Dworska Biblioteka

Budynek biblioteki położony jest niedaleko sadów. Zawiera wiele książek z zeszłych dekad i sporą ilość spisów walk, które służą młodym pokoleniom do nauki taktyk. Tutejszą kolekcję uważa się za jedną z największych i najbogatszych w tym regionie. Znajdują się tu legendy, notatniki, autobiografie nieżyjących już trenerów oraz wspomniane wcześniej zapiski z przebiegu pojedynków Pokemonów – czyli wszystko, czego tylko czytelnicza dusza zapragnie. Wypożyczalnia ksiąg bogata jest w dwa wypełnione regałami piętra z balkonami, które pozwalają nacieszyć się widokiem. Parter natomiast służy jako jedna, wielka sala czytelnicza, gdzie znaleźć można dodatkowe pokoje służące jako kawiarnia, piekarnia i herbaciarnia, pozwalające na odpoczynek i drobny posiłek. Cała budowla wykonana została na kształt kwadratu z uwzględnieniem placu dla tych, którzy preferują czytanie na świeżym powietrzu. by @Draco.

Vi od dawna nosiła się z zamiarem odwiedzenia tego miejsca. Miała nadzieję na znalezienie więcej informacji na temat Celebiego, ewentualnie innego pokemona, który pomógłby jej uratować jej świat. Od bardzo dawna nigdzie nie wychodziła, ciągle tylko dom-treningi-dom, jak w zamkniętym kółeczku. Sporo się podziało. Najpierw Lukas zaginął bez wieści, potem Dalty, a wraz z nim zdecydowana większość znanych jej osób. Była tym mocno przygnębiona i nie była pewna, co się za tym wszystkim kryje. Czyżby na Lagunie grasował seryjny zabójca? A może po prostu przeprowadzili się do innego miasta, bez pożegnania, odcinając całą przeszłość? Ech, gdyby tylko ona tak potrafiła. Mogłaby zostawić swój świat w obecnym stanie i rozpocząć nowe życie tutaj, wśród pokemonów. Problem jedynie polegał na tym, że na nią liczyli. Ismiarr i cała reszta... Dziewczyna westchnęła i otworzyła pierwszą lepszą książkę, absolutnie nie zwracając uwagi na jej treść, za to rozmyślając o domu.

Chyba nie było osób szlachetnie urodzonych czy magicznie uzdolnionych, którzy nie słyszeli by o Dworskiej Bibliotece. Ponoć znajdowała się tam cała wiedza odnośnie stworzeń stąpających po świecie. Anat usłyszała o niej przypadkiem. Jednak postanowiła skorzystać z możliwości odwiedzenia tego miejsca. Chciała odnaleźć informacje odnośnie swoich podopiecznych oraz Kooriego. No cóż... Podróżniczka musiała przyznać sama przed sobą, że wnętrze robiło piorunujące wrażenie. Tyle ksiąg nie mieli nawet w domu. Anat poczuła się nieco przytłoczona. Mimo wszystko rozpoczęła spacer pomiędzy regałami. Wtedy dostrzegła postać...
-Ty...Ty jesteś tą sklepikarką.- Dziewczyna mruknęła cicho, jednocześnie podchodząc bliżej. Wewnątrz biblioteki nie powinna krzyczeć czy podnosić głosu. Była ciekawa czy dobrze rozpoznała osobę.

Viannea tak pogrążyła się w myślach, że nie usłyszala, jak otwierają się drzwi do bibilioteki. Jednak słowa dziewczyny usłyszała - uniosła głowę i spojrzała w stronę dziewczyny. Ach, to ta, która kupiła Cheri Berry ze straganu...
- Owszem. Anat, tak? Dobrze pamiętam? - zapytała lekko marszcząc brwi. Nie była pewna, czy jej pamięć nie myli - Jestem Viannea - dodała, zamykając ksiażkę. I tak nie była w stanie się skupić na nadrukowanych literkach. Najchętniej przeszłaby się z powrotem na cmentarz, ale musiała się dowiedzieć więcej o tym świecie - Czego poszukujesz w Dworskiej Bibliotece? - spytała bardziej z uprzejmości niż z ciekawości. Skoro szarooka do niej podeszła, znaczy, że miała ochotę porozmawiać, czyż nie?

Całe szczęście dziewczyna okazała się tamtą sklepikarką. Dzięki temu Anat miała już z górki całe to przedstawianie. Nawet pozwoliła sobie usiąść naprzeciwko Viannei. Nowa koleżanka miała dość oryginalne imię. Może pochodziła z dalekich stron albo szlachetnej rodziny.
-Miło mi poznać. Mogę mówić Viann?- Spytała spokojnie, jednocześnie spoglądając na grube tomy. Właściwie mogłaby i zacząć od tej sprawy.
-Odwiedzam obecnie małego smoka. Został podrzucony do takiego, dziwnego domu...- Anat prędzej użyłaby określenia sierociniec, ale byłoby to krzywdzące. Szczególnie, że pracownicy przykładali się do swoich obowiązków.
-Hmmm... Chodzi na dwóch łapach, jest niebieski, ma krótkie łapki i okrągły pyszczek z wystającymi kłami. Na głowie nosi tak jakby kościaną czapkę albo to pancerz... Chciałam poznać ten gatunek lepiej...- Ruda próbowała jak najlepiej opisać jegomościa. W jej atlasie takich okazów niestety nie było. Może Viann pomoże?

Dziewczyna uśmiechnęła się lekko
- Znajomi zazwyczaj mówią mi po prostu Vi, ale nie krępuj się - powiedziała. Nie przepadała za swoim pełnym imieniem, więc ucieszyła się, że Anat od razu wymyśliła jej skrót. Po chwili zamyśliła się jeszcze bardziej
- Hmm... Niebieski z pancerzem, na dwóch łapach? Cóż... Nie znam się na pokemonach-smokach za bardzo, ale może w tej książce coś będzie - po chwili grzebania na półce wyciągnęła dość sporą księgę z Dragonairem na okładce - Wydaje mi się, że to spis większości smoków mieszkających w tym kraju... Ale wiem, o jakim domu mówisz. Sama chodzę tam odwiedzać Hoppipa - dodała smutniejąc nieco. Maluchy nie miały tam łatwo, zwłaszcza, że pozostawione same sobie pewnie szybko by zwariowały. Zwłaszcza po tym, co je spotkało...

Nastąpił ciekawy zbieg okoliczności. Dziewczyny nie tylko widziały się w sklepie. Wychodziło na to, że również przechodziły obok siebie w tamtym miejscu. Najwyraźniej świat był całkiem mały. Anat mimowolnie uśmiechnęła się na tą myśl.
-Hoppipa? Przepraszam, ale nie kojarzę tego stworzenia. Wiesz... Pochodzę z daleka, a konkretnie Kalos.- Anat zaraz wszystko sprostowała, ponieważ nie chciała wyjść na ignorantkę. Zakłuło ją to, że tak mało wiedziała. Tym bardziej sięgnęła po książkę od Vi. Zaczęła kartkować strony. Gdzieś pod koniec znalazła smoka, o którym wspomniała.
-Tutaj jest napisane, że to Bagon. Och, przemienia się dwukrotnie... Można tę książkę pożyczyć?- Dziewczyna nieco się ożywiła. Odkryła właśnie coś ważnego, ale chciała potwierdzić swoje słowa obrazkami.

Vi spojrzała na Anat i roześmiała się z jej nieświadomego zapewne żartu
- Tak, ja też nie jestem z tego królestwa. Jestem z dość daleka... - powiedziała nadal rozbawiona. Cóż, Anat nie miała pojęcia, ale Vi pochodziła z zupełnie innego świata. Ale, kto by jej w to uwierzył...? Szybko wyciągnęła kolejną książkę z całego stosu leżącego na stole. Otworzyła ją, po czym pokazała dziewczynie obrazek
- To jest Hoppip, typ trawiasty. Spodobało mi się, jak ślicznie lata na wietrze, i jakoś tak wyszło, że postanowiłam ją zaadoptować. No i jej przeszłość jest dość... tragiczna - westchnęła. Nikt nie powinien dorastać w schronisku, człowiek czy pokemon. To nie było właściwe... Vi spojrzała na obrazek pokemona
- Oh, wygląda na wojownika. Dogadacie się - powiedziała - Tu jest napisane, że marzy o lataniu i z frustracji niszczy łbem kamienie... Jeśli zamierzasz go adoptować, może sprezentuj mu trampolinę? Będzie mógł skakać wyżej - zaproponowała

Całe szczęście Vi postanowiła wyprowadzić Anat z błędu. Przynajmniej jeśli chodziło o tajemnicze stworzenia. Różowa kulka na obrazku wyglądała dość sympatycznie. Choć ten gatunek przywodził jej na myśl rzodkiewki. No cóż...
-Słyszałam od opiekunów, że jakiś potwór zabrał im prawdziwy dom. Nie rozumiem jak tak można...- Anat wyraziła swoje zdanie, jednocześnie chowając książkę. Chciała pokazać Bagonowi co odkryła. Generalnie ciekawiło ją również kim była ta mityczna bestia 'buldożer', która zjadała drzewa, stworzenia i temu podobne. Niestety nie zdążyła zapytać, ponieważ koleżanka wspomniała o trampolinie.
-Tram... Co? To taka magiczna lina, która umożliwi lepsze skoki albo szybowanie? Tak?- Ruda patrzyła zdziwiona, ale również zaintrygowana. Jeśli coś takiego mogła dostać, to znacznie ułatwiłoby pracę ze smokiem.

Pokiwała po prostu głową. Też nie wiedziała, jak tak można, i rozumiała pokemony aż za dobrze. Wzdychając cicho spojrzała na książkę. Rzodkiewka?
- Mnie tam bardziej przypomina kotka niż rzodkiewkę. Zobacz, jaki ma ogonek - powiedziała z lekkim zaskoczeniem, a potem również zamknęła książkę. Zaraz... Anat nie wiedziała, co to trampolina? Skąd ona się urwała?
Nie, żeby Vi znała wszystkie urządzenia, których tu używali... No, ale cóż
- Nie, to... To coś bardziej jak elastyczny materiał rozciągnięty na metalowym kółku na nogach, zobacz - szybko wzięła ołówek i naszkicowała trampolinę na kartce - Jak ktoś na to skoczy, to materiał się rozciąga, najpierw w dół, a potem w górę, żeby wybić skaczącego wyżej. Taka zabawa dla dzieci, ale niektóre pokemony też to lubią. Na przykład mój Rufus - zaśmiała się na samo wspomnienie skaczącego wilczka. To był przezabawny widok... - A co do szybowania, to nie pomogę, na tym się niestety nie znam - rzuciła przepraszająco

To wszystko brzmiało niczym magia. Czy to było możliwe? Czy inni ludzie dysponowali odmiennymi mocami od niej? Anat nie odważyła się odezwać. Po prostu słuchała, a jej twarz zdradzała lekkie zakłopotanie. Uważnie patrzyła na rysunek koleżanki. Jednak nigdy czegoś takiego nie widziała. Czy to kwestia miasta? Czy chodziło o wykonanie?
-No dobrze... Gdzie można dostać takie coś? Na straganach, bazarach nie widziałam podobnej rzeczy... Karawany też raczej nie sprzedają takich dóbr... Myślisz, że kowal umiałby zrobić coś podobnego? Skoro to kółko jest stopem metalu...- Anat zaczęła ostrożnie dobierać słowa. Zaraz to ona wyjdzie na nienormalną. Najwyraźniej szlachta mogła sobie pozwolić na więcej. Chyba, że ta dziewczyna była dwórką królewską. Choć nietypowy strój raczej to wykluczał...

- Kowal...? Ach! Stelaż tak, ale nie jestem pewna, czy dysponowałby takim materiałem. Ale wiesz co? Mogę Ci pożyczyć swoją na parę dni. Rufus i tak jest teraz na treningu, więc mu się nie przyda - zaoferowała po chwili namysłu. W końcu trampolinę naprawdę cięzko zepsuć, więc dlaczego nie? Jesli pomoże to kolejnemu pokemonowi wyrwać się z domu opieki, to mogła nawet sama tam iść i zmontować ją na miejscu - Możemy na szybko skoczyć do mnie, jak tylko skończysz szukać swoich książek... Chyba, że przyszłaś tylko po tę jedną - dodała. W sumie nawet nie do końca wiedziała, czy to był jedyny cel Anat, czy może dziewczyna potrzebowała czegoś jeszcze do znalezienia. W razie co Vi skłonna była zaoferować swoją pomoc
"Kiedy to ja się taka ufna zrobiłam w stosunku do innych ludzi? Ech, Sai, Lumière, co wyście ze mną zrobili..." pomyślała, uśmiechając się sama do siebie

-Rufus?- Zanim Anat dobrze pomyślała, to pytanie samo opuściło jej gardło. Miała wrażenie, że zaraz zniechęci Viann do siebie. W końcu błądziła niczym dziecko we mgle.
-Bardzo chętnie pożyczę to cudo. Może uszczęśliwie nieco Bagona. Ale...- Ruda westchnęła cicho. Naszło ją kilka wątpliwości. Po pierwsze, a najważniejsze. Czy faktycznie będzie dobrą właścicielką. W końcu smoka odwiedzał ktoś jeszcze...
-Pójdźmy najpierw po magiczną linę. Do biblioteki zdążę wrócić. Może jeszcze dzięki temu wpadniemy na siebie. Po prostu nie wiem czy dobrze robię. Ponoć Bagona odwiedza ktoś jeszcze...- Anat potrzebowała rady. Skoro koleżanka była całkiem sympatyczna, to nic dziwnego, że się wygadała...

Dziewczyna strzeliła facepalma
- Oh, racja. Rufus to mój pokemon, Rockruff. Rufus, pokaż się - powiedziała, po czym wyciągnęła pokeball. Wyskoczył z niego brązowo-szary szczeniak, który niemal od razu rozejrzał się i spojrzał na Anat, machając lekko ogonem. Skoro jego pani ufała temu dziwnemu człowiekowi, to i on powinien... Choć jego wzrok cały czas był czujny. Zbyt wiele przeszedł, żeby wiedzieć, że nikomu nie ufa się bezgranicznie. Vi miała ochotę powiedzieć Anat, że trampolina to nie jest lina, ale... Jej uwagę przykuło coś innego
- Zaraz, zaraz... Nazwałaś tę linę magiczną... - Vi zmarszczyła brwi, patrząc na Anat z uwagą - To znaczy, że wiesz, czym jest magia. Jesteś tkaczem? - spytała, cofając się o krok. Czyżby dziewczyna była szpiegiem z jej świata? Do tej pory nie spotkała nikogo, kto potrafiłby władać magią w tym świecie. No, miecz Lumière się nie liczy, on już był zaklęty. Coś w głębi dziewczyny drgnęło, a jej zaufanie spadło znacząco. Była gotowa nawet atakować, jeśli przyjdzie do tego...

Sytuacja wymykała się coraz bardziej spod kontroli. Głównie przez punkt czasowy, który dzielił obydwie dziewczyny. Właśnie na światło dzienne wychodziła różnica kulturowa, językowa czy ogólnie światopoglądowa. Anat zerknęła na wypuszczonego szczeniaka. Wyglądał bardziej na wilczka niż psa. Generalnie Ruda sama nie wiedziała ile mogła zdradzić odnośnie magów. W jej świecie zazwyczaj obawiano się takich osób. Przynajmniej ci, którzy mieli słabą edukację i liczyli każdy grosz. Jednak królowie, baronowie czy wyżej urodzeni chętnie korzystali z ich usług. 
-Tkaczką? Tak całkiem szczerze... Moja mama oraz siostry umieją tkać, haftować oraz szyć. Ja całe dnie spędzałam w stajni. Wolałam pomagać Tacie niż dekorować suknie.- Anat stwierdziła, że nie ma sensu ukrywać prawdy. Gdyby Vi zapytała o ściegi albo ozdobne hafty, to dziewczyna nie miałaby zielonego pojęcia co odpowiedzieć. Podróżniczka uśmiechnęła się lekko do Viann.
-Moim marzeniem jest zostać rycerzem. Trochę skomplikowany temat, ale... Jeśli chodzi o magię, to wiem coś niecoś. Istnieje magia płynąca z natury oraz magia naginająca naturę. W pierwszym przypadku mówimy o druidach, którzy korzystają z darów typu mowa zwierząt bądź ich pomoc, wzrost roślin, czytanie z gwiazd... Natomiast w przypadku magii pożyczonej, to mag nagina naturę do swoich celów Na przykład wzbudza płomienie czy przywołuje deszcz. Niestety nie znam szczegółów. Trudno o dobrego nauczyciela... Zazwyczaj ludzie boją się druidów czy magów. Natomiast bogatsi płacą im za drobne przysługi.- Skoro Viann wiedziała więcej o magii, to Anat przedstawiła swoją, bazową koncepcję odnośnie tematu. Może dzięki temu znajdzie szybciej nauczyciela. Właśnie! Viann nie wiedziała o najważniejszym!
-Ja...Ja.. Kiedyś przypadkowo przywołałam płomienie. Choć nikt z mojej rodziny nie wykazywał magicznych zdolności. Szukam kogoś kto mógłby mi pomóc...- Wreszcie dziewczyna zrzuciła z siebie brzemię. Mogła powiedzieć komuś o używaniu magii bez bycia zaraz osądzanym. Przynajmniej czysto hipotetycznie...