Królewski Cmentarz

+
-

Sai nie lubiła cmentarzy. Były ponure, smętne, czasem nawet straszne, ale przede wszystkim nazbyt kojarzyły jej się z dość przykrym zdarzeniem z przeszłości. Mimo wszystko raz do roku wypadało odwiedzić grób siostry, by poniekąd uhonorować czas, jaki razem spędziły. I dziś właśnie był ten letni dzień, który dziewczyna najchętniej wymazałaby z istnienia.
Siedziała zatem skrzyżnie przed nagrobkiem, obracając w palcach perły z naszyjnika, który dostała od Lumière'a, słuchając cichego śpiewu Ame na jej ramieniu. Dlaczego właśnie ona? W jakiś przedziwny sposób ptaszyna wyczuwała jej nastrój i starała się ją wesprzeć. Argo oczywiście też się sprawdzał, ale z nim u boku najpewniej by się poryczała w którymś momencie, a z Ame... Z małą Oricorio czuła się zupełnie inaczej. Przymknęła oczy, chłonąc ten spokój, i odetchnęła głębiej.
- Dziś tylko tak tu posiedzę, okej? - mruknęła pod nosem ni to do siebie, ni do pokemona, czy kogoś jeszcze. - Wiesz... przydałabyś mi się... Zawsze umiałaś dobrze doradzić, a aktualnie nie wiem, co robić. Tata naprawdę nie chce być znaleziony, a ja... ja przecież obiecałam mamie, że sprowadzę go do domu, prawda?
Uśmiechnęła się krzywo, choć nie było w tym ani krzty wesołości. Naprawdę była w kropce i przydałoby jej się nawet maleńkie wsparcie siostry. Westchnęła przeciągle, odchylając głowę w tył, i oparła się dłońmi o ziemię za sobą. Było pochmurno, zupełnie jak w jej życiu od tamtego dnia...
Ame nastroszyła się nagle, sfruwając z ramienia dziewczyny na jeden z pobliskich pomników, i stanęła w pozie bojowej. Sai podążyła za nią spojrzeniem, szybko jednak przeniosło się ono na liska, który właśnie popatrywał czujnym spojrzeniem to na Oricorio, to na jej trenerkę. Zadziwiająco znajomego liska.
- Senzu? - wypaliła kompletnie zaskoczona, a dopiero później dotarło do niej coś jeszcze. Bo jeżeli on tu jest... - Przyszedłeś z Vi? Jest gdzieś w pobliżu?
Głupie pytanie, ale ktoś musiał je zadać. Wstała trochę niezgrabnie, zerkając jeszcze ostatni raz na grób siostry, po czym zaczęła się rozglądać za blondynką. Może Senzu ją do niej zaprowadzi? W sumie czemu nie. Przywołała do siebie ptaszynę, która zaraz wylądowała jej na ramieniu (choć wciąż obserwowała czujnie liska), a zaraz potem ruszyła za Vulpixem.

Widać było swego rodzaju napięcie pomiędzy Senzu i Ame, na to jednak Sai nic nie mogła poradzić. Ruszyła za liskiem z ptaszyną na ramieniu, uważnie patrząc pod nogi. W tej wszechobecnej mgle łatwo się o coś potknąć, prawda? Wolała nie wywinąć gdzieś po drodze orła...
Minęła jakieś większe mauzoleum, czy jak się zwą te oddzielone od reszty sektory, które zazwyczaj zawierają groby konkretnej rodziny, a zaraz potem stanęła jak wryta. Nie spodziewała się zastać Vi w towarzystwie Lumière'a. Tym bardziej nie spodziewała się, że będą sobie spokojnie rozmawiać i popijać coś, siedząc tak blisko siebie. Przed oczami stanęła jej scena z przeszłości - matka i ojciec wychodzący wieczorem na rocznicową kolację przy winie. Poczuła dziwny ucisk na żołądku na to wspomnienie. Przeszłość, utracona normalność życia - to potrafiło zdołować. Wzięła głębszy oddech i znów ruszyła, starając się przyzwać na twarz uśmiech. Cóż, wesoły grymas to to nie był.
- H-Hej... przeszkadzam? - odezwała się trochę nieśmiało, zatrzymując na uboczu. Nie chciała wtrącać się w ich konwersację. - Nie wiedziałam, że o tej porze ktoś tu siedzi. Wpadł na mnie Senzu, więc...
Wskazała liska krótkim ruchem dłoni i urwała wypowiedź, nie wiedząc, co miałaby mówić dalej. Nie wiedziała nawet, czy chce dzisiejszy dzień z kimkolwiek spędzać...

Sai naprawdę czuła się nieswojo. Z jednej strony gdzieś w środku cieszyła się widokiem Vi, z drugiej jednak martwiła ją równoczesna obecność Lumière'a. O ile jasnowłosa wszystko już sobie z nim wyjaśniła, o tyle blondynka przy ostatnim spotkaniu wyraziła się jasno o rachunkach do wyrównania. Może właśnie wyrównywali te rachunki, siedząc na cmentarzu, gadając o grobowcach i pijąc... sok?
- Em... tradycję? - spytała dla pewności. Jakoś dziwnie było jej myśleć o tradycjach związanych z czczeniem pamięci zmarłych. Dziadków nie znała, bo mama była sierotą, a tata... o nim wolała nie myśleć. Może właśnie dlatego sięgnęła po ofiarowane jej naczynie? Obejrzała przy tym ze wszystkich stron znajdujący się w środku płyn, nawet go powąchała, choć pachniał trochę dziwnie. Ostatecznie jednak postanowiła wypić, bo skoro im to smakowało, to może i jej przypadnie do gustu?
Przechyliła kieliszek przy ustach, wlewając zawartość do gardła. Smak był dziwnie ostry i z czymś jej się kojarzył, olśnienie zaś przyszło z chwilą pierwszego łyknięcia. Zakrztusiła się, w wyniku czego część płynu wylała się z jej ust, cieknąc po brodzie, a potem zaczęła kaszleć, starając się usunąć ciecz z niewłaściwego kanału.
- To alkohol! - rzuciła z nutą oskarżenia w głosie, bo przecież była jeszcze dzieckiem. Dzieci nie mogą pić napojów wyskokowych/oprocentowanych, prawda? - Mogłeś chociaż uprzedzić, wiesz?!
Otarła brodę, zaraz wyciągając chusteczkę, chcąc wytrzeć całą resztę w tym zachlapaną koszulkę. Masz ci los, teraz będzie od niej zalatywało alkoholem. Jak ją ktoś tak przyłapie, to będzie miała kłopoty. Ale zaraz... jakie plądrowanie grobowców?
- Chwila, ja się nie piszę na żadne okradanie grobów - postawiła sprawę jasno, a Ame na jej ramieniu aż się nastroszyła. Najwyraźniej udzielił jej się nastrój Vulpixa. - Nawet na zwiedzanie, czy tam co głupszego wymyślisz. Nie dziś. Na pewno nie dziś...
Jej głos przycichł, a ona spuściła lekko spojrzenie. Ptaszyna wzbiła się w powietrze, robiąc okrążenie wokół jej głowy, po czym znów wylądowała z gracją na jej ramieniu, trącając dziobem w policzek. Sai skrzywiła się lekko. To naprawdę nie był dla niej odpowiedni dzień na zwiedzanie cmentarza, czy zgłębianie tajemnic grobowców. Westchnęła.
- Może... ja lepiej już pójdę... - mruknęła jeszcze niewyraźnie, przestępując krok naprzód, i ruszyła w stronę wyjścia. Niepotrzebnie przychodziła...