Skaaarbie mój!

A więc budzisz się w swoim namiocie... Pogoda w ostatnim tygodniu Cię nie rozpieszcza. Ten sztorm trwa kilka dni, a Tobie przyszło spędzić ten okres na średniej wysepce... Ta ma powierzchnię... 10 boisk do piłki nożnej? Coś tak, ale przynajmniej jest dość wysoka i mogłeś schronić się przed falami, które potrafią mieć wysokość i 3m w tą paskudną pogodę. Twój pokemon już dostaje prawdziwej fiksacji, ale co się dziwić - z jego narwanym charakterem. Takie uziemienie to dla niego katorga.

Uziemienie i problemy z pogodą były prawdziwym problemem, jednak bezczynne siedzenie bezczynnie też nie za wiele dawało, trzeba się ruszyć. Do tego ten małpiszon ciągle się rzucał z braku ruchu i możliwości walki. Tony westchnął tylko, szybko się ubrał, założył pas z pokeballami, plecak i pelerynę przeciwdeszczową.
- Mam nadzieję, że nie boisz się zmoknąć zwierzaku - otworzył zamknięcie namiotu i wypuścił pokemona przodem. Przyda się im spacer, namiotu nie zwieje, więc nie było się o co martwić. Tony jedynie lekko się zgarbił i starał się widzieć cokolwiek w deszczu. Nie spodziewał się, aby na wyspie było cokolwiek ciekawego, raczej interesowało go to, co w wodzie dookoła. Do tego też nie była to duża wyspa, więc zgubienie się tutaj nie było zbyt możliwe, chyba. Swoją drogą musiały żyć tu jakieś pokemony, może coś złapać, albo złapać i zjeść. Rozejrzał się, czy Mankey uciekł na najbliższe drzewo, czy jednak trzymał się go.
- Coś tam widzisz? - zawołał do pokemona.

Pokemon wystrzelił natychmiast z namiotu. Mimo wszystko jednak od razu skończył jako mokra kupa futra z kończynami... Leje jak z cebra. Gdy znalazł się na drzewie to zaczął się rozglądać uważnie. Właśnie gdzieś w oddali uderzył piorun... Do tego dmuchnął wiatr. Małpiszon zaczął jednak po chwili podrygiwać podekscytowany i pokazuje Ci jakiś kierunek. Najwidoczniej zauważył coś interesującego od strony rafy. Może ten dzień nie będzie tak zmarnowany jak się wydawało? Choć trasa w tą pogodę na pewno będzie katorgą. Jest ślisko i mokro... Porządne obuwie na szczęście Cię ratuje.

Pogoda była najmniejszym problemem, burza, czy sztorm były normami na wyspach, a on był stąd. Miał jedynie nadzieję, że pokemon nie będzie źle się czuł po bieganiu w deszczu. Co prawda jego adrenalina powinna rozgrzewać od wewnątrz tę agresywną małpę, ale może być różnie. Gdy uderzył piorun, wziął to za dobry omen, może przyciągnie to jakieś ciekawe pokemony, a coś takiego?
Spojrzał na drzewo, na którym Mankey odstawiał jakeś dziwne tańce wskazując mu kierunek. Najwidoczniej czuł walkę, może zobaczył przeciwnika, a może coś lepszego. Co prawda nie wiązł z tą wyspą większych nadziei, raczej z wodami wokół niej, ale z drugiej strony może jakiś dawny pirat zakopał tutaj coś? Takie niepozorne miejsce może kryć jakieś niespodzianki. Tony ruszył w kierunku wskazanym przez pokemona, szedł szybko, ale ostroznie aby nie wpaść na nic pod nogami.

Mankey wydaje się być naprawdę podekscytowany, a gdy zawędrowałeś kawałek dalej to już rozumiesz dlaczego. Widzisz jakąś rozbitą łódź. Nie jest to wielki statek, raczej łódź przystosowana dla dwóch do czterech osób do obsługi. Jest rozbita i ma dziurę w burcie. Kipiel wokół też nie wygląda dobrze. Ludzie albo są ciągle uwięzieni na pokładzie albo zginęli albo choć ktoś dotarł na wyspę. Kto wie?
- Man - Mankey! - pokemon jest najwyraźniej zadowolony z swojej spostrzegawczości. Co prawda to nie starożytny skarb czy coś w ten deseń, ale zawsze jakieś ciekawe znalezisko na tym zadupiu.

Rozbita łódź na skałach nie wyglądała ani zachęcająco, ani odpychająco - po prostu rozbita łódź. Nawet, jeżeli nie było na niej nic ciekawego, to może znajdzie tam kogoś ocalałego, a jak nie to sprowadzi tutaj jakiś transport po zwłoki. Ktoś może się martwić o te osoby przecież. Nie czekając za długo, Tony postanowił działać tylko na swoich umiejętnościach i doświadczeniu, więc zrzucił buty pod najbliższy krzak, zostawił też najpotrzebniejsze nie-wodoodporne rzeczy, przykrył to płaszczem i wskoczył do wody. Nie raz pływał podczas sztormu i wiedział jak to jest niebezpiecznie, ale też jak się zachować. Trzymał się blisko łodzi tak, aby wskoczyć do dziury w burcie. Stała ona w miarę stabilnie i nie wyglądała, jakby miała zatonąć, więc ryzyko też było małe. Co do małpy wracając, Tony liczył, że zostanie ona na brzegu.

No cóż, ale Twoja małpa jednak miała inny pomysł i wiosłuje swoimi umięśnionymi łapkami za Tobą... No cóż. Ale na szczęście jakoś póki co dajesz radę płynąć... Aż nagle czujesz dość mocny wir, jeśli się z niego umiejętnie nie wydostaniesz to wciągnie Cię za chwilę, możesz też skończyć nadziany na pobliskie skały! Mankey jakimś fartem znalazł się na jednej z nich i podskakuje nerwowo i skrzeczy, patrząc na Ciebie. Próbuje wyciągnąć łapki by Cię złapać. Jeśli Ci się uda to będziesz już prawie na tym rozbitym statku. Woda jest lodowata i bardzo niespokojna, co chwilę dostajesz nią po twarzy. Nieprzyjemne uczucie wody dostającej się do nosa i uszu nie pomaga Ci w całej tej sytuacji.

Brawura mieszająca się z odwagą to złe połączenie, a czasem prowadzi do nieoczekiwanie niebezpiecznych i zbędnych wydarzeń, ale on lubił ryzyko Szkoda tylko aby jego pokemon ginął bez potrzeby. Tony próbował wydostać się z wody, ale chyba przecenił swoje umiejętności. Raz za razem dostawał ciosy niczym od przeciwnika, był już ogłuszony, ale woda nie przestawała go uderzać i zabierać powietrze z płuc. Dostrzegł jednak, że pokemon próbuje go wyciągnąć, szczerze to tego się po nim nie spodziewał. Spiął się jednak i złapał go za łapy aby się wydostać i chwycił go z całej siły

Po koszmarnych trudach udało Ci się złapać łapek pokemona i ten zaczął ciągnąć z całych sił. Co prawda ma dość małe ciłko ale bycie pokemonem walczącą małpą zobowiązuje do posiadania naprawdę imponującej siły fizycznej! Wkrótce byłeś już poza kipiącymi falami i mogłeś złapać oddech na dalsze działania, które na pewno nie będą łatwe. Na drugi taki wyczyn jak teraz na pewno nie masz sił, nie przy tak szalejącej wodzie. Mankey podskoczył nerwowo i rozgląda się wokół.