Człowiek Renesansu

Ark I: Wschód nowej ery

Rozdział I: Człowiek renesansu wyrusza


Wreszcie nadszedł ten dzień. Dzień w którym wyszedłeś za bramę swej luksusowej posiadłości i rozpocząć życie w podróży za jedynego towarzysza mając małą, różową kulkę - Igglybuff Pomme.
Kochającej jabłka istotce trudno było opuścić raj w którym te dosłownie rosły na drzewach ale pozostawała wobec ciebie lojalna. Pogoda dopisywała a w drzewach słychać było śpiew ptaków. Nic tylko cieszyć się życiem budzącym się wraz z początkiem wiosny.

Pierwszym waszym przystankiem miało być centrum pokemon gdzie czekała cię rejestracja w lidze. bez niej nie mogłeś legalnie ubiegać się o odznaki. W teorii proste ale w praktyce oznaczało to że będziesz musiał odstać swoje w kolejce tylko po to by mieć ów świstek.

Igglybuff z radością wgryzła się w swój ulubiony przysmak zadowolona, że mimo odejścia z rezydencji nie będzie jej brakowało ulubionych przekąsek. Podróż do centrum była bezproblemowa, a ze względu na to, że znałeś to miasto dość krótka. Miałeś wiele planów i ambicji, że trudno było zdecydować co będziesz robił najpierw. Kto wie może w niektórych z nich twoje rodowe nazwisko może odegrać ważną rolę. W końcu nie każdemu od tak udostępnia się dane o legendach. Tak, czy inaczej to były plany na przyszłość. Teraz priorytetem było zdobycie małego świstka bez którego żadna z tych rzeczy nie byłaby możliwa. Niestety los bywa złośliwy i pierwsze problemy zaczęły się już po wejściu do kliniki. Chociaż część lecznicza działała to koła okienka rejestracji panował spory tłok. Nieco za duży by był on przypadkową kolejką. W końcu ta rejestracja to tylko podpisanie jednego bądź dwóch dokumentów oraz odebranie karty trenerskiej/koordynatorskiej oraz pudełka na odznaki/wstążki.
- Ig Iggly - pisnęła Pomme wskazując łapką na mężczyznę w roboczym mundurze oraz ze skrzynką na narzędzie.
Od razu widać było, że to gość od elektryki. Po chwili zwrócił na was uwagę.
- Ale was się nazbierało - rzucił ocierając pot z czoła - Niestety tutejsze urządzenie nam się doszczętnie zepsuło. Jeszcze sprawdzamy czy da się coś uratować ale chyba lepiej będzie jak zaczniecie swą podróż od innego miasta..
Nie skoczył zdania kiedy drzwi otworzyły się z hukiem i stanął w nich nastolatek o bląd włosach z wyjątkowo ciężkim plecakiem To był Clamont, lider tutejszej sali. Dość dobrze znał się na elektrycznych pokemonach ale jego prawdziwą pasją było majsterkowanie i tworzenie przydatnych wynalazków. Niestety owe wynalazki zwykle miały jakiś defekt przez co nie do końca działały jak powinny. Mając to na uwadze nie mogłeś winić niektórych ludzi, którzy znając go zerkali nie do końca ufnie na przyniesiony przez niego plecak.

Lider spojrzał na ciebie nieco zaskoczony, a po chwili wytrzeszczył oczy opal nie tracąc przy tym równowagi.
- Pan Lumière - krzyknął zaskoczony by szybko powrócić do postawy "profesjonalisty" - Jasne, że będziemy mogli pogadać ale szczerze nie wiem jeszcze ile mi to zajmie. Nie powinno być to długo ale nie zbadałem jeszcze zakresu uszkodzeń. Na pewno wiesz, że technologia jest...
Zaczął jeden ze swoich wywodów o które nikt nie prosił. Na szczęście jeszcze zanim ty i Igglybuff dostaliście napadu konfuzji przez nadmiar naukowych terminów siostry Joy delikatnie odciągnęły go prowadząc do miejsca pracy.

Ledwie blondyn zniknął usłyszałeś za sobą znajomy głos.
-Czyż to nie panicz Courcillion? Jak ty wyrosłeś urwisie..
Była to pani Jadzisława. Zwana również przez tutejszych Babcią Jadzią lub Babcią Coco. Przemiła staruszka, która mieszkała za miastem Od czasu przejścia na emeryturę zajmowała się dokarmianiem bezdomnych lub po prostu dzikich pokemonów. Często również szukała nowego domu poszkodowanym przez los stworkom.
- Widzę, że wreszcie zdecydowałeś się opuścić rodzinny dom i ruszyć swoją drogą - uśmiechnęła się serdecznie -Mam nadzieję, że nie narobię ci problemy jeśli spytam, czy nie zająłbyś się jednym jajeczkiem? Widzisz czasem dzikie pokemony składają jaja nieopodal i potem zapominają albo coś je spotyka... wiesz jakie jest życie dzikiego stworka.. Tak czy inaczej nie mogę pozwolić sobie na jego wychowywanie... mam już dużo na głowie i pomyślałam, że pójdę i popytam czy ktoś nie zechce... - trajkotała - Nie miałabym nic przeciwko powierzenia go w ręce tak dobrego chłopca.

Staruszka uśmiechnęła się jeszcze szerzej słysząc, że zajmiesz się jajeczkiem. Pomme również się ucieszyła. Uważnie obeszła jajo dookoła jakby chciała sprawdzić, czy znajdujący się w środku stworek jest już gotowy do wyklucia. Najwidoczniej nie mogła się doczekać nowego towarzysza zabaw.
- Ze zdrowiem u mnie dobrze, dziękuję młodzieńcze - odpowiedziała - Co do obecnych atrakcji to nie jestem obeznana ale moja wnuczka będzie brała udział w tegorocznych pokazach, które po raz pierwszy zagościły do Kalos. Do tej pory mieliśmy tylko performerów ale widać,, że się rozwijamy kulturowo. Jeśli dobrze pamiętam pierwsze występy mają się odbyć za około tydzień w Santalune - poinformowała po czym dodała - Jeśli dobrze pamiętam interesujesz się legendami, prawda? Widzisz tej zimy miałam bardzo ciekawe przeżycie.. Około przełomu stycznia i lutego wyglądnęłam przez okno by sprawdzić, czy paśnik dalej jest pełny i zobaczyłam pokemona którego wcześniej nie widziałam. Podobny do jelenia ale to było za duże jak na Stanklera czy Sawsbuck'a, a świeciło tak jasno, że ledwo można było na nie patrzeć, a kiedy otworzyłam okno by go zwabić świeżą marchewką to..
Nie skłaczyła bo inny nagły rozbłysk światła równy zmasowanemu atakowaniu waszych oczy flashem rozprzestrzenił się po centrum. Nim twoje oczy na nowo odzyskały sprawność usłyszałeś trzask jakby powalanego ciała.
- Przepraszam nie chciałem - usłyszałeś głos Clemont - Dałem za dużo mocy. Chyba muszę rozejrzeć się za bezpiecznikami...Naprawdę nie chciałem nikogo atakować.
Tłumaczył się lider leżąc na ziemi kiedy nadęta jak mały balonik Pomme unosiła się między nim a tobą gotowa zrobić wszystko byleby chronić swojego trenera.

Madame Coco tylko pokiwała głową mamrocząc coś w stylku "Ok. ok" zanim przysiadła na ławce i pozwoliła jednej z Wigglytuff sprawdzić stan jej oczu. Cóż miała już swoje lata i takie przeżycie było dla niej znacznie bardziej odczuwalne niż dla ciebie. Clemont natomiast dość entuzjastycznie przyjął twoją ofertę pomocy. Zwłaszcza, że jedną ręką wyciągał coś z torby a drogą podtrzymywał coś co odpadło od jego reperującego robota.
- A no nie pogardzę - oświadczył - zawsze szanuje tych co szanują naukę i.. - podtszymywana część spadła mu na nogę - Proszę pośpiesz się.
Joy nie robiła problemów z udostępnieniem ci sprzętu awaryjnego i szybko wskazała drogę do służbówki. Było to typowe niewielkie pomieszczenie z rzędem szafek na których schludnie były poukładane sprzęty.
- Iggly - pisnęła Pomme wskazując na najwyższą pułkę na której była położona skrzynka z narzędziami.
Teraz głównym problemem było to jak się do niej dostać bowiem szafka była na tyle wysoka, że wiadomym było, że normalnie jej nie dosięgniesz, a również nie było widać żadnej drabiny lub stołka na którym można by się podeprzeć.

Countdown 9/12
********^***
Cóż sytuacja wymagała sporego przygotowania się do napraw. Jak słusznie zauważyła Pomme na górze znajdowała się skrzynka, której poszukiwałem. No cóż, chyba nie zostało nic innego jak wykorzystać moją kochaną Igglybuff to pomocy.
-Pomme, potrzebuję Cię! Ta skrzyneczka u góry jest strasznie wysoko. Podsadzę Cię do góry, a ty zrzucisz ją na dół dobrze? Powinienem ją złapać i wtedy ruszymy, by naprawić aparaturę!- poprosiłem mojego kochanego balonika i uśmiechnąłem się szeroko. Dałem jej oczywiście jabłuszko na zachętę - w końcu maluszek musi jeść! Następnie podsadziłem Igglybuff na poziom najwyższy jak się dało, by Pomme mogła wskoczyć na odpowiednią wysokość. Tymczasem ja usadowiłem się na miejscu zrzutu, by przygotować się do odbioru narzędzi.


Kyuurcia, bo nie mogę Cię na czacie dorwać!
Łapaj linka: https://htmlcolorcodes.com/
Tutaj masz kody do kolorków. Bo ten forumowy żółty jest oczojebny i w poście jest to nieczytelne. <3

Pomme szybko wskoczyła na półkę. Zepchnie skrzynki nie stanowiło większego problemu i pi chwili skrzynka znalazła się w twoich rękach. W środku znajdowały się wszystkie niezbędne śrubokręty, pokrętła i inne niezbędne dla mechanika przedmioty. Igglypuff miała już zejść kiedy nagle pisneła boleśnie. Z kąta za jej placami wyłonił się Spinerak. Pajęczak najprawdopodobniej zaatakował ją w obronie terytorium lub z powodu zniszczonej pajęczyny, której kawałki dostrzegłeś na skrzynce. Nie wyglądał na silnego ale wiedziałeś, że nawet mała dawna trucizny może być bardzo szkodliwa dla typu twojej partnerki zwłaszcza, że ta wciąż była dzieckiem.

// Przepraszam za zwłokę - sprawy prywatne i dzięki za kody bo faktycznie te z listy nie zawsze są odpowiednie.

Różowa kulka na szczęście nie została zatruta. Najwyraźniej i ów pajęczak nie był zbyt doświadczony bo bez konieczności odpoczynku dalej mogła ci towarzyszyć. To dobrze bo pomijając usterki w centrum i nieco kłopotliwy wynalazek lidera jajko również zaczeło świecić. Okaznaczało to, że w każdej chwili może wyskoczyć z niego kolejna istotka. Raczej nie byłoby dobre dla psychiki wykluwajacego się storka jako pierwsze zobaczyć jakiś kataklizm. Cam był mądry i nie chciał źle dla świata ale i tym razem przepakował wynalazek. Z szczelin w jego nowej maszynie powoli zaczeły wydobywać się kłęby dymu. a ona sama niebezpiecznie trzeszczała.
- Dobrze, że jesteś - zawołał na twój widok - Wejście do bezpieczników w robocie jest w jego .. em zadzie. Myślę, że wystarczy je tylko mocniej przykręcić ale w razie czego dodatkowe przekaźniki postawiłem na blacie - wskazał biórko Joy na co Pomme od razu pobiegła po owe przedmioty.
Oczywiście był to tylko robot i na szczęście Camelot nie nadał mu żadnej bionicznej powłoki upodabniającej maszynę do pokemona lub kobiety. grzebanie w nim więc nie narazi na uszczerbek twojej reputacji i nie da powodów do żartów twemu rodzeństwu.

Jako, że przed wyruszeniem w swą podróż uczyłeś się mnóstwa rzeczy. W tym mniej więcej jak obejść się z małą awarią elektryczną spięcie kilku kabli nie stanowiło większego problemu. Problem tkwił w tym, że ze względu na ich ilość, Cameron jak zwykle przesadził, oraz fakt, że były dość małe praca ta szła dość wolno. Niby nic wielkiego ale twoje jajko zaczęło już nie tylko świecić ale też wibrować. Na szczęście usłyszałeś charakterystyczny dzięki i robot wznowił działanie.
- Ok, to chyba tyle - zawołał blondyn - Dzięki za pomoc. resztą ja się zajmę. Ty masz chyba inny problem.
Miał racje. Pomme już czekała na nowego kolegę. Nastapił błysk. I twoim oczom ukazał się mały nietoperz. Noibat.

------

Ja też przepraszam. Ze względu na problemy prywatne też nie mam tak dużo czasu ale chyba w tym tygodniu będzie lepiej.