I don't wanna fight alone anymore

@Haris

Wiosna.
Wiosna nigdy się nie zmienia. Rosnące kwiaty, zielone, pełne energii drzewa, biegające wokoło młode pokemony i ten zapach w powietrzu. Niestety, wiosna właśnie się kończyła, co oznaczało palące słońce, ćwierkające z większą energią ptaszki oraz niesamowicie krótkie spódniczki. O ile to kogoś obchodzi.
Ciebie, przynajmniej chwilowo, nie obchodziło. Właśnie pakowałeś swoje rzeczy do plecaka, gdy do Twojego pokoju zapukała Twoja mama z małą paczką w dłoniach. Oboje z Twoim ojcem wzięli wolne na ten dzień, by móc Cię pożegnać. Kobieta uśmiechnęła się słodko
- Mam dla Ciebie prezent. Najnowszy wynalazek naszej korporacji. To jeszcze prototyp, więc niektóre funkcje są chwilowo wyłączone. Pracujemy też nad nazwą, chwilowo nazywa się Piekielnie Inteligentne Pudełko, w skrócie PIP. Pozwoli Ci wysyłać rzeczy do i z PC z niesamowitą prędkością, nawet, jeśli jesteś 150 kilometrów od miasta. Myślę, że Ci się spodoba. Poza tym spakowałam Ci trochę słodkości i zapasową szczoteczkę - powiedziała. Cóż, mamy chyba takie są. Zawsze nadopiekuńcze, czasami nieco przesadzają, ale przecież kochają swoje dzieci, nieprawdaż? Z kuchni poczułeś apetyczny zapach naleśników. Wyglądało na to, że śniadanie niedługo będzie gotowe!