I want to live my life, the choice is mine, I've made up my mind

Jesień to depresyjna pora roku. Liście i trawa umierają, pokemony się starzeją, niebo staje się coraz bardziej pochmurne, a słońce pokazuje się coraz rzadziej. Nie przeszkadzało Ci to jednak mieć szampańskiego humoru. Ty i Twój pokemon po raz kolejny wymknęliście się w stronę cmentarza na skraju miasta. Nie wyglądało na to, by tym razem ktoś was śledził, jednak nigdy nie mogłaś mieć pewności. Twoja rodzina stała się mistrzami w skradaniu się oraz podsłuchiwaniu. Oczywiście wiedziałaś, że to tylko dla Twojego dobra, ale to nie zmieniało faktu, że nie była to komfortowa sytuacja.

Po kilkunastu minutach doszłaś na miejsce. Słońce zaczęło chować się za horyzontem, co oznaczało najlepszą porę na spacer po tym zapomnianym przez Boga miejscu. Nie wiedziałaś, co uda Ci się odkryć tym razem - w końcu cmentarz był ogromny i nie zobaczyłaś nawet połowy, a już zdążyłaś znaleźć zapomniane katakumby, kilka intrygujących historii oraz tajemnicze napisy w innym języku. Jednak to, co znajdziesz dziś nadal było tajemnicą.

Skierowałaś się w stronę wschodu, zostawiając znikające promienie za swoimi plecami. Misdreavus przelatywała przez nagrobki ucieszona, rozglądając się po tym miejscu. W pewnym momencie zapiszczała w Twoją stronę, frunąc gdzieś. Wyraźnie chciała, byś za nią podążyła. Akurat teraz, gdy udało Ci się odnaleźć kolejny nagrobek zapisany tym dziwnym językiem!

Beatriz była niesamowicie dumna z siebie oraz swojego pokemona. Udało im się ponownie wywalczyć chwilę wolności w miejscu które dopiero miały w całości odkryć. Nawet jeśli nie w całości to chociaż poznać może parę tajemnic zwiazanych z tym miejscem? Było wielkie i tak niesamowicie piękne w swojej ponurosci wspieranej przez aktualną porę roku. Przez chwilę obserwowała z rozbawieniem swojego pokemona za nim z podekscytowaniem podbiegła wraz z notatnikiem w kierunku nagrobka który zauważyła. Nie dane jej było jednak wystarczająco czasu by posiedzieć nad tym dłuższą chwilę która pozwoliłaby jej na spisanie tego co tam jest. A miała plany by w końcu zacząć rozpracowywać ten język! Musiało to być jednak coś naprawdę ciekawego i starego a mogłoby być użyte do czegoś wspaniałego lub nawet trywialnego, na przykład spisania pamiętnika! W końcu zatrzymała się, zwracając swoją pełną uwagę na pokemona który piszczał, lecąc w jakimś kierunku.
-Coś ty tam znalazła? Mam nadzieję że następne katakumby- Uśmiechnęła się ewidentnie podekscytowana tym co się działo. Dziś może też uda jej się dostać do jakiegoś grobowca z trrupami i ich rzeczami! Może i historia nie była jej konikiem ale ludzie żyjący kiedyś zdawali się mieć o wiele ciekawsze i niekiedy mroczniejsze życia niż ci którzy aktualnie żyją na tym świecie. Szybkim krokiem ruszyła za Vinci starając się nadążyć za jak wyglądało to teraz, podekscytowanym duszkiem który najwidoczniej poczuł lub zobaczył coś ciekawego.

Gdy na szybko przerysowałaś znaki, które nie miały dla Ciebie chwilowo żadnego sensu skierowałaś swoją uwagę na Vinci, która szybowała w stronę nieznanej jeszcze części cmentarza. Był tutaj mały budynek, wyglądał jak szopa. Dlaczego Misdreavus zainteresowała się takim miejscem jak to?

Ano, jak szybko się okazało, nie była to zwykła szopa. Gdy tylko uchyliłaś drzwi zauważyłaś świeczki płonące na fioletowo. Były umieszczone w uchwytach na ścianie, naprzeciw wejścia. Pokemon kołował wokół nich podekscytowany. Na ziemi widziałaś pustą miskę, leżącą na spłowiałym dywanie. Fakt, miejsce jest całkiem niesamowite, ale dlaczego Vinci aż tak się podnieciła? Po chwili zrozumiałaś - ale dopiero kiedy samica odsunęła dywan swoimi mocami. Klapa w podłodze! No, teraz zaczynało robić się ciekawie... Odnalazłaś sekretne przejście nie-wiadomo-dokąd! Tylko czy byłaś przygotowana na wyprawę w nieznane, a może lepiej przełożyć to na inną okazję? Z drugiej strony co, jeśli klapa magicznie zniknie i już nigdy nie dowiesz się, co tam było?