Starcie w Dokach

Trzask, prask i oto znalazły się w zupełnie innym miejscu~! Jacqueline trochę żałowała, że ich przechadzka po ogromnym, tajemniczym i starym domu została przedwcześnie zakończona, ale nie wiele można było poradzić na wypadki losowe. Jurorzy i organizatorzy pokazów na pewno mieli coś istotnego na względzie, więc nie było po co tego roztrząsać. Ważne, że bardzo sprawnie podzielono je na drużyny i rozdzielono, transportując na areny do walk pokazowych. O rety, rety! Znalazły się na ogromnym, starym statku, który skrzypiał cicho od wiatru. Deski zajęczały pod cichym stukotem obcasów dziewczyny. Galeon był opustoszały, kurz tańczył w powietrzu, a światło i półmrok tańczyły w ten sposób, że zdawało się, że za każdym rogiem, w każdym zakamarku coś się porusza... Brrr~! To dopiero emocje! Nie wiadomo skąd Jackie miała tyle ciarek na przedramionach, z przejęcia czy ze strachu~? A tu rozpoczęło się ich starcie! Stanęła naprzeciwko eleganckiej Gwenoli i jej uroczej przyjaciółki Jeanette~ Pomachała do niej wesoło, wykrzykując słowa powodzenia, nim zwróciła się do swojego pokemona.

- Mam petite idée, Ma Cannelle~ - Jackie klasnęła w dłonie i wyszeptała szybko kilka słów swojemu pokemonowi na uszko, kończąc instrukcje zadziornym uśmiechem. - Postraszymy je trochę, co~? I pamiętaj o Seed Bomb~! - Minccino-Wampirek kiwał głową ze zrozumieniem, po tym wyszczerzył kły z sykiem w stronę przeciwniczki, machnął peleryną... I pomknął w górę masztu, nie czekając na nic! Zabłysł srebrem Iron Tail, gdy Cinnamon sprawnymi ruchami przecięła liny, uwalniając stare żagle, by rozwinęły się na całą swoją okazałość... Powiewały mrocznie i niepokojąco na lekkim wietrze... Oczywiście, że nie był to koniec! Pokemon pociął ogonem materiał starego płótna na kilka większych kawałków, aż szybkie ruchy tej techniki migały jak niepokojące światła na niebie. Tak naszykowane płachty za pomocą Hyper Voice Cinnamon posłała z góry masztu w dół, w stronę Shinx'a! Atak za pomocą fali dźwiękowej wybrzuszył poszarpany na brzegach materiał, nadając im kształt nadciągających w stronę Jeanette duchów~! Musiało to wyglądać strasznie z ich punktu widzenia... Nie wspominając o tym, że przy każdym użyciu Hyper Voice, zamiast zaśpiewać słodką melodię, Cinna zawodziła przeciągle jak pokutująca dusza, aż się włos jeżył na głowie~! Czasem coś zielonego mignęło przy jej łapkach nim użyła głosowego ataku – to Seed Bomb ukryty w środku niektórych płacht materiału i posłany Hyper Voice'em do przodu, wybuchał przed Shinx'em, tworząc zasłonę dymną! Zupełnie jakby duch zdematerializował się z głośnym trzaskiem w szary smog! Taki był oto Jackie petite idée... A co z tego wynikło i jak zadziałało, to już inna sprawa~!

Pojedynek dopiero się zaczął, a już przybrał rumieńców! Jean i Cinnamon szły niemal ramię w ramię, każda dawała z siebie wszystko~! Cinnie udało się wyrzucić w powietrze kilka Halloween'owych duchów, ale Minccino-Wampirek została też na chwilę przygnieciona paraliżem. Pacnęła lekko na posadzkę statku, a napięcie na razie nie puszczało, utrudniając jej ruchy. Nie tracąc werwy ani nie wypadając z roli, pokeszynszyla zmrużyła oczy i wyszczerzyła ostre kiełki sycząc jak rasowy wampir... I może jeszcze by prychnęła, chcąc przestraszyć Shinx'a przed sobą, ale Jackie wpadła na pewien pomysł. Klasnęła w ręce by skupić na siebie uwagę Cinny. Jeśli nie mogą bezpośrednio atakować, to...

- Cinnamon, tu peux aller dormir~ - uśmiechnęła się dziewczyna, widząc, jak pokemon ma wyraźny kłopot z poruszaniem się. Nie było co się tak narażać! - Skryj główkę i nie patrz na Jean! - poinstruowała przyjaciółkę. Z trudem Cinna złożyła uszy po sobie, owinęła się pelerynką, kryjąc się w kulkę i nieruchomiejąc. Jeszcze skakało po niej napięcie paraliżu... Zwinięta w kłębek minimalizowała w ten sposób uszkodzenia, gdyby Shinx postanowił nagle zaatakować. Nie pokazywała też po sobie kiedy minie paraliż, zastygła kompletnie, a przynajmniej tak się zdawało... Puściło czy nie? Minęło kilka bardzo długich minut, zdawało się, że Cinna odeszła z tego świata jak wampir, którego zaskoczył świt... A tu gwałtownie i bez ostrzeżenie użyła Hyper Voice, by wybić się w górę! Nie zamierzała atakować przeciwniczki, przynajmniej nie w ten sposób - skupiła się na tym by nabrać dystansu. Tym razem nie wspinała się po niczym, używając tej sztuczki by unieść się w górę. Atak sprawił, że kurz na pokładzie zawirował, a sama Cinnamon by wznieść się coraz wyżej w powietrze użyła jeszcze dwa razy Hyper Voice, kierując falę dźwiękową w dół, w przeciwniczkę. Statek zakołysał się malowniczo, a atak miał na pewno jakiś wpływ na otoczenie. Powinien też przyszpilić Jean choć na chwilę do desek pokładu! Nie czekając na więcej, Cinnamon złapała za swoją pelerynę, ponownie się nią owijając... Jak zły wampir zasłaniający swoją twarz materiałem, zamierzający posłać w kogoś stado nietoperzy, ot co. Ogon złowrogo zalśnił ostrym metalem, gdy użyła Iron Tail – jego blask igrał zjawiskowymi refleksami na jej pomalowanym futerku. I tu Cinnamon, gdy zaczęła spadać w dół, gwałtownie rozpostarła swoją pelerynę, dla dramatycznego efektu, używając jednocześnie Shock Wave! Deszcz iskier leciał wraz z nią na pokład, a pokemon zakręcił się w kółko, pozwalając wyładowaniom przemknąć po swoim ogonie. Kierowała nimi w ten sposób, by wydawało się, że tworzą smugę za jej każdym ruchem... W istocie tak było! Nienachalnie, ale i tak znacząco błyszczały~ Feeria światełek grały na jej zadbanej sierści, błysnęły na kłach, na zmrużonych, ciemnych oczach... Iskry odbijały się od „Żelaznego Ogona”, bawiły się grą świateł i cieni, podczas gdy sama Cinnamon machnęła jeszcze raz peleryną, będąc coraz bliżej ziemi... - Fumée~! - zawołała nagle w jej stronę Jacqueline i klasnęła w dłonie.

Ogon zgasł, iskry opadły, ale ledwie pokemon dotknął podłogi, Cinna stworzyła w łapkach dwa zielone nasionka – Seed Bomb – błyskawicznie rzucając nimi w deski podłogi. Stworzyła zasłonę dymną, by skryć się przed wzrokiem przeciwnika i umknąć przed potencjalnym atakiem! A co będzie dalej~? Mon diue!
___
Też przepraszam za poślizg czasowy, z przyczyn osobistych mam mało wolnego czasu i jeszcze mniej weny, ale w końcu udało mi się odpisać!