Zobaczyć iskrę światła przyszłości

Deszcz, smród. Ciemność, jak zawsze. Przynajmniej to się nie zmienia. Krople spływają Ci po włosach, opadając ciężko na policzki. Ralts najwyraźniej delektował się mokrą atmosferą, ale to ma swoje wyjaśnienie- jemu gacie nie przemokły, kiedy szukaliście schronienia.
Siedzicie wiec sobie pod murkiem, kucając pod sporą figurą Lugii, która rozpościera swoje kamienne skrzydła nad Waszymi głowami. Byłoby przyjemnie, gdybyś choć raz w tym tygodniu się umył mydłem, po nerach nie ciągnęło zimnem, a w brzuchu głód nie grał marsza pogrzebowego.
Dokąd pójdziecie?
Spod warzywniaka Was przegoniono wczoraj, a miejscowi znają Cię z widzenia już na tyle, by ze zdegustowaniem mijać Cię wzrokiem. Jak tylko przestanie lać, pora się zwijać w drogę, gdzieś, gdzie jeszcze nie byłeś. Nowe miejsca to nowe perspektywy, nowe możliwości. Prawda?
-Ej, Ty! Co Ty tu wyprawiasz?!- krzyk niósł się w deszczu.
Po samym dźwięku wyczułeś, gdzie się znajduje ten koleś, bezczelnie drący japę. Ralts dotknął Twojej ręki, natychmiast przesyłając Ci obraz.

- Głuchy jesteś, do cholery? Wynoś się! Nie możesz tu być, gdy przyjdą!

Sytuacja jest nieciekawa. Leje, zimno a ja nie mam co jeść, co bardzo chętnie bym zrobił. Co ja sobie myślałem ruszając w ta dziwna misje odnalezienia matki? W mieście, w którym się wychowałem mógłbym więcej zdziałać w kwestii zostania najsilniejszym wojownikiem na świecie. Moje marzenia o jedzeniu zostały przerwane przez wyjątkowo dziwnego zioma. Jeszcze nikt w tym mieście się do mnie nie odezwał a już tym bardziej nie przepędzał z miejsc w których akurat przebywałem. Miało to związek z tym ze nie chcieli zostać oskarżeni o znęcanie się nad niepełnosprawnym niewidomym bezdomnym lub dlatego ze bylem bardzo silny. I mogę dokopać! Haha!

- Bo co mi zrobisz? Stoję tam gdzie chce!

Blondasek popatrzył na Ciebie z mieszaniną zdziwienia i przerażenia. NAwet Ralts zastanawia się, co tu się w zasadzie odbywa. Zero pogardy. Tylko niemal błagalne wymachiwanie rękami, żebyś najlepiej znikł, wyparował, stracił się po prostu. Ralts złapał Cię za nogawkę i pociągnął leciutko.
Za późno.
Pod bramę, naprzeciw chłopaka podjechało auto, obryzgując Cię zimną breją ulicznego syfu.
Blond sługasek natychmiast podbiegł do auta, otworzył drzwi i próbował Cię zasłonić. Na próżno. Wysoki, postawny mężczyzna dojrzał Cię znad jego głowy. Miał chyba ze dwa metry, zarówno wysokości, jak i w barach. Generalnie przypominał człowieka- czółga, którego ktoś prześmiesznie odział w garnitur.
- Kto to jest?- zapytał głębokim basem. Niestety, nie zdołałeś usłyszeć odpowiedzi.
Kilka burknięć później, usłyszałeś, że ten ciężki chlop i kilku innych, lżejszych ludzi, odeszło w stronę rezydencji. Ku Tobie szedł ktoś lekki, sądząc po ciamkających butach na mokrym chodniku.
- Pan Wrath życzy sobie, byś Ty i Twój pokemon poszli do budynków gospodarczych i odświeżyli się, skoro zamierzacie tu przebywać. Przypomina jednakowoż, że za gościnę u niego się odpłaca. W przeciwnym wypadku, należy opuścić tereny jego domostwa. Jaka jest Pańska decyzja?- zapytał, a za każdym razem kiedy zwracał się do Ciebie per Pan, słyszałeś kości, którymi się dławił.

- Jego życzenia mnie nie interesują. To nie koncert życzeń, twój szef jest dla mnie nikim. Zresztą, o tobie mam to samo zdanie. O nic Cie nie prosiłem i nie jestem Ci nic winien. Sam wpadłeś w kłopoty, więc sam z nich wyjdź- Powiedziałem i bez ostrzeżenia kopnąłem go prosto w głowę z półobrotu. To nauczy go szacunku do silniejszych od siebie, skoro nauczka od tamtych głąbów tego nie zrobiła. Skoro o głąbach mowa. Ralts, dobrze wiem, że mnie słyszysz. Pokaż mi, gdzie poszli tamci idioci, chce pogadać z ich szefem ok? Spytałem psychicznego pokemona, a ten niemal natychmiast udostępnił mi swój wzrok. Ok, tyle mi wystarczy. Postanowiłem pójść za wielkim typem po drodze krzycząc "Hej, wielkoludzie! Ty tu jesteś szefem? Szukam roboty, a nie aktów miłosierdzia. Kogo mam sklepać za trochę hajsu?" Oby ten typ mnie usłyszał, bo w sumie nic już nie widzę, bo Ralts przestał dzielić się ze mną swoim wzrokiem. Ciekawe czy moje zachowanie skłoni do ogarnięcia mi jakiejś fuchy dla takiego wojownika jak ja, czy raczej rzuci przeciwko mnie kilku swoich oprychów. Mogłem wcześniej się nad tym zastanowić.

Chłopak jęknął z bólu czując uderzenie. Odrzuciło go na niemal metr, gdy z hukiem upadał na ziemię. Byłeś cały brudny i wściekły, a Ralts nie do końca wiedział, czy chce, żebyś pracował z tymi ludźmi. Czułeś jego wątpliwości. Nie słyszałeś jednak odgłosu kroków. Najwidoczniej zaaferowani tym, co się dzieje, mężczyźni zatrzymali się. Usłyszałeś ten sam basowy głos co wcześniej
-A więc szukasz pracy, huh? Może nie jesteś bezużytecznym obdartusem. Ale dla mnie nie pracują brudni ludzie z ulicy, więc ponowię propozycję jeszcze raz - udaj się ze mną do mojej rezydencji, umyj się, zjedz i wtedy porozmawiamy - powiedział. Nie poruszył się ani na milimetr. Ralts ponownie na chwilę użyczyła Ci wzroku
Ujrzałeś wysokiego, barczystego mężczyznę o przejmujących, zielonych oczach przeszywających Cię na wskroś. Nie widziałeś w nich niczego, co kiedykolwiek - przeciwnie, zauważyłeś uznanie dla Twojej odwagi. Chyba jeszcze nigdy nikt się tak do niego nie odezwał. Nie był jednak wielkoludem - ot, wysoki facet, tyle. Głos kompletnie nie pasował do jego sylwetki. Po chwili znów przestałeś widzieć cokolwiek. A gość czekał na Twoją odpowiedź

Nigdy wcześniej nie widziałem w czyichś oczach takiego uznania. Pomijając to, że ja ogólnie mało widze, bo przecież jestem niewidomy. Szkoda, że szef zaproponował mi to samo co jego pomagier, czyli pójście do rezydencji i umycie się. Chociaż jedzenie to nie jest zły pomysł.
- No dobra, tym razem zgodzę się na twoją bezczelną propozycję umycia się, ale nie myśl sobie zbyt wiele. Kolejne tego typu pomysły w przyszłości mogą nie przejść Ci tak lekko- Powiedziałem, unosząc się dumą, jakby mycie się było największą obelgą.
Nie ryzykując dalszego prowokowania szefa mafii, bo może się to dla mnie tragicznie skończyć mimo moich umiejętności. "Ralts, w razie czego obserwuj otoczenie wokół nas i w razie czego włącz mi wzrok. Lepiej na nich uważać, to jeszcze ciemniejsze typy niż my" pomyślałem, doskonale wiedząc, że psychiczny pokemon na moim ramieniu wsłuchuj się w każdą moją myśl

Mężczyzna parsknął śmiechem, po czym usłyszałeś kroki kierujące się w stronę rezydencji, do której prowadził Cię Ralts, podsyłając przebłyski wzroku, nie za długie jednak, jako iż był na to zbyt słaby. Z tyłu zaś usłyszałeś cichy śmiech mężczyzny, a potem dźwięk otwierania drzwi. Ralts ponownie ukazał Ci wnętrze - był to bogato zdobiony hall, ze schodami prowadzącymi na górę i w dół. Obok nich była oczywiście winda.
Ciebie jednak ktoś chwycił delikatnie za ramię
-[b] Pan pozwoli, że pana poprowadzę w stronę pokoju gościnnego. W środku jest łazienka, szafa z ubraniami oraz minibarek, proszę się częstować. Poradzi pan sobie potem czy potrzebuje pomocy? - zapytał ten sam głos, niemal kipiący złością