Życie i Kariera Króla Złodziei

Hood spojrzał na Ciebie swoim przeszywającym wzrokiem-Widzę Twoje wątłe ramiona, młodzieńcze. Widzę Twoją przeszłość i to, jak Ciebie wykreowała. Ukradłeś Pokemona, lecz nie zrobiłeś z niego niewolnika, a przyjaciela. Tak samo, gdy usłyszałeś o tragicznym losie Pokemonów z Laboratorium - zacisnąłeś pięść i pragnąłeś ukarać odpowiedzialnych. Jakkolwiek byś temu nie zaprzeczał - masz w sobie cząstkę, która chce pomagać innym. Słynni złodzieje - Arsene Lupin, Robin Hood, Mask de Masque... każdy z nich kradł dla dobra innych. Byli i tacy, którzy kradli dla siebie... tacy, którzy kradli, bo nie mieli innego wyboru. Historia złodziei jest tak długa, jak Twój język. Wielu złodziejaszków zostaje schwytanych, a w tych stronach jeśli nie ma okoliczności łagodzących - ucina się im ręce. Jakkolwiek chcesz lub nie chcesz być tym, który pomoże tutejszym Pokemonom - potrzebujesz solidnego treningu umiejętności, a my Twojej pomocy. Potraktuj to jak wymianę usług. Wizje nigdy nie kłamią, a przeznaczenie jest nieuniknione. Możesz zapobiec katastrofie lub w niej zginąć. - wyjaśnił oschle, acz trafiając w punkt. Następnie kontynuował -Butthole, przybył tutaj razem z kawalerią jakiejś organizacji. Działają w trzech obszarach: Wszystko zaczyna się niedaleko stąd w kopalni Ultrytu. Jest to rzadki minerał, który trafił do nas po upadku komety. Ta olbrzymia góra jest jego jedynym złożem. Ultryt jest wysoce niebezpieczny. Wiemy, że ludzie Butthole'a transportują go na bagna, a stamtąd wychodzą dostawy dziwnej substancji, która trafia do miasta. Tam ten szaleniec testuje substancję na Pokemonach, czego efekty z resztą miałeś okazję ujrzeć. Podejrzewam, że na bagnach znajduje się rafineria lub inna linia produkcyjna, która przetwarza Ultryt w jakąś zabójczą substancję. Jak widzisz problem jest spory. Nie mogę Ci zdradzić, co ujrzałem w wizji, gdyż mogłoby to wpłynąć na przyszłość, jednak wiedz, że Twoja pomoc jest nam niezbędna, by uratować to miejsce i Pokemony w nim żyjące.- wyjaśnił, nie zmieniając wyrazu twarzy ni na sekundę. Trzeba przyznać emanowała od niego przerażająca aura. Gdy sowa skończył odpowiadać postanowił wyjawić Ci, dlaczego wysyła Cię do Mauzoleum -Kiedy Arion pojawił się tutaj po raz pierwszy - był dzieciakiem. Rodzice porzucili go tutaj na pastwę natury. Przygarnąłem go i uczyłem fachu złodziejskiego. Jeśli chcesz stać się prawdziwym złodziejem z krwi i kości - udaj się do Mauzoleum. Miej jednak baczenie na to, że moje treningi nie są dla tych, którzy boją się swoich możliwości. Tkwi w Tobie ogromny potencjał, który niejednokrotnie uratuje Ci życie. Uwierz w siebie, inaczej nigdy nie prześcigniesz Ariona- powiedział Hood, po czym zniknął jak we mgle. W jednej chwili Kyon miał ochotę naraz stulić dziób sowy, a jednocześnie odejść bez słowa i reakcji. Na horyzoncie widać było znajomą postać Ariona, który oparty o filary bramy Sanktuarium oczekiwał końca Twojej rozmowy z Hoodem. Spidey radosnie przyssał się do Twojej głowy i machnął odnóżem na znak "ruszajmy!". Byłeś teraz jego okrętem, a on kapitanem na Twojej głowie. Przynajmniej tak mu się wydawało. Wydawał się bardzo ekscytować waszą wspólną podróżą. Na pewno będzie godnym sprzymierzeńcem.


Spidey = tymczasowy sprzymierzeniec (Basic 5LvL MoveSet + Lunge; Ability: Sniper)

Mapka całej lokacji

Prychnąłem cicho słysząc słowa Ducha. Cząstkę, która chce pomagać innym, też coś. Złodzieje nie chcą pomagać innym. Wykorzystują ich. Kradną co się da, a potem się wynoszą. To robią złodzieje. To, czy chciałem zrobić z Raviona niewolnika czy nie było wyłącznie moją sprawą. Tak samo jak rozwalenie Butthole'owi ryja tak, by przypominał jego nazwisko. To nie było żadne "przeznaczenie" czy inne pierdoły, tylko mój świadomy wybór. Słowa o wymianie usług już nieco bardziej przypadły mi do gustu - teraz rozmawialiśmy w moim języku.

Potencjał. Tak, wiedziałem, że mogę być dobry w tym co robię - co do tego nie miałem wątpliwości. Mój problem polegał na tym, że byłem samoukiem, nie miałem nauczyciela. Do teraz.
Skierowałem swoje kroki w stronę Ariona, uśmiechając się pod nosem
-Spidey, czy ja wyglądam jak samochód? Nie przesadzaj - powiedziałam, sięgając do robaczka i głaszcząc go po łebku, po czym ściągnąłem go z głowy i posadziłem przed sobą na ziemi, kucając - Dogadaliśmy się już, że będziesz mi towarzyszył w tej wyprawie, ale co Ty na to, żebyś został ze mną na stałe, co? Zostań moim pokemonem - dodałem, wyciągając z kieszeni pusty pokeball. Dobrze by było "zalegalizować" ten związek zanim ktoś mi podpierdzieli tak zdolnego stworka.
A potem podejdę do Ariona i strzelę go w ramię za ukrywanie przede mną że jest lepszym złodziejem niż wygląda.