I'm queen fairy of ice!

Cóż... Więc jak to było? Ah tak...
Obudziłaś się wczesnym rankiem. Słońce dopiero wstało i świeci prosto przez szczelinę w Twoim namiocie... Wczoraj było bardzo gorąco, więc miłą odmianą był ten przyjemny delikatny chłodek wpadający w nocy... Twój pokemon podnosi się i otrząsnął się trochę. Z futerka chmurki poleciało kilka drobinek lodu, które jednak natychmiast stopniały.
- Vuuu - pokemon spojrzał na Ciebie z radością i tyka Cię noskiem.
Ten przyjemny i sielski poranek przerywa jednak burczenie w brzuchu. Wczoraj wieczorem byłaś tak zmęczona, że nawet nie zjadłaś kolacji.

Po przebudzeniu się ziewnęłam, ah, kolejny piekny dzień. Noc była przyjemna, a towarzystwo Chmurki było bezcenne. Przytuliłam swego pokemona po czym pogłaskałam ją chwilkę po jej puszystej czuprynie. -Musimy wstawać, jestem głodna- powiedziałam i westchnęłam, nie chciało mi się wstać, a jeszcze głodna byłam. Była jednak piękna pogoda, którą definitywnie zamierzałam wykorzystać. Szybko się przebrałam w jakieś krótkie spodenki i t-shirt a włosy spięłam w kucyka. Wyszłam ze swojego namiotu po czym przywołałam Chmurkę *-czas coś zjeść kochana!-

Po niedługich przygotowaniach jesteś wyposażona na kolejny dzień pełen przygód! Pokemon poszedł grzecznie za Tobą i patrzy na Ciebie z wyczekiwaniem. Wygląda na to, że ona też zgłodniała już od wczoraj.
- Vuuuuu! - pisnęła donośnie jak usłyszała, że mówisz o jedzeniu.
Poruszyła swoim puchatym ogonkiem zadowolona. Już w pełni wyrosły jej wszystkie ogonki. Vulpixy są ciekawe pod tym względem. Ogony rosną im z wiekiem. Na zewnątrz zapowiada się kolejny upalny dzień.

Uśmiechnęłam się do Chmurki, schyliłam się do plecaka i wyciągnęłam z niego dwa jabłka. -Łap!-  zaśmiałam się po czym lekko rzuciłam jedno z najsłodszych jabłek w stronę pokemona. -w tym tygodniu musimy się wybrać do sklepu, trzeba zrobić jakieś porządne zakupy- stwierdziłam po czym usiadłam na trawie i zaczęłam jeść swe śniadanie. Smakowało mi, ale definitywnie nie wystarczało na pełnowartościowy posiłek, jednakże kto ma ochotę psuć sobie tak ciepły dzień tłustym i ciężkim jedzeniem. Rzuciłam pod krzaki ogryzek po czym spojrzałam jak ma się Chmurka. -Co powiesz na jakiś spacer, może nad rzekę?!-

Chmurka też zręcznie obgryzła jabłuszko, zostawiając tylko naprawdę chudy ogryzek.
- Vuuuulp! - powiedziała na to zgodnie.
Wizja rzeki zdecydowanie się jej spodobała. W końcu to oznacza zimną bieżącą wodę. Według mapy macie niedaleko małą, ale wartko płynącą rzekę, przynajmniej do takiego wniosku można dojść patrząc na wskazania wysokości zaznaczone na mapie... Gdzieś wysoko nad wami przeleciało spore stado poke-ptaków. Podejrzewasz, że to gołębie o nazwie Pidove.

Spakowałam sobie wszystko wraz z namiotem, lepiej nie zostawiać go tutaj, na pastwę dzikich pokemonów. -To ruszajmy- powiedziałam z uśmiechem po czym ruszyłam w miejsce, gdzie najprawdopodobniej znajdowała się rzeka. Szłam wręcz tanecznym krokiem, śmiejąc się i uśmiechając do Chmurki, odwracając się sprawdzając czy idzie obok mnie. Na niebie znajdowało się piękne słońce, nad nami przeleciały jakieś dzikie pokemony, a ja wraz z moją najlepszą przyjaciółką szłam się schłodzić, ten dzień może być piękniejszy? W pewnym momencie o mało co się nie przewróciłam, jednak ostatecznie udało mi się złapać równowagę. Złapałam mocniej namiot i uśmiechnęłam się. -Chodź Chmurka! Chcę się już ochłodzić!- zaśmiałam się i przyspieszyłam kroku.

Chmurka biegnie z Tobą i podskakuje co jakiś czas zachwycona i zaczepia Cię. Naprawdę pocieszny stworek. Może może być piękniejszy, kto wie?
- Vuu! - mała radośnie wtóruje Ci i po niedługim czasie docieracie do rzeki. Woda jest czysta jak kryształ i płynie dość szybko, ale szybko znajdujecie bezpieczną zatoczkę, gdzie woda tylko lekko przepływa. Jest tu też sporo okrągłych kamieni, więc nawet wygodnie się tu chodzi. Samiczka po chwili usiadła na brzegu i przednią łapką paca wodę.

Po dotarciu nad rzekę byłam przeszczęśliwa, była taka czysta i śliczna! Nachyliłam się i obmyłam twarz, ah! Otrzeźwiające! Gdy tylko Chmurka pacnęła łapką w wodę uśmiechnęłam się szeroko, to takie urocze... Zdjęłam buty oraz odłożyłam wszystko na jednym z większych kamieni i weszłam do rzeki - Chodź Chmurka, to takie przyjemne!- powiedziałam do swojego pokemona śmiejąc się, to magiczne miejsce. Definitywnie będę przechodzić tu częściej. -Chmurka, a może sprawdźmy, czy nie ma jakichś pokemonów w okolicy? wiesz... zawsze warto spróbować!- powiedziałam podchodząc do swojego pokemona i delikatnie ją pogłaskałam, obyś zrozumiała malutka o co mi chodzi. Uśmiechnęłam się do niej i podrapałam za prawym uchem, nie było dla mnie ważniejszej istoty na tym świecie niż ona.

Chmurka weszła wszystkimi czterema łapkami na płyciznę zadowolona i chodzi sobie w wodzie. Zajmuje jej to chwilę, ale jak stwierdziła, że się jej to podoba to wchodzi głębiej z radosnym piskiem. A na poszukiwanie pokemonów spojrzała na Ciebie zaciekawiona. Zapiszczała zgodnie na to i widzisz, że jest zdeterminowana do tego by Ci pomóc w poszukiwaniu nowych członków do zespołu. I w sumie w rzece coś Ci przemknęło, ale po chwili wyraźnie widzisz że to zwyczajny magikarp. Raczej nic niesamowitego na tym stadium ewolucji.

Determinacja Chmurki była doprawdy niezwykła. Jednakże, gdy znalazłyśmy magikarpia jedynie się zaśmiałam -Bywa w życiu i tak- westchnęłam po czym wróciłam do zabaw z moim pokemonem, kopnęłam wodę w jej stronę, i celowo ochlapałam Chmurkę rozpoczynając rozrywkę. Kamienie w rzece nie bolały jak się po nich chodziło, czułam się praktycznie jak na scenie, brakuje tylko muzyki, publiczności i sukienki. W pewnym momencie zaczęłam się obracać, i chyba wczułam się zbyt mocno - Chmurka, w górę!- powiedziałam jakbyśmy były na wystawie. Po chwili po prostu się zaśmiałam -wybacz, poniosło mnie- dodałam szybko przepraszając pokemona. Oby nie była zła, po prostu to miejsce jest takie.. ah!

Chmurka na początku pluskała się z Tobą i bawiła się z Tobą w najlepsze, aż przeszłaś do części pseudo pokazowej. Przechyliła łebek na to, a potem zapiszczała radośnie po swojemu. Chyba nie przeszkadza jej to, że na chwilę po prostu Ci się zapomniało gdzie jesteście... Potem podchodzi i ociera się o Ciebie pyszczkiem, a potem rozgląda się. Usłyszałaś szelest kawałek dalej, w tych kwitnących krzakach jakichś jagód... Może coś tam się właśnie skrywa?

Zaśmiałam się na reakcję mojego pokemona, jest taka kochaniutka. Miejsce w którym się znajdowałyśmy było śliczne, definitywnie będziemy tu wracać, zwłaszcza, że na tą chwilę póki jest ciepło możemy spokojnie spać pod namiotem, a nawet i bez niego. Gdy Chmurka zaczęła się rozglądać przykuła moją uwagę, w pewnym momencie usłyszałam szelest, zamarłam, niepewnym krokiem jednak ruszyłam w stronę krzaków, kto wie co tam będzie? Były tam jakieś kwiatki, kiedyś będą z nich jagody... będzie można je przy okazji zebrać! Chmurka definitywnie ucieszy się z jedzenia. Ostrożnie wyskoczyłam z wody i kucnęłam przed krzakami. Spojrzałam się jeszcze na mojego pokemona na dodanie odwagi, pogłaskałam ją i wyciągnęłam rękę, by nagiąć jedną z gałązek.

I cóż, po chwili jak zbliżyłaś się do krzaków to poczułaś aromat.... Zdecydowanie odbiegający od tego zapachu jaki powinny wydzielać kwiaty. Chyba że to jakieś kwiaty odstraszające wszystko co żyje... I wychodzi z nich takie monstrum.

Stworek spojrzał na Ciebie szczerze zaciekawiony... Ale to chyba najbrzydsze i najbardziej śmierdzące stworzenie jakie w życiu spotkałaś... Świat pokemonów jest iście zróżnicowany...
- Trub? - pokemon i podchodzi bliżej.

Gdy poczułam okropny smród zebrało mi się na wymioty, a po dostrzeżeniu pokemona odskoczyłam. Był to pokemon bardzo... oryginalny. Definitywnie nie dla mnie, ale fajnie spotkać takiego. Chciałam wyciągnąć rękę i go pogłaskać, jego smród jednakże nie był do wytrzymania. -Przep- chciałam powiedzieć coś jeszcze, ale ten do mnie podszedł! Odskoczyłam od niego -Chmurka, Powder Snow!- krzyknęłam przerażona, nie ukrywając, przestraszyłam się tego pokemona. I definitywnie nie chciałam z nim żadnego kontaktu. Odsunęłam się jeszcze trochę, aby napewno do mnie nie podszedł, nie chciałam tego. Mimo iż kocham pokemony, to przecież nie każdy z nich nadaje się dla każdego trenera...

I cóż... Poke-śmietnik był zdecydowanie zaskoczony otrzymaniem tego nagłego ataku od Twojego pokemona, ale to go nie powstrzymało w próbach zbliżenia się do Ciebie. Po chwili jednak podjął wyzwanie Vulpix i użył ruchu Poison Gas, które natychmiast ją zatruło! A zatrucie nie przechodzi łatwo... A Trubbish skoczył nagle w Twoim kierunku ucieszony, zaraz to coś Cię dotknie! Twojej jasnej czystej cery! Na pewno dostaniesz alergię czy inne dziadostwo!