występ w Grand Festival.- powiedziała Tahira swoim śpiewnym głosem i uśmiechem wymalowanym na ustach. Owens jak zwykle rzucał monolog jacy byliście wspaniali, lecz nikt nie zwracał na niego specjalnej uwagi.

@Vi @Kitsune @Killjoy

No, powiedzenie że nie spodziewał się wygranej byłoby za mało. Uważał, że Vi udałoby się wydostać z tej.. kiepskiej sytuacji z punktami. Ale też rozumiał, że miała dosyć użerania się z sędzią, a ciągnięcie walki na siłę nie było przyjemne.
Teraz nie pozostało jednak nic innego, jak powrót na widownię. Pokemony już schował do ich kul, żeby odpoczęły, a do tego rozpiął nieco żakiet. Nie było mu wprawdzie gorąco, ale zaczynało się robić niewygodnie.
- Poszło ci świetnie. - powiedział do dziewczyny, kiedy znalazł się na widowni. Byłoby niezręcznie gdyby nic nie powiedział, przynajmniej według niego. Dopiero po chwili zwrócił uwagę na Tahirę i jej gratulacje. - Uhm, dziękuję.
Teraz pozostała kwestia tego, co pan Jardiniero chciał im przekazać. No i czy zamachowiec się mimo wszystko pojawi. Wolał być gotowy w razie wypadku do walki.

Dziewczyna weszła na widownię z podniesioną głową. Nigdy nie uważała, że porażka to coś, czego należy się wstydzić. Zwłaszcza, jeśli przeciwnik naprawdę jest lepiej przygotowany do pojedynku. Uśmiechnęła się do Avalona na jego słowa, a potem schowała rozgoryczoną Księżniczkę i niezadowolonego Senzu. Jej pokemony jeszcze muszą się wiele nauczyć
- Tobie również. Gratulacje. Ta wstążka Ci się należała - rzuciła bez cienia zawiści. Jej wystarczyła jedna.
Chwilę potem poczuła, jak jej przyjaciółka tuli się do niej i zaśmiała się na jej "słowa pocieszenia"
- Może. A może nie. Czasami trzeba wiedzieć, kiedy ze sceny zejść. Następne pokazy sobie odpuszczę, ale na Grand Festival przygotuję się o wiele lepiej. Av, chciałabym Cię tam spotkać. Zrobimy sobie rewanż, co? - zaproponowała. Potem razem z przyjaciółmi udała się w stronę sali C. Sai miała rację - nie należy kazać czekać komuś, kto może rozsypać się ze starości
- Ach, zapomniałam! Avalon, Sai, po powrocie do domu robimy sobie piknik w Zagajniku. Av, obiecałeś na poprzednich pokazach, nie wywiniesz się! Teraz mamy już dwie wstążki do uczczenia

W sumie to się ucieszył, że Vi była z siebie jednak dumna i z uniesioną głową przyjęła przegraną.. chociaż na dobrą sprawę, to nawet nie tyle przegrała co stwierdziła że ma dosyć gadania ich sędziego i nie chciała mu pewnie dać satysfakcji z ogłaszania jej porażki. Już wolała zrobić to osobiście, i mężczyzna to szanował. On by próbował do upartego, nie ważne jak źle by mu szło.
- Postaram się nie zapomnieć. - powiedział, kiwając głową. To nawet nie tak że wcześniej zapomniał - po prostu coś innego wbiło mu się w grafik i nie znalazł czasu. Teraz jednak spróbuje nad tym zapanować, bo wie że mu nie odpuszczą.

Nie wiedział czego się niby spodziewać kiedy wejdą do pomieszczenia, ale zdecydowanie nie spodziewał się.. takiej sceny. No i nie dane im było zareagować, bo uzurpator zaraz wypuścił bombę dymną i uciekł przez okno.. do innego pomieszczenia. Zakaszlał, powstrzymując się od rzucania wyzwiskami czy zapalania się (już wystarczy że z samego szoku się 'napuszył', ale w zamieszaniu oraz jego ubiorze łatwiej było mu to ukryć).
- Nic mi nie jest.. - mruknął trąc się po twarzy. Dym dalej gryzł go w oczy, ale nic mu nie było. Zwrócił się jednak do dziewczyn. - A wy?

Pozbierał się mniej więcej w tym samym czasie gdy Owens wrócił z raportem. Rzeczywiście brzmiało to podejrzanie, że gdzie niebezpieczeństwo tam pojawia się Diego, ale czy to on stał za zamachami to tego jednak nie wiedzieli. A to, że wybiegł z tamtego pokoju jeszcze nie było solidnym dowodem.
- Nie ufam Diego, przyznaję, ale to byłoby za łatwe. I przy jego wyglądzie i tym że jest na widowni co pokazy, to prędzej czy później ktoś by się skapnął że się gdzieś wymyka i przebiera. - wyrzucił z siebie. Był głównym podejrzanym, ale z góry zakładanie że stał za tym wszystkim mogłoby ich odciągnąć od poszukiwania prawdziwego złoczyńcy.
- To co teraz? Ewakuacja? Czy jednak go idziemy szukać? - zapytał w końcu. Przecież nie będą tak tutaj siedzieć i czekać na cud.

Viannea prychnęła pogardliwie, oczywiście już po tym, jak się pozbierała z ziemi. Jej pokemony były przemęczone po ostatniej walce
- Jestem cała. A pan powinien powstrzymać swoje teorie spiskowe. Już widzę, jak Diego wypada stąd w masce i dziwnych ciuchach, po czym wpada do sali B, przebiera się w swoje normalne ciuchy w których go widzieliśmy w mniej niż minutę i wybiega zanim pan tam dotarł. Doprawdy, żałosne - powiedziała dziewczyna pogardliwie. Nienawidziła wprost takiego bezmyślnego rzucania oskarżeniami. Spojrzała na Avalona
- Możemy jej to zostawić, poradzi sobie. Pomóżmy ewakuować się ludziom, trzeba uspokoić przerażony tłum, a mam wrażenie, że akurat z tym sobie świetnie poradzimy - dodała. Z jej głosu bił spokój i opanowanie mimo wszystkiego, co się właśnie stało. Wypuściła z pokeballa Senzu. Mimo wszystko pokemon musiał pomóc
- Sen, zajmij się wyszukiwaniem osób które nie radzą sobie z sytuacją. Jesteś słodki, widzieli Cię na ekranie, łatwo Cię poznają i pójdą za Tobą. Do dzieła - dziewczyna również zamierzała pomóc, głównie dzieciom. Mimo, że za nimi nie przepadała, to jednak nie mogła pozwolić, żeby coś im się stało

Chciał oponować przed niemal samotną pogonią Sai za terrorystą (no i Diego, ale dalej wątpił żeby on i Sirion byli tą samą osobą), ale nie było na to czasu - i bez zastanowienia dziewczyna pognała za swoim Pokemonem. Pokręcił nieco głową, ale ruszył za Vi żeby ewakuować widownię. Może lepiej by było, gdyby też wypuścił Tundrę, ale znając ją, pewnie by się gdzieś zgubiła. Cóż, musieli się zdać na Senzu i jego urok.
Ewakuacja przebiegła o dziwo nie najgorzej, może dlatego że widownia ich mniej-więcej kojarzyła - szczególnie Vi, jako że były to jej drugie pokazy. On nie lubił być strasznie rozpoznawalny, ale skoro już się w to wpakował, to nie było sensu się kryć bądź ociągać, i kierował ludzi do wyjścia oraz pilnowania siebie nawzajem. Senzu do tego dobrze zajmował się małolatami, i ostatecznie mieli to pod kontrolą.

Nadal jednak nie mógł przestać myśleć o zamachowcu i o tym, że Sai pogoniła za nim w pojedynkę (nie licząc Argo). Jeśli Sirion nie zawahał się zaatakować starszego mężczyzny, to wątpił żeby powstrzymał się przed zranieniem młodej dziewczyny. Nie znał może jej ani Vi aż tak dobrze, ale sama myśl sprawiała że się w nim wrzało ze złości.
Toteż kiedy ostatnie osoby doszły do wyjścia, należało poszukać Sai. Co na szczęście nie zajęło długo.

Dobra, to że znaleźli Diego, jeszcze w sumie nic nie znaczyło. Nie wyglądał na kogoś, kto bawiłby się w przebieranki albo tak szybko przebierał. No, to nie znaczy że mu znowu ufał, ale teoretycznie na niczym go jeszcze nie przyłapali.
- Zgaduję, że Sirion i tak uciekł? - zapytał, chociaż tak czysto retorycznie, bo w pewnym sensie przecież już znali odpowiedź. Poniekąd można się było tego spodziewać, ale mieli go już niemal w garści. Może gdyby nie był zmęczony po występie, to zrobiłby więcej. Pewnie uciekł przez to rozbite okno, ale czy nikt by go nie widział jak 'odlatuje'?
No i zanim mogli się go o coś więcej spytać, Diego skinął głową na Sai i wyszedł. Oczywiście. Westchnął i przeczesał włosy z czoła.
- Dobra wiadomość jest taka, że udało się nam ewakuować wszystkich i nikomu więcej nie stała się krzywda. - powiedział krótko, podążając wzrokiem w stronę w którą Diego odszedł. Nie wyglądał najlepiej, więc zgadywał że jemu też stała się krzywda. Nie dociekał jednak. Popatrzył z powrotem na Sai. - Ale Sirion nic ci chyba nie zrobił? Nie wygląda na kogoś kto ma skrupuły przez zaatakowaniem kompletnie obcej osoby.

No nic tu więcej po nich.. pokazy się zakończyły, widownia została ewakuowana. Resztą powinni się zająć organizatorzy, a nie uczestnicy.
- Chyba nie zostało nic innego jak się pożegnać. Organizatorzy pewnie zajmą się resztą formalności. I tak odwaliliśmy kawał dobrej roboty. - powiedział w końcu. - Widzimy się w Zagajniku, tak?

Viannea uznała dzień za udany, mimo wszystko. Na słowa Avalona pokiwała głową i uśmiechnęła się lekko
- Jasne. Odpoczniemy trochę i wyślę wam wiadomość - nie zamierzała zdradzać w jaki sposób. Nie miała numeru telefonu żadnego z nich, ale miała swoje sposoby na podawania informacji z miejsca na miejsce. Dziewczyna spojrzała w stronę zachodzącego powoli słońca
- Wszystko niebawem się wyjaśni... - mruknęła zamyślona, zaciskając pięść